ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 996

บรรยากาศภายในท้องพระโรงพลันอึมครึมทันที

หัวใจของจื่ออันเต้นไม่เป็นระส่ำ ขณะองค์จักรพรรดิกล่าวออก

องค์จักรพรรดินิ่งเงียบอยู่ครู่ใหญ่ก่อนกล่าวออก ซึ่งน้ำเสียงของเขาอัดแน่นไปด้วยความลำบากใจ “ตอนนี้ทุกคนรู้ว่ามีเหตุการณ์ลอบสังหารแล้ว และตอนนี้ขุนนางทุกคนต่างรอคอยให้อ๋องเยี่ยตรวจสอบตัวตนของผู้บงการและมือสังหารอย่างใจจดจ่อ ซึ่งกรมอาญาก็จะสอบสวนเรื่องนี้ด้วย ความจริงแล้วข้าคาดหวังให้เจ้าทำเช่นนั้นเหมือนกัน”

จื่ออันเม้มริมฝีปากพลางกล่าวประชดในใจ ‘จริงสิ การกดดันพระชายาของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ง่ายกว่าการจัดการกับกุ้ยไท่เฟยมากโข’

องค์จักรพรรดิกล่าวต่อ “หากกุ้ยไท่เฟยถูกสอบสวนเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะต้องมีกลุ่มคนลุกฮือขึ้นมาต่อต้านอย่างแน่นอน เจ้าเป็นคนเฉลียวฉลาด ดังนั้นจึงรู้ดีว่าหากกุ้ยไท่เฟยถูกตัดสินประหารชีวิต ก็เหมือนกับการหยามเกียรติองค์จักรพรรดิผู้ล่วงลับ”

จื่ออันตอบด้วยเสียงแหบแห้ง “กระหม่อมเข้าใจแล้วเพคะ”

“เช่นนั้น” องค์จักรพรรดิจ้องมองนาง “ข้ารู้ว่าการกระทำเช่นนี้อาจทำให้เจ้าถูกเข้าใจผิด แต่ข้าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว หากอ๋องเจ็ดรู้เรื่องนี้เข้า เขาก็คงทำเช่นเดียวกับข้า เจ้าอย่ากังวลไปเลย ข้าไม่สั่งลงโทษเจ้าร้ายแรงหรอก อย่างมากที่สุดก็อาจจะลดระดับยศของเจ้าจากพระชายาระดับหนึ่งเป็นระดับสอง และข้าก็จะชดเชยให้เจ้าเป็นการส่วนตัวอีกด้วย ส่วนกุ้ยไท่เฟย ข้าจะหานักฆ่ามาลอบสังหารนาง และป่าวประกาศว่าเป็นการเสียชีวิตอย่างกะทันหัน ดังนั้นองค์จักรพรรดิผู้ล่วงลับก็จะได้ไม่ต้องเสื่อมเสียเกียรติ นอกจากนี้ยังเป็นการให้เกียรตินางเพื่อรักษาชื่อเสียงของอ๋องเจ็ดอีกด้วย”

สุดท้ายแล้วองค์จักรพรรดิก็กล่าวเสริมว่า “ข้าเพียงแค่หารือกับเจ้าเท่านั้น ไม่ได้ออกคำสั่งแต่อย่างใด ดังนั้นเจ้าสามารถออกความคิดเห็นได้ตามสะดวก”

จื่ออันคลี่ยิ้มด้วยความขมขื่น นางตอบว่าไม่เห็นด้วยได้หรือไม่? นางมีสิทธิ์เลือกที่ใดเล่า? นี่สินะที่เรียกว่าดึงผมเส้นเดียวสะท้านทั่วร่าง ความจริงแล้วมันไม่ได้มีเพียงเรื่องหมิ่นเกียรติขององค์จักรพรรดิผู้ล่วงลับเท่านั้น แต่มันยังเกี่ยวข้องกับขุนนางที่อยู่ภายใต้อำนาจของกุ้ยไท่เฟยอีกด้วย พวกเขาควรถูกสอบสวนด้วยหรือไม่? อย่างไรเสียพวกเขาก็รวมตัวกันเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน และพยายามที่จะแย่งชิงบัลลังก์

นางรู้สึกหนักใจยิ่งนัก ไม่ใช่เพราะว่าต้องแบกรับข้อเสนอเหล่านี้ แต่เป็นเพราะนางมีความคิดที่ตรงข้ามกับองค์จักรพรรดิอย่างสิ้นเชิง องค์จักรพรรดิเกรงกลัวอ๋องเจ็ดมาโดยตลอด เขาไม่เคยรับมือกับคนของเหลียงไท่ฟู่มาก่อน กล่าวได้ว่าคนเหล่านั้นถูกใช้เพื่อควบคุมอ๋องหนานหวาย แต่ในตอนนี้เขาไม่มีสิ่งใดที่ต้องทำกับคนของกุ้ยไท่เฟย เพราะต้องรับมือกับนางเสียก่อน แล้วจะเก็บคนเหล่านั้นไว้เพื่ออะไร? ตอนนี้อ๋องหนานหวายยังไม่เสียชีวิต ดังนั้นเหล่าขุนนางพวกนั้นจึงต้องทำตามคำสั่งของอ๋องหนานหวายและกุ้ยไท่เฟย และแม้คนใดคนหนึ่งตายไป เหล่าขุนนางพวกนั้นก็ยังเหลือเจ้านายอยู่อีกหนึ่งคน ดังนั้นจึงไม่เปลี่ยนแปลงที่ใดนัก

เดิมทีตระกูลเซียวไม่คิดก่อกบฏ ทั้งยังเกรงกลัวและเต็มใจที่จะเสียสละความสุขอันยิ่งใหญ่ ตอนนี้เขารู้ชัดถึงความทะเยอทะยานในการก่อกบฏของอ๋องหนานหวายและกุ้ยไท่เฟยแล้ว แต่ก็ยังปล่อยให้คนเหล่านั้นทำตามใจ

อ๋องเยี่ยตกลงว่าเขาจะส่งองครักษ์ไปลอบสังหารอ๋องหนานหวาย ในตอนนี้เขารู้แล้วว่าตนสามารถต่อกรกับอ๋องหนานหวายได้แล้ว เพราะมีชีวิตของกุ้ยไท่เฟยอยู่ในกำมือ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะประหารกุ้ยไท่เฟยและไว้ชีวิตอ๋องหนานหวาย

จุดประสงค์หลักในการดำเนินการเช่นนี้เป็นเพราะเขาต้องการกองกำลังของฝ่ายตรงข้ามมาไว้ในมือเพื่อต่อต้านอ๋องเจ็ด

จื่ออันหนักใจอย่างมาก แต่เพื่อมู่หรงเจี๋ยสามีของนาง จื่ออันจึงรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจเกินไป