ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 45

แขกทุกคนเดินเข้าไปในหอหญิงงามเมือง ผู้ที่ได้รับเชิญส่วนใหญ่ในวันนี้ ยังไม่เคยเห็นชั้นสองมาก่อน ทันทีที่พวกเขาเข้ามาก็มองสำรวจไม่ได้ ในสายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “นึกไม่ถึงจริงว่าหอหญิงงามเมืองเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง”

“ใช่…”

หลี่หยวนยืนอยู่ที่ทางขึ้นบันได เงยหน้าขึ้นมองไปยังชั้นสาม “ท่านชายฉิน เมื่อวานนี้ บนชั้นสอง ดอกบ๊วย กล้วยไม้ ไม้ไผ่ และเบญจมาศแข่งขันเรื่องความงดงาม ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ ไม่รู้ว่าคืนนี้จะมีเรื่องทำให้ทุกคนน่าทึ่งอีกหรือไม่?”

รอยยิ้มบนริมฝีปากของเฟิงฉิ้นหว่านบางเบา นางอึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคนี้ จากนั้นจึงกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง “ข้าเสียสติไปชั่วขณะหนึ่ง โปรดยกโทษให้ข้าด้วยใต้เท้าหลี่ คืนนี้เป็นการเปิดตัวแดนสวรรค์ดารา สามารถทำให้ผู้รู้สึกมหัศจรรย์ได้หรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตากรรมของแต่ละท่าน”

“หือ? งั้นข้าจะต้องดูดีๆแล้ว” นัยน์ตาของหลี่หยวนมีความหมายลึกซึ้ง ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาพูดเมื่อวานนี้จะได้ผล เฟิงฉิ้นหว่านไปหาฟู่ลั่วเฉินจริงๆ จากนั้นเขาก็ต้องวางแผนเป็นอย่างดีแล้ว

“ใต้เท้าหลี่ เชิญ”

หลี่หยวนเดินตรงไปยังชั้นสาม แขกคนอื่นๆเดินตามไปด้วยความสงสัย

ดอกไม้บนชั้นสองเบ่งบานเต็มที่ เป็นภาพดอกไม้มากมายและมีกลิ่นหอมจากดอกไม้

ทันทีที่ก้าวเข้าสู่ชั้นสาม ทิวทัศน์ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ชั้นสามว่างเปล่า แสงเทียนและเงาผสานเข้าด้วยกัน โคมระย้าแก้วส่องแสงสว่างไสว

“โคมระย้าแก้วนี้ราคาไม่น้อย หอหญิงงามเมืองทุ่มเงินมากจริงๆ"

“โคมระย้าแก้วเป็นสิ่งของของประเทศตงเหว้ยใช่หรือไม่ ว่ากันว่าโคมเล็กๆ ก็ต้องการเงินก้อนร้อยกว่าขึ้นไป ที่นี่แขวนไว้ตามใจชอบ ร่ำรวยจริงๆ”

“ไม่รู้ว่าเจ้านายที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังหอหญิงงามเมืองนี้เป็นผู้ใด ข้าดูแล้วท่านชายฉินไม่ค่อยเหมือนนี่นา เพราะอายุน้อยเกินไป...”

หลี่หยวนได้ยินการสนทนาจากรอบกาย โคมระย้าแก้วสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา สายตาของเขาขรึมลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าตระกูลเฟิงยังมีเงินทองอยู่...

เมื่อขณะที่ทุกคนกำลังตื่นตาตื่นใจ จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงดนตรีเพราะกังวานดังขึ้นมา เสียงดนตรีแผ่วเบา อ่อนโยน ราวกับเสียงร้องไห้ของชบา ดึงดูดให้ทุกคนก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงดนตรี เมื่อทุกคนเดินไปที่ประตูที่มีดอกไม้โอบล้อม ทันใดนั้นดนตรีก็เร็วอย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนชื่นใจขึ้นมา

จากนั้นผ้าบางข้างประตูดอกไม้ถูกลมพัดผ่าน ด้านหลังประตูดอกไม้ เป็นห้องโถงเล็ก ๆ ที่ว่างเปล่า มีต้นไม้ต้นใหญ่ที่รองรับห้องโถงขนาดเล็กนี้

