เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 18

วันวิวาห์ตะลึงงัน

ให้เธอยืมเงินจริงเหรอ?

เรื่องที่คิดว่าไม่มีหวังดันเป็นจริง ความสุขและความซับซ้อนถลาเข้ามาในใจ

เธอรับไปอย่างดีใจ: “ขอบคุณนะที่รัก วางใจได้ ฉันจะคืนเงินคุณพร้อมดอกเบี้ยเลย ”

สายตาที่ลึกซึ้งของจอมพลดูเย็นชา:“ไม่ต้อง อย่าให้ผมขายขี้หน้าก็พอ”

หันกลับไป แล้วออกไปอย่างเยือกเย็น

ห่า จอมปลอม!

วันวิวาห์เอาบัตรสีดำในมือตบไปที่ฝ่ามืออย่างดูถูกตัวเอง:“เหอะ คิดไม่ถึงว่าฉันวันวิวาห์จะตกอยู่ในจุดที่ใช้เงินของผู้ชายแล้ว”

ถอนหายใจ:“วันวิวาห์ เธอต้องสู้ พยายามแล้วเอาคืนกลับไปเร็วๆ!”

จากที่เขาเป็นน้าชายของภาชิระ เป็นหมอ และยังเลี้ยงลูกสาวอีก ไม่ง่ายเลยจริงๆ

……

ร้านกาแฟชั้นสามใกล้ๆหน้าลิฟต์

วันวิวาห์นั่งอยู่ในผนังกระจก นอกจากกาแฟแล้วก็มีบัตรสีดำอยู่ตรงหน้าเธอ

โมโมะวิ่งเข้ามา เห็นบัตรตรงหน้าเธอก็ตกใจ:“ที่รัก เธอทำบัตรแบล็กการ์ดของธนาคารนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“แบล็กการ์ด?”

“อือ อย่าบอกฉันนะว่าเธอไม่รู้”

โมโมะเอาแบล็กการ์ดมาเช็ดในมืออย่างระวัง ทะนุถนอมอย่างมาก:“ธนาคารนี้เป็นระบบสมาชิก เปิดให้เฉพาะบุคคลเท่านั้น บัตรของเขา ไม่มียอดเงินที่มีต่ำกว่าห้าสิบล้าน”

วันวิวาห์ก็ตกใจ:“บัตรนี้จอมพลให้มา……”

เอาบัตรกลับมาดู

ธรรมดามาก มองไม่ออกว่าพิเศษยังไง

แป๊บเดียวเธอก็ปฏิเสธคำพูดของโมโมะ:“โม เธอจำผิดแน่ จอมพลเป็นแค่หมอจนๆ ถึงรายได้มากกว่าคนทั่วไป แต่ไม่มีทางที่จะมีเยอะขนาดนี้แน่”

“ห่า!”

โมโมะย้ายไปด้านข้างวันวิวาห์ เบียดเธอไปข้างใน ทั้งสองนั่งในโซฟาเดี่ยวตัวหนึ่ง

“กบในกะลาจริงๆ บอกอะไรให้ หมอก็แบ่งชั้นเหมือนกัน อีกอย่าง โรงพยาบาลนั้นที่จอมพลทำงานอยู่ก็ไม่ใช่โรงพยาบาลรัฐ แต่เป็นโรงพยาบาลเอกชนชั้นสูง เป็นผู้นำทางอุตสาหกรรม ว่ากันว่าผ่าตัดกับหมอบางคนก็ยังไม่ได้คิวเป็นปีครึ่ง พวกคนรวยจำนวนมากจ่ายเงินหลายล้านหลายสิบล้านเพื่อขอรับการผ่าตัด”

ถึงแม้ตระกูลโสธรณาลัยกับตระกูลจิระโยธาจะเป็นคนรวยในเมืองนราวัณ แต่ยังไงก็ทำงานคนละแวดวง เลยไม่เข้าใจด้านนี้

โมโมะมีเพื่อนมากมาย เลยมีความรู้รอบตัวเยอะ รู้ไปทุกอย่าง

วันวิวาห์ฟังแล้วก็ประหลาดใจ:“โม จอมพลคงไม่……ไม่ใช่น้าชายของภาชิระหรอกนะ?!”

ทำไมฟังดูแล้ว ไม่น่าเชื่อได้?!

“เป็นไปไม่ได้!”

โมโมะพูดสาบาน:“นี่วิวาห์ เธอเชื่อฉัน ฉันหลอกใครได้ก็หลอกเธอไม่ได้หรอก!วันนั้นที่งานเลี้ยง แม่ฉันพูดจริงๆว่าเขาเป็นน้าชายของภาชิระ และยังคะยั้นคะยอให้ฉันไปจีบอีก……”

ความสงสัยในใจวันวิวาห์ก็หายไปกว่าครึ่งหนึ่ง:“ฉันอาจจะคิดมากไป”

……

บนรถ

วีระวางสาย รีบมองเจ้านายตัวเองจากกระจกมองหลัง:“Boss สอบถามมาแล้วครับ ประมาณว่าสินค้าลบรอยและแผลเป็นนั้นที่คุณหญิงคิดค้นถูกพี่สาวเธอขโมยไป พวกเขาไม่ใช่แค่ชิงออกสินค้าก่อน แต่ยังจัดการแถลงข่าวด้วย”

ที่สำคัญที่สุดคือ พอคุณหญิงพูดด้วยเหตุผล แต่ถูกคนหาว่าเป็นคนก่อความวุ่นวายแล้วพาออกจากบริษัท

ถูกไล่ออกมาจริงๆ!

สีหน้าเจ้านายดูไม่ดี วีระก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ

คิ้วทรงดาบของจอมพลขมวดเข้า นึกถึงแผลเหล่านั้นบนแขนของวันวิวาห์

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