เมื่อไชยันต์กลับมาถึงเขาภูตา แสนรักได้หายตัวไปแล้ว ตาสินกำลังวิ่งวุ่นตามหาเขา
“จะหายไปได้ยังไงกัน เขายังไม่ฟื้นไม่ใช่เหรอ”
เขาได้ฟังเรื่องนี้แล้ว ทันใดก็ระเบิดออกมาเหมือนกับฟ้าร้อง!
ตาสินรีบอธิบายออกมา:“ใช่น่ะสิ แต่ว่าเมื่อผมกลับมาอีกครั้ง บนเตียงนี้คนก็หายไปแล้ว”
ไชยันต์:“……”
โมโหออกมาอย่างมากจ้องมองไปบนเตียงที่ว่างเปล่าแวบหนึ่ง เขาก็ก้าวเท้าเดินออกไปแล้ว
ไอ้คนนี้!
เขาออกมาแล้ว เตรียมเรียกคนออกมา ค้นหาบนเขานี้ทั้งหมด
เขาภูตาไม่ใช่ว่าจะสามารถเดินออกไปได้ง่ายๆ ที่ตีนเขาด้านล่างมีคนคุ้มกันอยู่อย่างแน่นหนา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตามซอกเขาหรือตามมุมอับต่างๆ
ไชยันต์นึกว่าจะสามารถหาคนเจอได้โดยเร็ว
แต่ว่า หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง คนเหล่านั้นก็กลับมารายงาน กลับบอกว่าไม่เห็นแม้เงาของแสนรัก
“คุณท่าน พวกเราพลิกหาทั้งเขานี้แล้ว แต่ก็ไม่เห็นแม้เงาของคุณชายน้อย”
“ใช่ พวกเราที่อยู่ตรงตีนเขาก็ไม่เห็นว่ามีคนออกไป”
ทุกคนต่างปฏิเสธออกมา
ไชยันต์ได้ยินแล้ว ทันใดนั้นก็ยิ่งโมโหขึ้นมากกว่าเดิม:“หาไม่เจอ งั้นเขางอกปีกบินออกไปอย่างนั้นเหรอ ห๋า?”
ทุกคน:“……”
ยืนอยู่ที่นั่นอย่างสั่นเทา ไม่กล้าพูดอะไรออกมา
แต่ความจริงแล้ว ภายในใจของพวกเขานั้นระทมมาก เพราะว่าหาคนคนนี้ไม่เจอจริงๆ แม้แต่ผมเส้นหนึ่งของคนคนนั้นก็ยังไม่เห็นเลย
เฮ้ย……
สุดท้ายคนเหล่านั้นก็ถูกไล่ออกไปแล้ว
สุดท้าย ไชยันต์ก็ออกไปตามหาด้วยตัวเอง
แต่เมื่อพวกเขาออกไปหมดแล้ว ในบ้านหลังนี้ที่ว่างเปล่า ก็มีเงาของร่างสูงของคนคนหนึ่ง ออกมาจากในห้องหนังสือของไชยันต์
สีหน้าของเขานิ่งมาก ระหว่างคิ้วของเขาไม่มีแม้ความอบอุ่นใดเต็มไปด้วยรัศมีของความเย็นชา หลังจากเขาออกมา เขาไม่ได้มองไปที่บ้านหลังนี้อีกสักนิด หยิบเสื้อสูทมาตัวหนึ่งแล้วก็เดินออกไปแล้ว
สูทอันนั้น เป็นสูทที่พวกคนในเมื่อสักครู่สวมใส่
อีกทั้งในห้องหนังสือนี้ เมื่อสักครู่ทุกคนต่างก็คิดไม่ถึง เพราะว่า เป็นห้องส่วนตัวไชยันต์ที่คนอื่นห้ามเข้า!
แสนรักออกจากเขาภูตามาแล้ว
แต่ว่า สิ่งที่ทำให้แปลกประหลาดใจเป็นอย่างมากคือ เขาไม่ได้ไปช่วยแสงดาว หลังจากลงจากบนเขา ก็กวักมือเรียกรถที่ข้างถนน:“ไปทางตอนเหนือ สวนแมกโนเลีย!”
“ได้ครับ คุณผู้ชาย”
คนขับรถแท็กซี่ได้ยินคำพูดที่เย็นชาออกมาแบบนี้ ทนไม่ไหวจนรู้สึกขนหัวลุกขึ้นมา
ตลอดทางไม่กล้าพูดอะไรออกมา เขาใช้ความเร็วเท่าที่จะเร็วได้ที่สุดส่งลูกค้าคนนี้มาที่ ตระกูลเทวเทพ ทางตอนเหนือ
“คุณครับ ถึงแล้ว”
“……”
ไม่มีเสียงใด
ตอบกลับเขามา คนคนนี้ผลักประตูออกไป แล้วก็ปลดนาฬิกาออกมาจากข้อมือแล้วโยนมาให้เขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก