เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 32

จอมพลเดินใกล้โดยไม่แสดงสีหน้า

รังสีบนกายผู้ชายชวนให้ตื่นตกใจ

วันวิวาห์ยกของว่างในมือขึ้นพร้อมกับถอยหลังเล็กน้อย“รู้……รู้ว่าคุณไม่ชอบกินเผ็ด ฉันไป……ฉันไปซื้อไกลมาก เอา อร่อยมากเลยนะ”

คางถูกบีบแรง ๆ ด้วยมือเรียวยาว

เธอรู้สึกปวด พลางย่นคิ้วงาม

“อิ่มหรือยัง?”

วันวิวาห์พยักหน้าอย่างมึนงง“อิ่ม......อิ่มแล้ว”

กินข้าวเย็นเสร็จก็ไม่หิวแล้ว

จอมพลหรี่ตาขึ้นอย่างอันตราย พลางกล่าวเสียงเย็นเยียบ“กินอิ่มแล้วยังเข้ามายั่วผมอีก？”

“หา อะไรนะ? ไม่ใช่ คุณเข้าใจผิดแล้ว”

จอมพลปล่อยมือพลันผลักออกอย่างไม่เกรงใจ“ใครอยากกินของหวานของคุณก็ให้คนนั้นกิน อย่ามาใช้ลูกไม้นี้กับผม”

วันวิวาห์โดนผลักจนเดินโซเซ แล้วถอยออกจากประตูห้อง

พึ่งยืนมั่นใจ ประตูก็เกิดเสียง“ปัง”ซึ่งเกือบโดนใบหน้าเธอด้วย

“โอ้พระเจ้า”

ทำไมถึงมีนิสัยแบบนี้

วันวิวาห์กำหมัดด้วยความหงุดหงิด มองแล้วจะทำไม？！

เสียแรงที่เธออุตส่าห์หวังดี

หากไม่ใช่เห็นแก่คุณในฐานะน้าชาย เธอก็ไม่อยากดูแลปรนนิบัติหรอก

“ฮ่า ๆ ๆ”

เกิดเสียงหัวเราะเยาะของหนูกะทิส่งมาจากห้องรับแขก

วันวิวาห์หันขวับไปมองเด็กน้อยที่ไร้ความเห็นใจ พลางลูบหน้าอกของตัวเองให้หายใจคล่อง

ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่โกรธนะตัวเรา ไม่โกรธ

ติดใจเอาความกับเด็กเล็กและคุณอาทำไม

“ขอแค่ทุ่มเท เหล็กก็ขัดเป็นเข็มได้ เรื่องเอาพ่อเธอให้อยู่หมัด มันต้องเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็วแน่ คอยดูกันเถอะ”

……

ตอนที่จอมพลเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วออกมา วันวิวาห์ก็เข้าห้องอาบน้ำแล้ว

หนูกะทิกินมื้อดึกเสร็จก็นั่งเล่นมือถือบนพื้น

เมื่อเห็นพ่อตัวเองออกมาก็ยื่นมือถือให้“เมียพ่อก็ไม่ได้โง่มากนี่ พ่อเข้าใจคนเค้าผิดแล้ว”

จอมพลเห็นweibo พลันเลิกคิ้ว แล้วรีบโทรหาทนายธนัชทันควัน

เมื่อได้รับสาย ทนายธนัชก็รู้ว่าโทรมาด้วยเรื่องอะไร

ไม่รอให้จอมพลถาม รีบกล่าวว่า“ท่านไม่ให้ผมยุ่งเรื่องนี้อีก ผมจึงไม่กล้ารายงานเรื่องที่เกิดขึ้นตอนหลังครับ คุณวันวิวาห์ออกจากโรงพักด้วยความสามารถของตัวเองครับ คุณชายภาชิระเป็นแฟนเก่าเธอครับ แต่เขามาเป็นชู้กับพี่สาวเธอตอนหลังครับ ชื่อว่าวาเลนไทน์ ตอนนี้เรียกได้ว่าคุณวันวิวาห์ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเขาครับ”

หยุดชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวต่อว่า“ผมได้ยินคนสนิทในโรงพักเล่าว่า พวกเขาสองคนทะเลาะกันหน้าประตูโรงพักด้วยครับ แฟนเก่าคุณวันวิวาห์ไม่ใช่ไปประกันตัวครับ แต่ไปเยาะเย้ยโดยเฉพาะครับ……”

จอมพลวางสาย ปรายตามองไปยังห้องอาบน้ำ มุมปากยกขึ้นอย่างสังเกตได้ยาก

วันวิวาห์อาบน้ำเสร็จออกมา ห้องรับแขกก็เหลือเพียงจอมพลคนเดียว

ผู้ชายใส่ชุดนอนสีครามนั่งกินเค้กเอื่อย ๆ บนโซฟา

วันวิวาห์ชะงักงันพลันยกมุมปากโค้งขึ้น

ผู้ชายที่ปากไม่ตรงกับใจ

วันวิวาห์ยกมุมปากขึ้น ใบหน้าเผยลักยิ้มออกมาสองจุด กล่าวอย่างเด็กดีว่า “เป็นไงบ้าง อร่อยไหมคะ？บอกคุณแล้วว่าเค้กเจ้านี้ทั้งอร่อยทั้งราคาถูก”

เธอเดินเข้าไปนั่งด้านข้างผู้ชาย

คอเสื้อกระโปรงชุดนอนที่ทำจากไหมแท้กว้างมาก ตอนที่เธอหย่อนกายนั่งลง ชุดนอนก็ลื่นไปด้านข้าง ก่อนจะเผยไหล่หอมและเนินอกเล็กน้อย

วันวิวาห์ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด

คิ้วงามของจอมพลยกขึ้น

ผู้หญิงพึ่งออกจากห้องอาบน้ำ ครีมอาบน้ำบนกายอบอวลไปทั่วทิศ

ในความรู้สึกแปลกใหม่ก็เจือความคุ้นชินนิด ๆ

จอมพลทึ่ง คล้ายกับหัวใจถูกกลิ่นนี้สะกดไว้แล้ว

สมควรตาย

เขาแอบสาปแช่งในใจ พลางยืนขึ้นด้วยใบหน้าเย็นยะเยือก“กินยากมาก”

“กินยากแต่กินไปกว่าครึ่งแบบนี้เหรอ?”

“กะทิไม่ให้สิ้นเปลือง”