ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 691

“รอสักครู่ คุณพ่อ เขามีเรื่องจะถามเขา！”ในเวลาสำคัญแบบนี้ ไชกุพุ่งเขามากดพ่อของเขาเอาไว้ หลังจากนั้นส่งแววตาสีหน้าเตือนชายหนุ่มคนนี้ออกไป

ไชยันต์：“……”

“คุณฆ่าผมทิ้งตั้งแต่ตอนนี้เสียดีกว่า ไม่งั้น วุฒิพลผมต้องฆ่า คุณไชยันต์ ผมก็จะฆ่า”

ในมือของชายหนุ่มเต็มไปด้วยสีแดงสด ปรากฏว่ายังไม่มีทางเปลี่ยนใจไป เขาพูดคำพูดเหล่านี้ออกมาราวกับว่าเป็นเครื่องจักรกล หลังจากนั้น เขาก้มหน้าลงไปมองปืนที่อยู่ไม่ไกลจากเขา

สัมผัสได้ถึง แววตาที่เย็นชาเหมือนกับว่ามีเปลวไฟปะทุขึ้นมา

นั่นเป็นแรงอาฆาต！

เหมือนกับหมาป่าที่โหดเหี้ยม ทันใดที่เห็นเหยื่อ ก็เหมือนกับการเสพติด ทันใดนั้นก็เหมือนกับว่าไปอยู่ในโลกของสารเสพติด หลังจากที่คนคนนี้กำลังมองไปที่ปืนกระบอกนั้น ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตัวและความกระหายเลือดที่ปะทุออกมา

ไชยันต์ตกใจขึ้นมาอย่างขีดสุดแล้ว

เพราะว่าในไม่ช้า เขายังค้นพบอีกอย่างหนึ่ง ที่คนคนนั้นยืนอยู่นั้น ทั้งทั้งที่บนร่างกายของเขาก็มีบาดแผล อีกทั้งข้างๆเท้าของเขาก็มีเลือดสีแดงๆไหลออกมาจนเป็นแอ่งแล้ว

แต่ว่า เขากลับไม่รู้สึกอะไรเลย

เขายืนที่อยู่ที่นั่น มองไปรอบด้านอย่างเย็นชา ไม่ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดบนร่างกายแม้แต่น้อย

“คุณพ่อ......”

“……”

ไชยันต์หลับตาลง ผ่านไปสักพัก ในที่สุดเขาก็วางปืนในมือลง：“หาวิธีทำให้เขาสลบไป”

ไชกุพยักหน้าทันที：“ครับ งั้น......ส่งไปที่ไหน”

“……ส่งไปที่โรงพยาบาลใหญ่ก่อน เรียกให้ไพบูลย์พวกเขามาตรวจดูให้ละเอียด”เขาหยุดลงสักพัก แล้วก็สั่งการออกมา หลังจากนั้นใบหน้าอันแก่ชราที่ยังตึงเครียดก็เดินออกไปแล้ว

ไพบูลย์ เป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลทหาร

สุดท้ายแสนรักก็ถูกหามออกไปแล้ว

หลังจากนั้นสองชั่วโมงผ่านไป แสงดาวที่ถูกกักขังเอาไว้ที่อพาร์ทเมนท์เฮย์เดนตึก13 ม็อกโกที่ถูกเรียกกลับมาให้รับหน้าที่ตามเดิมจึงเข้ามาช่วยชีวิตพาออกไป

“ม็อกโก......”

วินาทีนั้นที่เธอได้เห็นเขา แสงดาวที่ถูกซ้อมหน้าบวมจมูกช้ำในที่สุดก็กลั้นไม่ไหวจนร้องไห้ออกมา

ม็อกโกก็ได้ปลอบใจเธอไปสองสามประโยค แล้วก็พาเธอไปที่โรงพยาบาลรักษาบาดแผล-

หลังจากนั้นสามวัน โรงพยาบาลใหญ่ในเขตทหาร

ไชยันต์ที่พึ่งจะเข้ามา มองเห็นผู้อำนวยการไพบูลย์ได้พาศาสตราจารย์ด้านประสาทวิทยาที่อาวุโสที่สุดในโรงพยาบาลสองสามคนมารออยู่ที่นั่นแล้ว

“ท่านจอมพล ผลตรวจออกมาแล้ว เป็นไปได้ว่า มีข่าวที่ไม่ค่อยดีที่ต้องบอกกับคุณ”

ผู้อำนวยการบอกคุณท่านออกไปอย่างไม่อ้อมค้อม หลังจากที่หลายคนนี้นั่งลงแล้ว เขาก็เอาความจริงพูดออกมาอย่างตรงประเด็น

สีหน้าของไชยันต์เปลี่ยนไป

แต่ว่า นิ้วมือของเขาที่บีบไม้เท้าเอาไว้ ไม่ทันไรนิ้วหลายนิ้วก็จับแน่นขึ้น

“ข่าวไม่ดีอะไรเหรอ”

“ในขั้นแรกพวกเราสงสัยว่าหลานชายของคุณนั้นมีความผิดปกติทางพันธุกรรมในแบบที่หาได้ยาก ที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือในส่วนของความผิดปกติทางจิต หรือที่พวกเราเรียกกันว่าโรคทางจิต”

ผู้อำนวยการพูดผลการตรวจออกมาอย่างระมัดระวัง

โรคทางจิต ถือได้ว่าเป็นโรคที่ไม่ได้น่าพิสมัยนัก ยิ่งไปกว่านั้น คนที่อยู่บื้องหน้านี้ ยังถือว่าเป็นคนที่มีอำนาจสูงสุดในตระกูลของทหารที่สูงศักดิ์