ลูกเขยมังกร นิยาย บท 843

เมื่อทั้งสองขึ้นรถ เขาก็ขับรถออกไปทันที รถอันโดดเดี่ยววิ่งแล่นอยู่กลางถนนบนพื้นที่อันกว้างใหญ่ มุ่งทะยานไปสู่เส้นทางสุดขอบฟ้า

ในเวลานี้บนท้องฟ้าเต็มไปด้วยปุยเมฆสีขาวสะอาด ท่ามกลางผืนฟ้าอันไร้ขอบเขตนี้ หมู่เมฆค่อยๆ เปลี่ยนรูปร่าง ราวกับได้เห็นภาพลวงตา

ก่อนที่แสงแดดอันอบอุ่นสาดส่องมาบนตัวของเฉินเฟิงในขณะที่เขากำลังขับรถ โดยมีชิงจือนั่งอยู่ข้างๆ ส่วนเยว่เอ๋อที่นั่งอยู่ด้านหลังก็ถอดกระเป๋าเป้ของตัวเองมาวางไว้หน้าตักเหมือนว่าต้องการจะงีบหลับ

หลังจากผ่านไปไม่นานเขาก็ขับรถเข้าไปในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง เฉินเฟิงเดินลงจากรถแล้วปล่อยให้พนักงานเติมน้ำมันไปในขณะที่เขาเดินลงไปยังร้านสะดวกซื้อที่อยู่ข้างๆ เพื่อซื้อของกินและน้ำดื่ม

กระทั่งเขาเดินออกมาจากร้านก็เห็นว่ามีรถตู้SUVสีดำหลายคันกำลังขับแล่นเข้ามาในปั๊มน้ำมัน ก่อนจะล้อมรถของเฉินเฟิงเอาไว้

เยว่เอ๋อที่นั่งอยู่ด้านหลังเห็นแบบนั้นถึงกับตื่นตระหนกขึ้นมาซึ่งเฉินเฟิงก็พอจะคาดเดาได้เลยว่าอีกฝ่ายคือใคร

เขารีบสาวเท้าเดินกลับไปทันที

แล้วคนที่เดินลงมาจากรถก็คือชายชราที่มือถือไม้เท้าคนนั้นจริงๆ ไม้เท้าเหล็กนั่นของเขากระทบลงบนพื้นจนเกิดเสียงกระแทกดังขึ้นมา

เขาเหลียวหันไปมองเฉินเฟิงที่กำลังเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อ

ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่เคร่งขรึม： “ในเมื่อคุณชายไม่เชื่อในตัวผม ก็ไม่ควรจะทำเรื่องแบบนี้

เฉินเฟิงแอบหัวเราะเยาะเย้ยอยู่ในใจ นี่ไม่ใช่เรื่องที่เขาอยากจะทำสักหน่อย

แต่ด้วยเดิมทีเขาไม่ค่อยชอบใจกับการได้เจอกับเขาอยู่แล้ว จึงตอบกลับอย่างไม่ไยดี

“คุณพาคนมาเยอะขนาดนี้ ดูแล้วคงคิดจะมาแย่งคนกลับไปสินะ แต่ไม่รู้ว่าคุณจะมีความสามารถนั้นหรือเปล่า”

ชายชราตอบกลับอย่างเยือกเย็น： “ผมรู้ว่าคุณอยู่ในระดับชั้นสูง ในดินแดนแห่งนี้คนที่จะเอาชนะคุณได้คงมีไม่มาก แต่หากคุณกล้าดูถูกนักสู้แห่งใต้หล้า คุณก็อยู่ไม่ไกลจากความตายมากแล้ว”

เฉินเฟิงตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม： “ผมไม่ได้ดูถูกนักสู้แห่งใต้หล้าหรอก หรอก ผมก็แค่ดูถูกคุณเท่านั้น”

สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว ก่อนที่จะมีชายคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ เขาใช้มือลูบหนวดเล็กๆ ที่ห้อยลงมาตรงคาง แล้วมองเฉินเฟิงด้วยความเบื่อหน่าย

“คุณก็คือเฉินเฟิง？ดูแล้วในเมื่อคุณสามารถหนีรอดมาจากสำนักเทียนซานได้ แสดงว่าคุณก็คงมีความสามารถไม่น้อยเลยทีเดียว”

