เมียเสี่ย นิยาย บท 64

ห้าปีต่อมา

อารยาเดินทางมาร่วมงานแต่งงานของเพื่อนเพียงคนเดียว ที่จัดขึ้นในบ้านของท่านพิบูลย์ พ่อบังเกิดเกล้าของเพื่อนเธอ บรรยากาศภายในงานดูอบอุ่น และคึกคักมากกว่างานแต่งของเธอ เพราะท่านพิบูลย์เป็นที่นับหน้าถือตาของคนทั้งจังหวัด ท่านจึงเชิญแขกมาเยอะมาก จนบริเวณบ้านหลังใหญ่ของท่าน แทบจะไม่เพียงพอต่อการต้อนรับแขก

“ป๋าอะ หนูบอกแล้วว่าไม่ต้องเชิญแขกเยอะ”

ปัญณิสาสวมชุดแต่งงานสีขาว ใบหน้าเจ้าสาวถูกแต่งแต้มสวยงาม รับกับทรงผมที่ถูกจัดทรงเรียบร้อย เดินคล้องแขนป๋าของเธอออกไปบริเวณที่จัดงานด้านนอก เจ้าสาวบ่นกระปอดกระแปด เพราะจำนวนแขกที่มากเกินไป

“ก็ลูกสาวคนเล็กแต่งงานทั้งที ก็ต้องจัดให้ยิ่งใหญ่ คนจะได้รู้ว่าลูกสาวของนายพิบูลย์ขายออกแล้ว” ท่านเป็นคนอารมณ์ดี คำพูดเล่นๆสร้างความไม่พอใจให้ลูกสาวได้ดี แต่ยิ่งทำให้ท่านหัวเราะยิ่งไปอีก

“ป๋าอะ” ปัญณิสาครางแผ่วด้วยใบหน้าเง้างอด เธอขายไม่ออกเพราะใครละ ก็พ่อกับแม่เล่นปลูกฝังให้เธอเหมือนเด็กผู้ชาย แล้วทีนี้ก็มาบ่น

อารยาเดินยิ้มตามคนทั้งสองไปถึงเวที วันนี้ปรายดูมีความสุขมาก จนเธอวางใจ เพื่อนเธอใช้เวลาเกือบ 6 ปี ในการคบหาดูใจกับคุณนิษ ทั้งสองคนทะเลาะกับบ่อยๆเหมือนเป็นคู่กัด แต่ก็ไม่เคยเลิกกันสักครั้ง

“นึกว่าจะไม่ได้แต่ง” ปรกกล้ารำพึงรำพันอยู่ข้างๆเพื่อนของน้องสาว น้ำตาแห่งความดีใจไหลลง ก่อนจะรีบเช็ดมันออก เพราะอาย

“ไอซ์ก็คิดเหมือนกันกับพี่ปรกค่ะ”

อารยาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เพื่อนเธอใจแข็งมาก ปฏิเสธคุณนิษมาตลอด แต่ถึงอย่างนั้นคุณนิษก็ไม่เคยย่อท้อ และไม่เคยมองหญิงคนไหน จนเพื่อนเธอมั่นใจ และยอมแต่งด้วย แม้จะใช้เวลานานไปหน่อยจนพวกเธอเลิกหวังแล้วก็ตาม

“แล้วนี่สุดหล่อของพี่ไปไหนล่ะ”

ปรกกล้าหันมาพูดด้วยใบหน้ากรุ่มกริ่ม นึกถึงหน้านคินทร์แล้วรู้สึกเอ็นดู ถ้าจับมาสอนดีๆหน่อย เหมาะที่จะเป็นลูกเขยเขาเลยทีเดียว

“ไปเล่นอยู่ที่สนามกับพ่อเขาค่ะ”

อารยาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม พี่ปรกแต่งงานเมื่อสามปีก่อน มีลูกสาววัยสองปีสุดน่ารัก พี่ปรกชอบพูดกับเธอบ่อยๆ ว่าขอนคินทร์น้อยของเธอไปเป็นลูกเขยในอนาคต

“ดีเลย น้องปลาก็อยู่ที่นั่น”

สนามที่อารยาพูดถึง คือสนามเด็กเล่นที่ปรกกล้าซื้อมาให้ลูกเล่น ตอนนี้เด็กๆที่มากับผู้ปกครอง คงไปรวมกันอยู่ที่นั้น ลูกสาวของเขาก็เช่นกัน และนั่นถือเป็นโอกาสให้เด็กๆได้เจอกันด้วย

“พี่ปรกชอบใจอะไรลูกชายไอซ์ขนาดนั้นคะ”

อารยาไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าลูกชายเธอมีดีอะไร ที่เห็นอยู่ทุกวันคือเจ้าลิงน้อยขี้แกล้ง ไม่เห็นว่ามีตรงไหนที่จะไปถูกใจผู้ใหญ่อย่างพี่ปรกได้เลย

“ดื้อดีพี่ชอบ”

ปรกกล้าหัวเราะลั่น นคินทร์มีมุมที่ดื้อเหมือนตัวเขาในวัยเด็ก เลยคิดถึงตัวเองตอนเป็นเด็กขึ้นมา อยากมีโอกาสอบรมสั่งสอนให้เป็นเหมือนตัวเอง แต่อารยาคงไม่ชอบใจ ที่เขาจะปลูกฝังอะไรแบบนั้นให้ลูกของเธอ

“ถ้าได้พี่ปรกช่วยสอน ไอซ์คงเบาใจขึ้น”

ปรกกล้าเป็นครู แม้จะดูแลบ่อนของท่านพิบูลย์ แต่อาชีพหลักของเขาคือผู้ให้ความรู้ ปรกกล้าย้ายมาอยู่ที่ไทยพร้อมภรรยา เปิดโรงเรียนในตัวจังหวัด ที่รวมหลายๆอย่างไว้ในที่เดียว อารยาคุยกับสามีไว้แล้ว ว่าจะให้นคินทร์กับคิรินเข้าเรียนที่นั่น

“ปรึกษากันดูนะ ปลายปีนี้พี่จะเปิดสอนหลายอย่างเลย”

“ค่ะ” อารยาศึกษาข้อมูลไว้แล้ว ว่าจะให้ลูกเรียนอะไรบ้าง ที่เหลือก็รอไปถามลูกอีกที ว่าจะเรียนตามที่เธอกับสามีแนะนำให้ไหม