ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 680

เธอมองไปบนเหนือศีรษะเลือดไหลมาเหมือนกับน้ำพุยังไงอย่างนั้น น้ำตาของเธอไหลพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง：“พี่ชาย คุณ......รีบปล่อยมือ ปล่อยมือ......”

เธอร้องไห้พร้อมทั้งตะโกนออกไป

เพราะเธอรู้ว่า ด้วยความสามารถของเขาแล้ว ปล่อยมือลงตอนนี้ เขาจัดการคนที่อยู่ข้างบนนั้นได้อย่างแน่นอน คนคนนี้ หลังจากที่เส้นหมี่เอาเข็มทิ่มจนอีกคนได้รับบาดเจ็บแล้ว ก็เหลือแค่เขาแล้ว

ดังนั้น เขาจัดการได้แน่นอน

แต่ว่า แสนรักไม่ยินยอม

หลังจากที่เขาได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ดวงตาของเขาก็ร้าวฉานแล้วตะโกนออกมา：“คุณหุบปากซะ！จับผมไว้แน่นๆ ผมจะดึงคุณขึ้นมาตอนนี้แหละ！”

หลังจากนั้นเขากัดฟันแน่น ออกแรงดึงเธอขึ้นมาด้านบน

เส้นหมี่：“……”

มองเห็นตัวเองขยับขึ้นมาแล้ว ในดวงตาเริ่มมีความหวังขึ้นมา

แต่ทันใดนั้น คนคนนั้น หยิบปืนกระบอกหนึ่งขึ้นมา หลังจากนั้นก็เล็งไปที่มือของแสนรักแล้วเหนี่ยวไก

“ปัง——”

“อ๊าย！！！”

ทันใด เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรี๊ดของหญิงสาว เส้นหมี่ร่วงลงไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ แม้แต่ตัวแสนรักเอง ก็เหมือนจะถูกลากลงไปด้วยไม่น้อย

ไอ้พวกเดรัจฉาน！！

เส้นหมี่มองเห็นชายหนุ่มที่อยู่เหนือศีรษะเจ็บปวดจนแทบจะเป็นลมไปแล้ว

แล้วก็แขนของแขนถูกยิงทะลุออกไป แต่ยังคงจับมือเธอเอาไว้แน่น เธอเจ็บปวดเสียใจอย่างที่สุด ในที่สุด เธอก็ได้สงบลงแล้ว

“พี่ชาย คุณฟังฉันนะ ไม่แน่ฉันอาจจะไม่ตายก็ได้ คุณดูสิ ฉันตายยากขนาดไหน ในปีนั้นฉันท้องอิคคิวพวกเขากลิ้งลงมาจากชั้นบน ฉันยังไม่ตาย แล้วก็ฉันถูกคณาธิปจับไปที่เกาะร้างถูกจับฉีดยา ฉันก็ไม่ตาย พี่ชาย คุณก็เห็น คุณต้องเชื่อฉัน ครั้งนี้ ฉันก็จะไม่เป็นอะไร”

“คุณไร้สาระสิ้นดี！”

ในที่สุดชายหนุ่มก็ตะโกนออกมา ทั้งร่างของเขาถูกย้อมไปด้วยเลือดแล้ว ใบหล่อเหลาซีดขาวจนไม่มีสีเลือดอยู่แล้ว เลือดที่ไหลออกมา มองดูแล้วเหมือนจะเป็นอะไรขึ้นมาแล้วอีกทั้งน่าตกใจเป็นอย่างมาก

“คุณหุบปาก！！หุบปาก ได้ยินหรือยัง！！”

ดูเหมือนว่าเขากำลังอ้อนวอน แม้แต่น้ำเสียง ยังกำลังสั่น

แต่ว่า หญิงสาวด้านล่าง เธอยื่นมือออกมาแกะนิ้วมือของเขาออกทีละนิ้ว

หลังจากนั้น ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เหมือนกับว่าเธอจะดึงเชือกว่าวในมือของเขาให้ขาดสะบั้น แวบเดียว เธอก็ลอยร่วงลงไปแล้ว

พี่ชาย คุณไม่มีทางรู้เลยว่า ถ้าระหว่างเรามีแค่คนเดียวที่จะมีชีวิตอยู่ต่อได้ งั้นฉันก็หวังว่าคุณจะมีชีวิตอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้

เวลานี้ ในที่สุดก็หยุดลงแล้ว

อากาศ เหมือนกับว่าในที่สุดก็แข็งตัว

แสนรักอึ้งไป

เขาอยากร้องไห้ อยากตะโกน

แต่ว่า สุดท้ายแล้ว เขากลับพบว่า ตัวเองส่งเสียงใดออกมาไม่ได้เลย ที่แท้คนคนหนึ่งเสียใจจนขีดสุด ส่งเสียงใดออกมาไม่ได้จริงๆ