อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 86

ใครก็คิดไม่ถึงว่าวันนี้หยุนหว่านหนิงจะไม่ไว้หน้าใครขนาดนี้

พูดว่าโบยก็โบย

เมื่อเช้าตอนอยู่ในวัง หยุนเจิ้นซงก็ถูกทำร้ายไปแล้วหนึ่งยก

ตอนนี้ ถึงทีนางเฉินแล้ว

ทหารรักษาพระองค์จับตัวนางขึ้นมาทันที พร้อมโบยตีตรงนั้นเลย....โบยตีไปแต่ละที เริ่มแรกนางเฉินยังสามารถก่นด่า ต่อมาก็กลายเป็นกรีดร้องอย่างเจ็บปวด

ตามด้วยการร้องขอการให้อภัย ร้องห่มร้องไห้อย่างเจ็บปวด

สุดท้าย โบยสามสิบทียังไม่เสร็จ นางก็สลบไปแล้ว

“พระชายา สลบไปแล้ว”

ทหารรักษาพระองค์เดินมารายงาน

หยุนหว่านหนิงเดินเข้าไปในเรือนหยุนธิงธิงแล้ว พร้อมสั่งอย่างไม่ลังเลว่า “สลบไปแล้ว ใช้น้ำเย็นราด ตื่นมาแล้วก็โบยต่อ”

“ขอรับ”

ทหารรักษาพระองค์หันเดินออกไปแล้ว

หยุนเจิ้นซงกับหยุนธิงหลาน ก็ตกใจกลับความเฉียบขาดของนาง

ไม่มีใครกล้าช่วยพูดให้กับนางเฉิน กลัวว่าตนเองจะถูกลงโทษไปด้วย

เพราะวันนี้ที่หยุนหว่านหนิงมายังจวนยิ่งกั๋วกง ไม่เพียงเพราะสถานะของพระชายาหมิง ข้างหลังยังมีฮ่องเต้

หากล่วงเกินนาง ก็กลัวว่าทางฮ่องเต้ จะไม่เป็นผลดี

หยุนหว่านหนิงมองดูหยุนธิงธิงที่ใบหน้าขาวซีด แล้วหันมาสั่งผู้ชันสูตรศพอย่างสงสารว่า “ธิงธิงเป็นผู้หญิง ไม่จำเป็นต้องผ่าศพชันสูตร”

“ตรวจหายาพิษก่อน ข้าสงสัยว่า นางถูกวางยาพิษ”

“ขอรับ พระชายาหมิง”

ผู้ชันสูตรศพโน้มตัวเดินไปข้างหน้า

เขาหยิบเครื่องมือออกมาจากในกล่องเครื่องมือ เปิดปากหยุนธิงธิง เริ่มตรวจดูปากกับลำคอ

หยุนธิงหลานยืนอยู่ด้านข้างอย่างหวาดหวั่น เพราะตื่นเต้นรู้สึกผิด ผ้าเช็ดหน้าในมือถูกนางบีบจนเปลี่ยนรูปแล้ว

นางคิดไม่ถึงเลยว่า หยุนหว่านหนิงจะพาผู้ชันสูตรศพมาชันสูตรศพ

หากตรวจรู้.....

ในขณะที่กำลังคิดอยู่ ข้างหูก็ได้ยินเสียงผู้ชันสูตรศพดังขึ้นว่า “พระชายาหมิง คุณหนูสามหยุนถูกวางยาพิษจริงๆ เป็นพิษรุนแรงถึงชีวิต”

เขาหยิบเข็มเงินขึ้นมา

ตรงปลายเข็มเงิน เห็นได้ชัดว่ามีพิษ

เมื่อกี้เข็มเงินของเขา แทงลงไปตรงปลายลิ้นของนาง

แล้วเข็มเงินก็เปลี่ยนเป็นสีดำทันที

หยุนธิงหลานขาอ่อนทั้งคู่ แทบล้มกองลงบนพื้น

แต่ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่า ใครเป็นคนวางยาพิษ หยุนธิงธิงถูกพิษได้อย่างไร

นางจะตื่นตูมไปก่อนไม่ได้

หยุนธิงหลานสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามควบคุมตนให้สงบ ถือผ้าเช็ดหน้ายืนอยู่ด้านข้างพร้อมพูดขึ้นทั้งน้ำตาว่า “น้องสามผู้น่าสงสาร ใครกันที่อำมหิตขนาดนี้”

“ท่านพ่อ จะต้องสืบหาคนวางยาพิษให้ได้ เรียกร้องความยุติธรรมให้น้องสาม”

หยุนเจิ้นซงก็คิดไม่ถึง หยุนธิงธิงถูกคนวางยาพิษจนตายแล้ว

สีหน้าของเขาเขียวปัด โกรธจนสั่นเทาไปทั้งตัว พร้อมพูดขึ้นว่า “เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ใครกันที่โหดเหี้ยมเหิมเกริมขนาดนี้ กล้าวางยาพิษลูกสาวของข้าหยุนเจิ้นซง”

หยุนหว่านหนิงหันไปมองเขาอย่างแปลกใจแวบหนึ่ง

หากเป็นแบบนี้ แสดงว่าหยุนเจิ้นซงไม่รู้เรื่อง ที่เมื่อคืนหยุนธิงธิงถูกวางยาพิษ?

“เจ้าไม่รู้ว่านางถูกวางยาพิษ?”

นางยังคงถามออกมา

“เมื่อคืนข้าแค่ได้ยินว่า ธิงธิงปวดท้อง เดิมก็จะมาเยี่ยม แต่ฮูหยินบอกว่าแค่ปวดท้องไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อาจเป็นเพราะธิงธิงเป็นประจำเดือน”

ในฐานะพ่อคนหนึ่ง พูดถึงเรื่องนี้ของลูกสาวอย่างค่อนข้างลำบากใจ

หยุนเจิ้นซงไอขึ้นมาหนึ่งที ปกปิดสีหน้าอย่างทำตัวไม่ถูก

“ดังนั้นข้าจึงเพียงสั่งคนใช้ เอาทังผอจื่อ（เป็นเครื่องอุ่นในสมัยโบราณจีน）ไปให้นาง”

“ไม่มีคนเอาทังผอจื่อมาให้คุณหนู”

จูเอ๋อร์เดินเข้ามาอย่างกล้าๆกลัว ยืนอยู่ด้านหลังหยุนหว่านหนิง พร้อมทั้งคุกเข่าต่อหน้าหยุนเจิ้นซง พร้อมพูดขึ้นว่า “นายท่าน เมื่อคืนไม่มีใครมาเยี่ยมคุณหนูเลย”