บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 337

ช่วงไม่กี่วันมานี้ นับว่าผู้อาวุโสสามมองออกแล้ว

เย่จายซิงแม้กระทั่งฝึกโอสถไขกระดูกเยือกยังกลั่นได้อย่างแคล่วคล่อง หรือแท้จริงของนาง อาจไม่เพียงแค่ อาจารย์กลั่นยาขั้นหก?

ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าเย่จายซิงอยากลองฝึกอาจารย์กลั่นยาขั้นเจ็ด เขาย่อมต้องเห็นด้วย

เมื่อเจ้าสำนักเห็นว่าเย่จายซิงจะกลั่นยา เขาเองก็ไม่จากไปไหนแล้ว เพียงขยับกายและหาที่นั่งลง

เขาจัดที่นั่งให้กับยามทั้งหก ให้พวกเขาเฝ้าสถานที่ด้านนอกไว้ และยังให้พวกเขากำบังเป็นชั้นๆ เพื่อระวังไม่ให้มีคนบุกรุกเขามา

พวกเขาต่างรออยู่ด้านนอก

อย่างนั้นก็เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขารู้ถึงความลับระดับพลังอาจารย์กลั่นยาของเย่จายซิง

เขาเคยปรึกษาพูดคุยกับเย่จายซิงแล้ว ตอนนี้จะยังไม่เปิดเผยสถานะอาจารย์กลั่นยาออกมา เพราะเมื่อผู้คนทราบถึงฝีมือกลั่นยาโอสถไขกระดูกเยือกและตัวยาอื่นๆ ไม่รู้แน่จะมีคนคิดไม่ซื่อต้องการตัวนางมาเท่าไหร่ ต่างจะเห็นนางเป็นตัวทำเงินกันทั้งสิ้น

และหากเกิดขึ้นจริง นับว่าแม้อาศัยฝีมือ ยาม ทั้งหก ก็ยังไม่แน่จะแก้ไขปัญหาได้

รอให้ความสามารถของตระกูลนี้ก้าวหน้าอีกหน่อยค่อยว่ากัน

เย่จายซิงเลือกสูตรยา มองไปทางเจ้าสำนัก แวบนึง และชี้ไปยังสูตรยาหนึ่งในนั้น

“ผู้อาวุโสสาม พวกเราลองกลั่นยาตำหรับนี้กันเถอะ”

นางชี้ไปยังโอสถจินหยาง สูตรใช้รักษาผู้สูงวัยที่บาดเจ็บโดยเฉพาะ นับเป็นยาที่มีราคาสูงในตลาดทีเดียว

ผู้อาวุโสสามมองดู และมองไปยังเจ้าสำนัก พลันพยักหน้าตกลง

เจ้าสำนัก ไม่รู้ว่าพวกเขาจะกลั่นยาสูตรใดออกมา คิดอยากจะสอบถาม แต่ผู้อาวุโสสามก็ได้เริ่มเตรียมวัตถุดิบยาแล้ว

ไม่นานจานั้น วัตถุดิบที่จำเป็นต้องใช้ก็ได้รับการตระเตรียมเสร็จ ล้วนเป็นวัตถุดิบล้ำค่า ยางอย่างเป็นส่วนผสมที่ เจ้าสำนัก นำกลับมาจากแดนไกล

เย่จายซิงเพียงให้เขาซื้อวัตถุดิบ ซื้อจนเกือบถึงสามสิบล้านหินทิพย์ เคยรู้หรือไม่ว่าส่วนผสมยาบางชนิด นับว่ามูลค่าสูงล้ำ

และเมื่อเริ่มกลั่นยา เย่จายซิงจิตใจปลอดโปรงมุ่งมั่น จิตตั้งมั่นขึ้นมา

สูตรโอสถจินหยางนับว่านางไม่เคยกลั่นมาก่อน ไม่รู้วิธีขั้นตอนอะไรในหัวเลย นางเพียงทำตามขั้นตอนที่บอกกล่าวในตำหรับยา

ในตอนแรก นางรู้สึกไม่คุ้นเคย แต่ก็ค่อยค่อยมีความรู้สึก และความเร็วก็เพิ่มขึ้น

ผ่านไปราวสองชั่วยาม เมฆดำบนฟ้าพลันรวมตัวขึ้น!

การกลั่นยาครั้งนี้ นับว่ายิ่งใหญ่กว่าครั้งก่อนๆ มาก

เจ้าสำนักและผู้อาวุโสสามพลันกระโดดลงจากที่นั่งยืนขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ

“จะสำเร็จแล้ว จะสำเร็จแล้ว!”

“จายซิงเป็นอาจารย์กลั่นยาขั้นเจ็ดจริงๆ!”

“โอ้สวรรค์ ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ!”

ทั้งสองต่างตื่นเต้นยินดีคว้ามือกระโดดโลดเต้น แต่ก็ทำท่ารังเกียจสะบัดมือกลางคัน

ทัณฑ์ยาตกลง สายตาทั้งสองคนค้างนิ่ง มิกล้าถอนหายใจ

เกรงว่าตนจะรบกวนกระบวนการสุดท้าย

ทัณฑ์ยาสำเร็จผล เย่จายซิงสำเร็จกระบวนวิชาสุดท้าย ทัณฑ์ยาส่งเสียงติงติงออกมา ทัณฑ์ยาสำเร็จแล้ว!

เย่จายซิงเปิดเตากลั่นโอสถออก ทั้งสองต่างพากันวิ่งเข้าไปชม

“เป็นสีม่วง!”

“เป็นยาขั้นเจ็ดจริงๆ!!”

ทั้งสองต่างตะโกนร้องยอย่างตื่นเต้น ตื่นเต้นจนเหมือนมีดอกไม้ผลิบนใบหน้า

เย่จายซิงเหมือนได้รับการติดต่อจากพวกเขา ใบหน้าแต้มไปด้วยรอยยิ้ม

“เจ้าสำนัก ท่านมาลองยาสูตรนี้เถอะ”

นางหยิบโอสถจินหยางออกมา เอ่ยพลางยื่นไปทางเจ้าสำนัก

เจ้าสำนักชี้มายังตนอย่างประหลาดใจ “ข้า? นี่คือยาอะไร?”

“โอสถจินหยาง ไม่แน่ว่าสามารถจัดการโรคร้ายในร่างกายท่านได้”

นางเอ่ย

เจ้าสำนักนิ่งไป เอ่ยเสียงสั่น “เจ้าถึงกับกลั่นโอสถจินหยางออกมาได้?”