ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 981

ซุนฟางเอ๋อร์ลืมตาขึ้น ดวงตาของนางหม่นหมอง แลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตนเอง เค้นเสียงแหบแห้งออกมา “โหรวเหยา... ไปแล้วหรือ?”

“นางวิ่งพรวดพราดออกไปเช่นนั้น เจ้าคิดว่าอย่างไรล่ะ?” จื่ออันนั่งลงตรงขอบเตียง ยกผ้านวมขึ้นดูบาดแผลของนาง

ซุนฟางเอ๋อร์ไม่ส่งเสียง จ้องมองไปทางประตูด้วยแววตาเหม่อลอย บนใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่ดวงตาฉายแววตื่นตระหนกเล็ก ๆ

บาดแผลไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง จื่ออันเข็มออกมาฝังตามผิวหนัง พิษถูกขับออกไปจนสิ้น อีกทั้งคนยังฟื้นขึ้นมา นั่นหมายความว่านางรอดพ้นจากประตูนรกแล้ว

“เจ้าช่วยข้าไว้รึ?” ซุนฟางเอ๋อร์หันกลับมามองจื่ออัน

“ประมาณนั้น” จื่ออันไม่ถ่อมตนเลยแม้แต่น้อย

“ข้าคงไม่ขอบคุณเจ้า” ซุนฟางเอ๋อร์กล่าว

จื่ออันมองหน้านาง “เหตุใดกุ้ยไท่เฟยถึงฆ่าเจ้า?” ไม่ว่านางจะยินดีขอบคุณหรือไม่ก็ตาม นางไม่สนใจเลย การช่วยเหลือนางเป็นเพราะนางอยากรู้ในสิ่งที่อยากรู้

ซุนฟางเอ๋อร์นิ่งเงียบไม่ยอมตอบ

จื่ออันรู้ว่าไม่ง่ายเลยที่จะง้างปากเค้นความจากนาง อย่างน้อยซุนฟางเอ๋อร์ก็ไม่บอกนางโดยตรง

นางออกไป เห็นว่าโหรวเหยายังรออยู่ในสวน จื่ออันจึงกล่าวกับโหรวเหยาว่า “โหรวเหยา เจ้าช่วยข้าหน่อย เข้าไปถามนางว่าแม่กู่ใช่อ๋องหนานหวายหรือไม่?”

“อะไรนะ?” โหรวเหยาปาดน้ำตา ลังเลเล็กน้อยที่จะเข้าไป แต่เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของจื่ออัน ถึงรู้ว่าเรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง

“หากผู้ที่ถามคำถามนี้เป็นเจ้า นางควรตอบแต่โดยดี” จื่ออันกล่าว