หลังจากนั้นก็เดินออกไปแล้ว
แสงดาวถูกจับตัว เขาไม่มีทางที่จะไม่สนใจ ถ้าเธอเพราะว่าเรื่องนี้แล้วตายด้วยเงื้อมมือของคนพวกนั้น เขายิ่งไม่รู้จะบอกกับแสนรักที่ยังสลบอยู่ว่ายังไง
ม็อกโกตัดสินใจว่าลองไปคุยกับท่านนายดูก่อน ว่าสามารถให้เขายืมคนมาใช้ก่อนได้หรือเปล่า-
ภาดเหนือ สวนแมกโนเลีย
จูเน่ในตอนที่ได้รับข้อความนี้แล้ว ดีใจขึ้นมาอย่างมาก
“คุณดูสิ ฉันบอกแล้วว่าแผนนี้จะใช้ได้ผล เขาเริ่มออกตัวแล้วใชไหมล่ะ”
เธอมองไปที่ม็อกกี้แล้งพูดออกมาอย่างได้ใจ
แน่นอนว่าม็อกกี้ยิ่งดีใจขึ้นมา
ถ้ามาแล้ว เพียงแค่ม็อกโกพาอาชญากรลักลอบขนอาวุธมาจริงๆ งั้นพวกเขาก็จะใช้โอกาสนี้ฆ่าเขาซะ อีกทั้งม็อกโกเองก็คงคิดไม่ถึง เดิมทีพวกเขาอยากจะแลกเปลี่ยนอาชญากร“แก๊งนี้” สุดท้ายแล้วที่แท้ต้องการชีวิตของเขา!
เมื่อชีวิตของอาชญากรสิ้นลมหายใจ ถึงตอนนั้น แม้ว่าม็อกโกจะมีไชยันต์คอยหนุนหลัง ทางการทหารก็คงไม่ปล่อยเขาไป
ม็อกกี้มองไปยังผู้หญิงคนนี้ แล้วอุทานออกมาด้วยความจริงใจว่า:“พี่สาว ไม่พูดไม่ได้ว่า สมองของคุณฉลาดจริงๆ”
จูเน่ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา:“คุณคิดว่าใครๆก็เหมือนคนในครอบครัวของคุณอย่างนั้นหรือไง”
ม็อกกี้:“……”
พวกผู้หญิงช่างชั่วร้าย!
“ใช่แล้ว ฉันได้ยินว่าหญิงสาวตระกูลหิรัญชาคนนี้ ในตอนแรกได้จัดการคนของคุณไปไม่น้อยนี่”
ทันใดนั้น หญิงสาวคนนี้ก็ถามเรื่องนี้ขึ้นมา
ม็อกกี้ได้ยินแล้ว ทันใดสีหน้าก็รู้สึกอับอายขึ้นมา:“นั่นเพราะว่าพวกเราประมาทเกินไป ผู้หญิงคนนี้เหมือนคุณเลย ไม่ได้จัดการได้ง่ายๆ”
“คุณพูดอะไรนะ เหมือนฉันงั้นเหรอ”ทันใดนั้นจูเน่เหมือนถูกทำให้อับอายเป็นอย่างมาก
เหมือนกับเธอ?
ผู้หญิงคนนั้นมีคุณสมบัติอะไร?
เธอเป็นถึงคุณหนูใหญ่ของตระกูลเทวเทพ ในเมืองหลวงแห่งนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นกุหลาบที่มีหนาม กล้าดียังไงเอาเธอมาเปรียบเทียบ?
จูเน่ตัดสินใจไปดูแสงดาวสักหน่อย
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง
อพาร์ทเมนท์ตึกหนึ่งที่ตั้งอยู่ในตัวเมือง
แสงดาวถูกปิดตาแล้วมัดเอาไว้กับเก้าอี้มาหนึ่งคืนเต็ม ในที่สุดในหูของเธอก็ได้ยินเสียงของรองเท้าส้นสูง ทันใดนั้น เธอจึงขยับตัวดิ้นไปมา
“อืออือ……”
เธอถูกปิดปากเอาไว้ ส่งเสียงร้องอือๆออกมาไม่หยุด แสดงออกมาว่าเมื่อคนคนนี้มาถึงแล้วให้รีบปล่อยเธอไป
ประมาณสิบกว่าวินาที ถือว่า เสียงรองเท้าส้นสูงนี้ก็ได้มาอยู่เบื้องหน้าของเธอ
“ผรืด——”เทปที่ปิดปากเอาไว้ถูกเธอดึงออกแล้ว
“เชี้ยเอ๊ย!”
แสงดาวเหมือนปลาที่ถูกปล่อยลงน้ำ หายใจเข้าเฮือกใหญ่ แม้แต่ความเจ็บที่ปากที่ถูกดึงเทปออก เธอก็ไม่ได้ใส่ใจ
นี่เป็นไอ้คนชั่วคนไหน?
ถึงได้กล้ามาลักพาตัวเธอ?!
เธอนึกคิดอยู่ตั้งนาน ถึงได้เงยหน้าขึ้นมา ค่อยๆหันไปทางเขาตามลมหายใจที่รู้สึกได้
“แกเป็นใครกันแน่ ทำไมแกถึงได้ลักพาตัวฉัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก