เมียไร้รัก นิยาย บท 49

พีเจ...

ผมทำได้แค่ยืนปาดน้ำตาแล้วมองแม่ของลูกเดินกลับเข้าห้องไปด้วยใจที่เจ็บปวดมันเจ็บที่ไม่สามารถพูดความจริงออกไปได้ว่าผมไปทำอะไรมาผมรู้ว่าเมษาต้องรับไม่ได้แน่ๆกับสิ่งที่ผมทำลงไปแต่ผมไม่มีทางเลือกถ้าผมไม่ทำวิธีนี้ผมก็ไม่รู้ว่าจะหยุดคนอย่างก้อยได้ยังไง ผมไม่อยากให้ใครมาทำร้ายเมษาเพราะแค่ผมคนเดียวที่ทำร้ายเธอเธอก็เจ็บปวดมากพอแล้ว ถ้าจะถามหาคนผิดจริงๆคนๆนั้นก็คือผมผมผิดเองแล่ะผิดมาตั้งแต่ต้นผิดที่ดึงเมษาเข้ามาในเกมส์แแก้แค้น ถ้าวันนั้นผมไม่เข้าไปในชีวิตของเธอไม่หลอกเธอป่านนี้เธออาจจะมีชีวิตครอบครัวที่อบอุ่นกับคนดีๆแบบไอ้ไทด์ ผมมันโคตรเลวเลยที่ฉุดดึงเธอลงมาให้จมอยู่กับความทุกข์ความเจ็บปวดที่เธอไม่สมควรจะได้รับมันเลยแม้แต่น้อยแต่ผมก็ทำทำโดยที่ไม่สำนึกกี่ครั้งที่ผมทำให้เธอเสียใจกี่ครั้งที่เธอร้องไห้เพราะผม

เช้าวันต่อมา...

วันนี้ผมต้องเข้าบริษัทเพราะไม่ได้เข้าไปหลายวัน แต่พอผมเดินลงมาก็เจอไอ้ไทด์มันนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกพอมันเห็นผมมันก็มองหน้าเหมือนมีเรื่องจะพูด

"มึงมาทำไมแต่เช้าหรือจะมารับเมษาไปดูบ้านเช่า" 

"ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายหน่อยนายพอจะมีเวลาไหม"

"เรื่องอะไร"

"เมื่อวาน..นายไปทำอะไรมา"

"ไปทำอะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง" คือผมไม่อยากจะพูดหรือเล่าอะไรทั้งนั้น

"ฉันก็ไม่อยากจะเกี่ยวหรอกถ้าเมษาไม่โทรหาฉันเมื่อคืน"

"เมษาโทรหามึงทำไม"

"อืมเธอโทรมาร้องไห้บอกว่าอยากจะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ส่วนสาเหตุเธอไม่ได้บอกอะไรมากแต่ฉันพอจะเดาได้ว่าเพราะอะไร"

"........."

"เมื่อวานนายไปจัดการกับผู้หญิงคนนั้นมาใช่ไหม"

"มึงรู้ได้ไง"

"ฉันเป็นพี่ชายนายถึงนายจะไม่เคยนับว่าฉันเป็นพี่แต่ฉันก็ยังห่วงนายเสมอนะพีเจ"

"มึงจะมาห่วงกูทำไม"

"นายคงไม่รู้ว่าก่อนที่พ่อกับย่าจะเสียท่านขอร้องให้ฉันช่วยดูแลนายเพราะนายซึ่งฉันก็รับปากกับท่านพร้อมกับบอกว่าต่อให้ท่านไม่บอกฉันก็จะดูแลนาย"

"กูยอมรับว่าเมื่อคืนกูหลอกให้ก้อยลงมาหาแล้วพาเข้าโรงแรมจากนั้นฉันก็ให้คนของฉันจัดการยัยนั่นโดยที่ฉันเป็นคนยืนถ่ายคลิป" 

"แล้วนายได้บอกเมษาหรือเปล่า"

"กูไม่กล้าบอก"

"ทำไมในเมื่อสิ่งที่นายทำนายทำเพื่อเมษาไม่ใช่เหรอ"

"แต่วิธีของกูมันโหดร้ายเกินไปถ้าเมษารู้คงจะรับไม่ได้"

"แล้วไง...นายก็เลยตัดสินใจที่จะไม่พูดความจริง"

"อืมกูยอมรับว่ากูขี้ขลาดกูอ่อนแอเกินไปกูกลัวเมษาจะเกลียดกูมากไปกว่าเดิมถ้าเธอรู้ว่ากูไปทำอะไรมา"

"นายก็เลยยอมให้เมษาเข้าใจนายผิดคิดว่านายไปนอนกับผู้หญิงมาเนี้ยนะ"

"แล้วมึงจะให้กูทำไงในเมื่อกูไม่สามารถพูดความจริงได้ทั้งหมด แต่กูก็สาบานแล้วว่ากูไม่ได้ไปนอนกับใครไม่ได้ไปเที่ยวผู้หญิงไม่ได้ไปเอากับใครมาแต่เธอก็ไม่เชื่อกู คนอย่างกูมันคงเลวเกินไปที่เธอจะมองกูในแง่ดี หึ กูแม่งโคตรสมเพชตัวเองเลยว่ะตอนนี้มึงรู้ไหมไอ้ไทด์ ว่ากว่ากูจะรู้ใจตัวเองว่ารักเมษามากขนาดไหนแต่กูก็ทำให้เธอเชื่อใจกูไม่ได้ ไม่ว่ากูจะทำเพื่อเธอขนาดไหนในสายตาของเธอกูก็เป็นคนเลวอยู่ดี กูแม่งโคตรเจ็บเลยว่าเจ็บทุกครั้งที่เห็นเธอเจ็บปวดร้องไห้เสียใจเพราะกู ไหนจะเรื่องที่ไอ้เก่งมันวางยาปลุกเซ็กส์อีกถ้าวันนั้นกูไปช่วยเมไม่ทันเมจะเป็นยังไง กูคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้เพราะทุกสิ่งที่มันเกิดขึ้นสาเกตุมันมาจากกูทั้งนั้น"

"แล้วนายคิดว่าเมษาไม่เจ็บปวดเหรอเธอยังรักนายอยู่นะพีเจ มันไม่แปลกที่เธอจะไม่เชื่อนายเพราะนายเคยทำเลวกับเธอมาก่อนฉันเข้าใจว่าเมษาคงกลัวที่จะกลับไปเจ็บปวดเพราะนายอีกครั้ง"