ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 699

เมื่อไชยันต์ตื่นขึ้น แสนรักก็เกือบจะเป็นอัมพาตจากการฝึกฝนอยู่สนามหญ้าหลังห้องแล้ว

แม้เขาจะเป็นผู้ชาย และมีพื้นฐานการต่อสู้อยู่บาง

แต่ความสามารถของเขาเทียบไม่ได้กับทหารระดับสูงเหล่านี้ที่ออกกำลังกายอย่างหนักตลอดทั้งปี เขาเป็นนักธุรกิจ เรื่องที่เขาต้องทำทุกวันคือนั่งทำงานของบริษัทในออฟฟิศ

คนแบบนี้จะไปสู้กับปีศาจพวกนั้นได้อย่างไร?

แสนรักนอนอยู่กับพื้น ร่างกายของเขาเหมือนถูกลากออกมาจากน้ำจะเป็นหรือตายก็ไม่ยอมขยับเขยื้อนเลย

“ลุกขึ้นมา ยังเหลืออีกสิบรอบ”เมื่อผู้บังคับการเห็นก็ตะโกนให้เขาอย่างนั้น

“ถ้าท่านเก่งจริงก็ฆ่าข้าฉันสิ”แสนรักพูดอย่างไม่มีความยำเกรงหวาดกลัวนอนนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ

ผู้บังคับการ：“……”

ในขณะนั้นไชยันต์ก็เข้ามาพอดี

“วิ่งไปกี่รอบแล้ว？”

“ยี่สิบรอบ”

“ก่อนหน้านี้หล่ะ？”

“วิดพื้นห้าสิบครั้ง แพลงกิ้งสามสิบนาที และท่าสก็อตจั๊มพ์สิบห้าชุด" ผู้บังคับการรายงานการบันทึกให้กับคุณท่าน

จริงๆแล้วผลการบันทึกนี้ถือว่าพอใช้ได้สำหรับคนทั่วไป

ครั้งแรกที่ได้เจอคุณชายเล็ก เขาคิดว่าคนนี้เป็นคนอ่อนแอ เพราะเขามีบุคลิกที่อ่อนโยน ผิวพรรณขาวใส คิดไม่ถึงว่าหลังจากได้ฝึกฝนแล้วก็สามารถทำทุกอย่างได้สำเร็จ ยกเว้นวิ่ง30รอบลำดับสุดท้าย

ไชยันต์ก็พออกพอใจเป็นอย่างมาก

เมื่อเขาโบกมือปล่อยทีมคนอื่นๆออกไป แล้วก็เดินเข้ามาหาแสนรัก

“ผู้ชายอกสามศอก ฝึกออกกำลังกายแค่นี้ก็ยังทำไม่ได้ ก่อนหน้านี้ใช้ชีวิตผ่านมาได้ไง? ธนากรไม่เคยสอนหนังสือขั้นพื้นฐานให้แกเลยเหรอ?”

“ท่านไม่มีสิทธิ์พูดถึงพ่อของผม！”

แสนรักรีบลุงขึ้นมานั่ง！

ราวกับว่าเขาถูกอะไรบางอย่างต่อยอย่างรวดเร็ว หลังจากตอบโต้ไปอย่างรุนแรง ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่คุณท่านแววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความชั่วร้าย

เมื่อไชยันต์ถูกด่า สีหน้าของเขาแทบจะทนไม่ไหวและเส้นเลือดปูดด้วยความโกรธ

แต่สุดท้ายเขาก็อดทนอดกลั้นได้ในที่สุด

“พอได้แล้ว ฝึกเสร็จตั้งนานแล้วไปกินข้าวซะ หลังจากกินข้าวเสร็จยังมีงานต้องทำอีก” แล้วเขาก็เดินจากไป

ลมยามเช้าบนยอดเขานั้นเย็นเป็นพิเศษ พัดผ่านชั้นไม้ และในแสงอาทิตย์สีทองยามเช้าที่ค่อย ๆ ขึ้นก็จนส่องมาถึงตัวของคุณท่านและท่านดึงเสื้อเชิ้ตที่อ่อนนุ่มของเขาขึ้น มองออกไปคล้ายกับดินแดนสวรรค์

เกรงว่าจะมีปัญหากับดวงตา!

คนที่มีเส้นเลือดเต็มทั่วฝ่ามือยังคงเป็นอมตะ