เฉินเฟิงเริ่มระมัดระวังตัวต่อการกระทำของอีกฝ่าย เขาไม่เคยเจอกับผู้ชายคนนี้มาก่อน แต่ในเมื่อหลังจากที่รู้จักตัวตนของเขาแล้วยังกล้าพูดจาแบบนี้ แสดงว่าเขาคงจะไม่ใช่คนธรรมดาไร้ความสามารถแน่นอน

“จะว่าไปคุณเป็นใครอีก หรือจะเป็นแค่คนนิรนามคนหนึ่ง ซึ่งผมเองก็ยังคร้านที่จะเล่นด้วย”

ชายหนวดแคระยิ้มเยาะออกมา ： “งั้นก็จะทำให้คุณได้รู้ว่าคุณจะต้องมาตายในเงื้อมมือของคนที่ถูกขนานนามว่าตู๋กูหยุนกระเรียนพันลี้”

เฉินเฟิงได้ยินอย่างนั้นจึงพูดขึ้นมาทันที： “ที่แท้ก็เป็นคุณนี่เอง！”

ชื่อนี้เฉินเฟิงเคยได้ยินมาก่อน เขานั้นเป็นนักต่อสู้ที่มีชื่อเสียงที่สุดในโม่เป่ย แต่ด้วยนิสัยรักสันโดษของเขาจึงทำให้น้อยคนนักที่จะได้ยินเรื่องราวของเขา

และเรื่องที่มีชื่อเสียงของเขาที่สุดคือเมื่อสามปีก่อนเขาสามารถต่อสู้กับมหาปรมาจารย์ท่านหนึ่งได้ถึงสิบแปดกระบวนท่ากว่าจะล้มลงไปได้ ซึ่งสามารถนับได้ว่าเขาเป็นหั้วจิ้งชั้นสูงสุดผู้มีฝีมือชั้นยอดเลยทีเดียว

เฉินเฟิงรู้ดีว่าตัวเองไม่มีปัญญาต่อสู้กับชิงจือเกินสามกระบวนท่า ฉะนั้นดูท่าแล้วอีกฝ่ายน่าจะมีความเก่งกาจกว่าเขามาก

แต่ว่าเฉินเฟิงไม่ได้มีนิสัยยอมแพ้ก่อนที่จะลงมือสู้ และเลวร้ายไปกว่านั้นคือยังมีอีกคนที่นั่งรออยู่ในรถด้วย

ในตอนนั้นเองชายชราที่อยู่อีกฝั่งก็พูดขึ้น ： “คุณชายเฉิน ก่อนหน้านี้ด้วยความสัมพันธ์ของพวกเรา ผมถึงไม่ได้คิดทำอะไรกับคุณ แม้แต่ทางสำนักเทียนซานผมก็ไม่ได้แจ้งข่าวของคุณด้วย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะกล้าทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนี้ได้ และเมื่อเป็นแบบนี้ผมคงจะเอาคุณไว้ไม่ได้แล้ว”

เฉินเฟิงตอกกลับทันที： “อย่ามาเสียเวลาพูดไร้สาระ จะสู้ก็รีบสู้ ผมจะเป็นคู่มือให้เอง”

ยังพูดไม่ทันขาดคำ ตู๋กูหยุนก็กระโจนเข้ามาหาเขาแล้ว ร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่งไร้เทียมทัน เพราะเพียงแค่เขาตวาดหมัดออกมาเบาๆ ก็สามารถนำเอาลมพัดผ่านเข้ามาด้วย

เฉินเฟิงที่เห็นอย่างนั้นจึงรีบหลบทันที แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับปล่อยหมัดออกมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว หมัดนั้นดูรุนแรงอย่างมาก ซึ่งถ้าหากโดนหมัดนี้ซัดเข้าไป เกรงว่าเขาคงจะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่นอน และมันอาจจะบาดเจ็บไปถึงอวัยวะภายในเลยก็ว่าได้

เฉินเฟิงที่คิดได้แบบนั้นก็รีบถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว จนกระแทกเข้ากับประตูกระจกที่อยู่ด้านหลัง ด้วยแผ่นกระจกนั้นถูกออกแบบมาให้มีความแข็งแรงทนทานจึงไม่ได้เสียหายอะไร แต่แล้วตู๋กูหยุนก็กระโจนเข้ามาก่อนจะฟาดเท้าเข้าไปโดนกระจกจนแตก