ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 698

ไชยันต์เหลือบไปมองเขา：“จะไปที่ไหนได้หล่ะ? ทุกคนต่างโหดเหี้ยมกับเขา แล้วฉันจะพาไปบ้านใครได้อีก?

ม็อกโก：“……”

จริงๆแล้วพามาบ้านเขาก็ได้

แม้พ่อแม่ขาจะอนุญาต แต่ผมตัดสินใจแล้ว ขอเพียงแค่คุณท่านที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ตอบรับ ผมก็จะพาเขาไปที่บ้านผมอย่างแน่นอน และจะดูแลเขาเป็นอย่างดี

แต่ไชยันต์ไม่ยอม

เขทำได้เพียงพาแสนรักกลับไปที่เขาภูตาเหมือนเดิม

เวลานี้การพากลับไปที่เขาภูตาคือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว

“พวกแกทุกคนฟังไว้ให้ดี นับจากนี้เป็นต้นไปเพิ่มกำลังป้องกันให้เข้มงวดขึ้น เข้าใจมั้ย? และอย่าให้คนคนนี้ลงจากเขาเป็นอันขาด!”

“ฟังให้ขึ้นใจและดูแลเขาเป็นอย่างดี”

“……”

ไม่คิดว่าพวกเขาที่เพิ่งขึ้นดอยมาไม่ทัน ทุกคนในตระกูลเทวเทพที่เชิงเขาต่างก็พาคนของตัวเองมาด้วยและให้รักษาความปลอดภัยทุกหนทุกแห่งที่ตีนเขา

แม้แต่แมลงวันก็ไม่อนุญาตให้บินออกไป

พ่อบ้านสินที่ยอดเขาโกรธมากเมื่อได้ยินอย่างนั้น แล้วเขาวิ่งเขาไปหาคุณท่านเพื่อที่จะไปบอกเรื่องนี้กับท่าน

“คุณท่าน พวกคนพื้นราบ….”

“เจ้าฟังให้ดี นับแต่วันนี้เป็นต้นไปห้องนี้คืนห้องนอนของแก ตื่นนอนตี5ทุกวันและ5โมงครึ่งต้องมารวมตัวข้างนอก และวิ่งรอบเนินเขาตามพวกเขา5รอบแล้วค่อยไปออกไปฝึก เข้าใจมั้ย?

ในบ้านกระท่อมไม้บนยอดเขาไชยันต์ตักเตือนเขาหลังจากที่พาเขากลับมา

เขาแสดงให้เห็นถึงแรงกดดันอย่างที่เขาเคยฝึกทหารเกณฑ์ใหม่ในค่ายตอนนั้นมากดดันแสนรัก โดยให้เริ่มฝึกฝนตั้งแต่พรุ่งนี้ตามทีมกลุ่มย่อยที่เขาได้จัดไว้ให้ใหม่ทุกวัน

แสนรักยื่นนิ่งมองเขาอย่างเย็นชา

ท่าทีเหมือนกำลังมองคนสติฟั่นเฟือน

ไชยันต์เห็นเข้าก็อึ่งจนตาค้าง: “แกจ้องมองฉันทำไม? ไม่เข้าใจรึไง? งั้นฉันจะบอกอีกรอบ ในเมื่อฉันเป็นคนพาแกกลับมา แกก็ควรฟังการปรับเปลี่ยนตามฉัน ถ้าแกไม่มีเคารพระเบียบวินัย ฉันจะโยนแกลงจากเขา”

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ และในที่สุดเขาก็พูดประโยคอย่างนี้ออกไป

ตาสินยื่นอยู่หน้าประตูเมื่อได้ยินอย่างนั้นเหงื่อท่วมตัวทันที

แท้จริงแล้วคุณท่านก็รู้ความเคลื่อนไหวในพื้นราบมานานแล้ว

เขามองไชยันต์เดินเข้าไปแล้ว แต่แสนรักยังคงยืนจ้องอยู่หน้าประตูอย่างโหดเหี้ยม ตาสินกลัวว่าเกิดเรื่องขึ้นจึงรีบเข้ามา

“คุณชายเล็ก อย่าโมโหเลย ที่คุณท่านทำไปก็เพื่อตัวของคุณชายเล็กเอง คุณชายเล็กลองคิดดูว่า คุณชายเล็กเพิ่งออกจากโรงพยาบาลต้องหมั่นออกกำลังกายถึงจะช่วยฟื้นร่างกายให้แข็งแรง และคุณท่านที่พวกเรารักเคยเป็นหัวหน้าทหารมาก่อน ท่านจัดตารางให้คุณอย่างนี้ก็เป็นเรื่องปกติ"

“……”

ไม่กี่วินาทีต่อมา ถึงเห็นชายผู้นี้ถอนหายใจอย่างแรงและไปที่ห้องนอนของเขา

“ปัง——”

เขาเตะประตูออกและกระแทกเข้าไปในห้อง