บนกิ่งไม้ที่ยื่นออกไป มีหญิงคนหนึ่งในชุดขาวนั่งพิงอยู่กับลำต้น มีคงโหวรูปหงส์อันวิจิตรงดงามวางอยู่ข้างหน้านาง

หัวหงส์เชิดขึ้น มีหมู่เมฆมงคลตกแต่งอยู่รอบๆ สายทุกสายมีแสงเรือง หญิงสาวยกมือขึ้นดีด ปลายนิ้วมือขาวเหมือนมีเมฆลอยไป

นี่……

ทุกคนมองดู รู้สึกเพียงแต่ว่าจิตใจถูกดึงดูดโดยหญิงนางผู้นั้น

ในฐานะที่เป็นผู้ชาย แม้ว่าจะไม่โลภในเรื่องหญิงสาว แต่ก็มีความปรารถนาหญิงงามเป็นธรรมชาติ ไม่ต้องพูดถึงหญิงงามที่เหมือนนางฟ้า

หญิงสาวคล้ายถูกรบกวนจากผู้คนมากมาย นางหยุดดีดคงโหวพร้อมเงยหน้าขึ้นมอง

นางสวมผ้าคลุมปิดหน้า ใบหน้าที่สวยงามของนางเหมือนจะมองเห็นแต่ก็มองไม่เห็น อัญมณีสีเลือดใสประดับอยู่ระหว่างคิ้วของนาง คิ้วและหางตาของนางถูกประดับด้วยไข่มุกแวววาวและทองสีทอง มองมาราวกับดวงดาวเต็มท้องฟ้า

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของทุกคน นี่คือหญิงสาวที่ควรมีอยู่ในโลกจริงหรือ?

เมื่อทุกคนกำลังตกอยู่ในภวังค์ หญิงสาวผู้นั้นก็ลุกขึ้นกระโดดลงมาจากกิ่งไม้ กระโปรงบนร่างที่เหมือนเมฆพลิ้วไหว เผยให้เห็นเท้าหยกขาวบริสุทธิ์คู่หนึ่ง

ไม่รอให้ทุกคนมองดูอย่างชัดเจน ก็มีแสงวาบปรากฏอยู่ต่อหน้า จากนั้นหญิงผู้นั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เหลือเพียงคงโหวที่งดงาม

หลี่หยวนเป็นคนแรกที่กลับมารู้สึกตัวก่อน มีแสงผุดขึ้นมาในดวงตา เขากำหมัดแน่น หัวใจของเขายังคงเต้นอยู่

เฟิงฉิ้นหว่าน ผู้หญิงตัวเล็ก ๆคนหนึ่ง ก็สามารถเปลี่ยนหอหญิงงามเมืองให้กลายเป็นแบบนี้ได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ น่าทึ่งมากจริงๆ

หอหญิงงามเมืองในตอนนี้เป็นเพียงต้นแบบ แต่ก็น่าทึ่งพอแล้ว เมื่อเวลาผ่านไป เพียงแค่เฟิงฉิ้นหว่านคนหนึ่ง อาจจะมีประสิทธิภาพมากกว่าเฟิงหลิงก็ได้

หลี่หยวนตัดสินใจ ท่าทีของเขาก็ผ่อนคลายมากขึ้น “ท่านชายฉิน หอหญิงงามเมืองช่างน่าทึ่งจริงๆ! ไม่รู้ว่าหญิงผู้นั้นชื่ออะไร?”

เฟิงฉิ้นหว่านยืนอยู่ข้างหลี่หยวน ได้ยินคำถามก็หัวเราะเสียงเบา สายตาฉลาดแกมโกง “ใต้เท้าหลี่ ชั้นสามนี้เรียกว่าแดนสวรรค์ดารา เฉพาะผู้ที่ถูกลิขิตเท่านั้นที่จะสามารถเห็นใบหน้าที่แท้จริงของนางฟ้า และมีโอกาสได้อยู่กับนางฟ้าได้ หลายๆ อย่าง ถ้าพูดออกมาก็จะพลาดโชคชะตาไปได้”