เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1682

แต่สัตว์อสูรตัวอื่นกลับเห็นเต๋าอันยิ่งใหญ่อันนั้นหดเล็กลงเล็กน้อย ใช่ว่ากระบี่ของลู่ฝานจะไม่เป็นผล เหมือนเต๋าอันยิ่งใหญ่นั้นเบาบางลงเล็กน้อย

สัตว์อสูรทั้งหมดตกตะลึง จากนั้นเริ่มใช้แรงโจมตีแบบลู่ฝาน ไม่ได้เอาแต่พุ่งไปข้างหน้าเหมือนก่อนหน้านี้

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนในตัวลู่ฝาน “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ห้ามตายเด็ดขาด เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่รีบฟื้นขึ้นมาสิ!”

ลู่ฝานฝืนบินขึ้นไปอีกครั้ง เก็บกระบี่หนักไร้คมเข้าไปในแหวน

ลู่ฝานกระชากเข็มขัดตรงเอว เอาเข็มขัดโยนเข้าไปในแหวนจิ่วเซียว เขารู้สึกเหมือนตัวเองสามารถกลับสู่ร่างมนุษย์ได้ตลอดเวลา ดังนั้นเก็บสมบัติของตัวเองไว้ก่อนดีกว่า เข็มขัดจะได้ไม่หายตอนกลับสู่ร่างมนุษย์

สภาพในร่างกายปั่นป่วนไปหมด ลู่ฝานหอบหายใจแล้วถามว่า “เป็นไง ไอ้เก้า ร่างกายฉันฟื้นฟูได้มากแค่ไหน”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบว่า “กำลังฟื้นฟูอย่างสุดกำลัง เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่จะบ้าคลั่งแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เจ้านายไม่สามารถต้านทานอานุภาพของเต๋าอันยิ่งใหญ่ได้ นี่แค่โจมตีกลับเพียงเล็กน้อย เจ้านายก็เกือบตายแล้ว ยังดีที่พลังแห่งโลกในร่างกายเจ้านายต้านทานเต๋าอันยิ่งใหญ่ได้ไม่น้อย ไม่งั้นเจ้านายคงตายไปแล้ว ถ้าเจ้านายทำแบบนั้นอีกต้องตายแน่นอน”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “พลังแห่งโลกสามารถต้านทานเต๋าอันยิ่งใหญ่ได้เหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบว่า “ดูท่าแล้วน่าจะใช่ แต่พลังแห่งโลกที่เจ้านายสามารถใช้ได้น้อยเกินไปจริงๆ ถ้าตอนนี้เจ้านายสามารถควบคุมพลังแห่งโลกในร่างกายได้หมด บางทีอาจลองดูได้สักครั้ง แต่น่าจะแค่ครั้งเดียวเท่านั้น!”

ลู่ฝานแอบกัดฟัน ในที่สุดก็หาวิธีได้แล้ว แต่พลังยังไม่พออยู่ดี

แต่ในระหว่างที่เขาร้อนใจมาก จู่ๆ สัตว์อสูรพวกนี้คำรามออกมา

แสงสว่างขึ้นบนตัวสัตว์อสูรรอบๆ บางตัวที่แข็งแกร่งถึงกับเปิดพลังสายเลือดของตัวเอง!

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ สัตว์อสูรพวกนี้จะคลั่งแล้ว เจ้านายถอยหลังไปหน่อย!”

ลู่ฝานตะโกนว่า “จะแพ้หรือชนะอาจตัดสินจากครั้งนี้แหละ ฉันถอยไม่ได้”

พูดพลางลู่ฝานเอากรงเล็บมังกรลูบบนแหวน เขาเอายาเม็ดหนึ่งออกมายัดใส่ปาก

ยาเม็ดนี้คือยาเซียนที่หลอกเอามาจากหั่วหลงจู้ ได้มาพร้อมกับจานค่ายกลทะเลลวงตาและหุ่นเชิดร้อนระอุ

สองอย่างแรกเขาเคยใช้ตอนแข่งประลองวิชารอบสอง