เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 17
“พูดจาด้วยดีๆแล้วต้องดึงคอเสื้อมาพูดเหรอ？”
“ฉัน……”
วันวิวาห์รู้สึกอับอายและโกรธ
คนที่ล้อมรอบมาดูก็เริ่มซุบซิบกัน
“ผู้หญิงหน้าตาก็ดี ทำไมจิตใจเยือกเย็นแบบนี้ แค่เด็กก็ถือสาด้วย ไม่รู้จริงๆว่าจบมาจากที่ไหน”
“วัยรุ่นสมัยนี้ นับวันยิ่งไร้ความสามารถจริงๆ ไม่เคารพผู้ใหญ่ และยังมาทะเลาะกับเด็กอีก คิดเล็กคิดน้อย โตแล้วยังคิดไม่เป็นอีก”
“ต้องพูดแบบนี้ สู้คนสมัยก่อนไม่ได้หรอก ขี้เกียจตัวเป็นขน ไม่เอาการเอางาน”
“……”
เบ้าตาแดงก่ำของวันวิวาห์ค่อยๆหายไป
เธอจะเป็นอย่างไร ก็ไม่ต้องให้คนพวกนี้มาสั่งสอนหรอก！
วันวิวาห์มองแม่เด็กอย่างเย็นชา เดิมทีที่อยากฟังแค่คำขอโทษก็หายไปทันที
“ลูกคุณยังเด็ก ไม่รู้เรื่อง ทำไมฉันต้องผิดเพราะคุณสั่งสอนไม่ดีด้วย？ก็แค่แพนเค้กไหมล่ะ ฉันไม่ต้องการอะไรมากหรอก ชดใช้ตามเดิมละกัน ทำผิดก็ควรขอโทษ ไม่งั้นจะมีตำรวจไว้ทำไม？คุณเป็นแม่เขา แม้แต่เหตุผลพื้นฐานพวกนี้ก็ยังไม่เคยสอนเหรอ？”
“เธอ！”
หญิงสาวหน้าแดง ไม่กล้าทำอะไรตรงนั้น
ข้างถนน
รถของวีระขับช้าลงเรื่อยๆ：“คุณผู้ชาย ดูเหมือนจะเป็นคุณหญิง”
จอมพลหันมองไป ก็เห็นหญิงสาวตัวเล็กที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความน้อยใจอยู่ตรงกลางฝูงคน
“หยุดรถ！”เขาขมวดคิ้วพูด
อีกด้าน
แม่เด็กก็ฉุนเฉียว พูดเสียงกริบ：“แพนเค้กอันเดียวเทียบกับเด็กได้เหรอ？เธอมีสิทธิ์อะไรมีค่ามากนักเหรอ？ทำลูกฉันร้องไห้ฉันยังไม่คิดบัญชีกับเธอเลย ยังมีหน้ามาให้ฉันชดใช้แพนเค้ก？บอกเธอให้นะ ถ้าเมื่อกี๊เธอพูดกับฉันดีๆ ฉันจะชดใช้ให้ ตอนนี้อย่าได้คิดเลย”
มีคนที่ล้อมรอบดูต่อไปไม่ไหว：“เรื่องนี้จะโทษหญิงสาวคนนี้ก็ไม่ได้ ทั้งๆที่เด็กทำผิดก่อน แม่ก็ไร้เหตุผลเกินไป ไม่น่าล่ะถึงได้เลี้ยงลูกออกมาซนแบบนี้”
“หญิงสาวที่ถูกชนก็ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ใครบ้างไม่เคยเป็นเด็ก？”
“ไม่สั่งสอนตั้งแต่เด็ก โตมาก็เลว เด็กจะทำตัวแบบนี้ไม่ ……”
“……”
ผู้คนก็เริ่มถกเถียงขึ้นมา
มีชายหนุ่มคนหนึ่งดูต่อไปไม่ไหว หยิบธนบัตรสิบหยวนออกมาหนึ่งใบ：“คุณผู้หญิงคนนี้ ช่างมันเถอะ เงินค่าแพนเค้กนี้ผมชดใช้แทนเด็กเอง กับคนแบบนี้อย่าไปถือสาเลย เดี๋ยวสักวันสังคมก็สั่งสอนเขาเอง”
วันวิวาห์ยังไม่ทันปฏิเสธ แม่เด็กก็พูดจาเสียดสี：“เป็นผู้หญิงหว่านเสน่ห์ขี้อ่อยที่หน้าตาสวยจริงๆด้วยสินะ ดูสิโตขนาดนี้แล้ว ยังต้องมีคนควักเงินให้อีก บอกอะไรให้นะ วันนี้ไม่ขอโทษฉัน อย่าได้คิดจะไกล่เกลี่ยเพื่อยุติความขัดแย้งเลย”
คนที่หยิบเงินออกมาก็อายสุดๆ
วันวิวาห์ยิ้มไปให้อย่างโกรธเคืองสุดๆ：“ฉันสวยและวัยรุ่น แล้วไง？มีคนควักเงินให้คุณเลยอิจฉาสินะ？อิจฉาฉันก็ทนเถอะนะ คงจะโตมากับความสามารถ！ไม่ต้องขอโทษชดเชยให้หรอก เก็บเงินไปศัลยกรรมเถอะ แต่ฉันว่าหน้าคุณใหญ่กว่าแพนเค้กอีกคงจะยากสุดๆ คาดว่าหมอศัลยกรรมก็คงทำให้ไม่ได้”
“ฮึ……”มีคนกลั้นขำไม่ไหว
“เธอ！！”แม่เด็กโกรธมากจนหน้าคอแดงไปหมด ความอายเป็นความโกรธ ง้างมือขึ้นจะตบวันวิวาห์
ตอนที่ฝ่ามือของผู้หญิงคนนั้นจะตกลงมาที่ใบหน้าของวันวิวาห์ ข้อมือของหญิงสาวก็ถูกคนดึงไว้กลางอากาศ
วันวิวาห์มองคนที่มาอย่างแปลกใจ：“จอมพล？”
อายสุดๆ
เขาเห็นเข้าแล้ว อายจัง
แม่เด็กตีไม่ถึง ก็ไม่ชักมือกลับ โกรธสุดๆ：“ปล่อย！”
จอมพลผลักมือเขาออก：“ไสหัวไป！”
บุคลิกชายหนุ่มดูแข็งแกร่ง ทั้งตัวเขามีออร่าอันเย็นเยียบที่น่าสะพรึงกลัวแผ่ออกมา
แม่เด็กคนนั้นตกใจ แต่ก็ออกไปด้วยใบหน้าที่ดูหดหู่อย่างไม่เต็มใจ ถอยหลังออกไปสองสามก้าวเพื่อปกป้องลูก
จอมพลเงยมองไปที่วันวิวาห์ ขมวดคิ้วอย่างทนไม่ไหว：“เกิดอะไรขึ้น？”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