ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 559

ด้านล่าง มีรถหรูสีดำจอด

อาคิระเงยหน้า จากมุมนี้เห็นหน้าต่างที่สว่างพอดี

ชัดเจนเลยว่า ทั้งสองคนกลับถึงบ้านแล้ว

เขาหยิบบุหรี่มามวนหนึ่ง คาบไว้ที่ริมฝีปาก แล้วสูบบุหรี่

สุดท้าย เขาก็โยนก้นบุหรี่ลงบนพื้น

ไฟสีแดงส่องแสงในยามค่ำคืน เขาขับรถออกไป ไม่ได้ขึ้นไป

พนาวันเป็นหวัดแล้ว

เธอรู้สึกไม่สบาย เดินอย่างแผ่วเบา บีบหน้าผาก นั่งไปบนโซฟา

หมีพูลกดน้ำอุ่นแก้วหนึ่งจากเครื่องทำน้ำ

ร่างเล็กๆนั่งยองๆข้างลิ้นชัก

พอเขาหันกลับมาและเดินกลับไปด้านข้างพนาวัน ในฝ่ามือเขาก็มีอะม็อกซีซิลลินสามเม็ดและยาแก้หวัด:“แม่ดื่มสิครับ”

พนาวันตะลึงเล็กน้อย เบ้าตาร้อนผ่าว รู้สึกอิ่มเอม

เธอลูบผมของเขา รับไว้ แล้วดื่ม:“อยากกินอะไรอีกไหมลูก?”

เธอลำบากมาก

แต่ว่า หมีพูลเป็นเด็กรู้เรื่องจนทำให้รู้สึกรัก

“ผมไม่หิวครับ”

หมีพูลส่ายหน้า คว่ำลงที่โซฟา:“วันนี้……พ่อไม่กลับมาเหรอครับ?”

“ไม่จ้ะ ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังต้องไปเรียนนะ”

เธอไม่ได้รู้สึกอะไรนัก จากนั้นพาเขาไปที่ห้องนอน

หมีพูลเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง:“งั้นพ่ออยู่ที่คฤหาสน์เหรอครับ?”

“ไม่รู้สิ อาจจะใช่ บ้านของเขาเยอะมาก ลูกนอนเถอะ”เธอยื่นมือไปตบกล่อมเขาเบาๆ

บ้านของอาคิระที่เฮทเคก็มีมากเกินกว่าจะนับอยู่แล้ว เธอจะรู้ได้ไงว่าเขาอยู่ที่ไหน?

อาจพูดได้ว่า เขามีบ้านกี่หลังในเฮทเค เธอก็ไม่รู้

อย่างเดียวที่เธอรู้คือ ที่เขามักกลับไปในเฮทเคก็คือคฤหาสน์อนันต์ธชัย แทบจะมากกว่าครึ่งชีวิตที่อยู่ที่คฤหาสน์อนันต์ธชัย

แม้ว่า คฤหาสน์อนันต์ธชัยจะไม่มีใครแล้ว

พ่อแม่อาคิระเสียไป จากนั้นก็คุณท่าน

จากนั้นก็เป็นเอวาอีก

จนตอนนี้ คฤหาสน์อนันต์ธชัยนั้นว่างเปล่าแล้ว เหลือเพียงแค่อาคิระ

ได้ยินว่า ไม่เคยมีผู้หญิงเข้าออกที่นั่นเลย

หลายปีมานี้ ข้างกายเขามีผู้หญิงอยู่ตลอด ทั้งเล่นสนุกบ้างเป็นครั้งคราว หรือว่าการแสดงปลอมๆที่แกล้งเป็นจริง

แต่ต่างไม่สามารถเข้าไปในนั้นได้เลย เธอก็เหมือนกัน

ถึงแม้ เธอจะเป็นภรรยาในนามของเขา

เขาไม่กลับมา เธอกลับรู้สึกสบาย อย่างน้อยก็ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้น

ก็แค่ คิดถึงอาการป่วยของตัวเองแล้ว และหมีพูล ก็กระวนกระวายใจอย่างมาก

กลับไปที่ห้องนอน เปิดตู้เสื้อผ้าออก ก็เห็นชุดสูทผู้ชายสองสามตัวแขวนไว้ด้านข้างโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งเป็นของที่เขาทิ้งไว้ในสองวันนี้

พนาวันมองไปนิ่งๆ แล้วหยิบเสื้อของตัวเองมาสวม จากนั้นปิดตู้เสื้อผ้าลง

พอในห้องน้อยไปคนหนึ่ง ลมหายใจก็ไม่อึดอัดอีกต่อไป

เทียบกับเมื่อก่อนแล้ว กลับเปลี่ยนไปกว้างขวางมากขึ้น ก็แค่เยือกเย็นและหนาวมากขึ้น

คืนนี้ อาคิระไม่ได้กลับมานอนจริงๆ

เธอคิด นึกว่าไม่รักแล้ว ดังนั้นจึงไม่อาลัยอาวรณ์ เสียใจและเจ็บปวด

ดึกขนาดนั้นแล้ว เธอพาลูกออกไปจากสวนสาธารณะ เขาก็ไม่กลับมาดูเลย

ทั้งๆที่ รู้ผลลัพธ์อยู่แล้ว

แต่ในใจ ทำไมถึงยังคาดหวัง?

วันถัดมา

ส่ง将หมีพูลเสร็จ เธอก็เริ่มวาดรูป

ตอนที่หมีพูลออกไปก็บอกว่าโรงเรียนจะมีประชุมผู้ปกครอง แต่เธอปฏิเสธ ให้ลุงสินไปแทน

อาหารหวัดรุนแรงเล็กน้อย บวกกับอากาศที่หนาวเย็นแบบนั้นและยังอยู่ในน้ำนานมาก เธอจึงรู้สึกแค่ว่าตัวเองซมซาน

เธอวางปากกาลง กลับไปที่ห้องนอน นอนลงบนเตียง

แล้วหน้าผากเธอก็ร้อนขึ้นมา เธอหลับตาลง แล้วขดตัว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง