เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 343

ตอนที่ 343 หยินปู้ฝันคนใหม่1

สามแม่ลูกนอนขลุกอยู่บนเตียง พูดคุยสัพเพเหระกันไปมาจนหลับใหลไปด้วยกัน

ลมหนาวที่พัดโชยอยู่นอกหน้าต่าง แต่ข้างในหน้าต่างกลับอบอวลไปด้วยไออุ่นแห่งรัก......

*

คืนนี้ เป่หมิงโม่ไม่ได้เข้าไปรบกวนสามแม่ลูกในห้องนอนนั้น

เขาปรายตาไปมองป้ายวิญญาณที่ได้สลักชื่อเขาเอาไว้ ที่หยางหยางโยนทิ้งไว้บนโซฟานั้น

เขาขมวดคิ้วเข้ม พร้อมคว้าแผ่นไม้นั้นขึ้นมา เดิมทีคิดอยากจะเขวี้ยงแผ่นไม้นั้นให้แตกเป็นสองชิ้น แต่จนแล้วจนรอด เขาก็ไม่ได้ลงมือ......

อาจเป็นเพราะหลายวันมานี้ เขามัวแต่จับตาดูกู้ฮอนตลอดเวลา จนรู้สึกเหนื่อยล้า......

ในที่สุดเขาก็สามารถกลับไปที่โรงพยาบาลในกลางดึกอย่างวางใจ เพื่อรักษาบาดแผลที่ยังไม่หายดีของเขา......

เพราะครั้งนี้ เขารู้ว่าลูกๆ สามารถเฝ้าดูเธอแทนเขาได้แน่

ถึงแม้ว่า

เขาอาจจะรู้สึกไม่ชอบใจสักเท่าไหร่

ที่ในใจของเธอมีเพียงลูกๆ เท่านั้น......

ตอนที่จากไป เขาหยิบดอกเหอฮอนที่แห้งเหี่ยวติดมือไปด้วย......

ก่อนจะโยนดอกไม้ช่อนั้นทิ้งไป ขณะที่รถแล่นผ่านจุดทิ้งขยะ......

ไม่ใช่เขาไม่อาลัยอาวรณ์ แต่เมื่อเหอฮอน (คืนดีกัน/ปรองดองกันอย่างมีความสุข) เมื่อไม่สามารถปรองดองกัน ก็ไม่ย่อมไม่มีความสุข......

กู้ฮอนตื่นมาทำอาหารให้ลูกๆแต่เช้า

เฉิงเฉิงก็ยังคงทำทุกอย่างเหมือนทุกวันที่ผ่านมา ตื่นนอน พับผ้าห่ม ล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อผ้า จัดการตัวเองอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ส่วนหยางหยาง กลับนอนขดเป็นหนอนอยู่ใต้ผ้าห่มไม่ยอมลุกจากที่นอน......

เสียงหม้อไหกะละมังกระทบกัน ดังมาจากห้องครัว กู้ฮอนยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารเช้าพลางหันมาเรียกเด็กๆ

“เฉิงเฉิง หยางหยางตื่นหรือยัง? วันนี้ต้องไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอ? รีบไปปลูกหยางหยางเร็ว!”

“ครับ เดี๋ยวผมเดินไปดูให้” เฉิงเฉิงตอบกลับจากห้องรับแขก

ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องนอน พร้อมดึงผ้าห่มขึ้นมา

“หยางหยางตื่นได้แล้ว ใกล้จะสอบปลายภาคอยู่แล้ว นายยังนอนขี้เซาอยู่อีก?”

“อือ......” หยางหยางตัดรำคาญอย่างงัวเงีย ก่อนจะดึงผ้าห่มกลับมา “ปลุกอยู่ได้ คนจะหลับจะนอน......”

“แม่ทำอาหารเช้าเสร็จแล้วนะ ถ้านายยังไม่ยอมตื่น ฉันจะกินส่วนของนายให้หมดเลย!”

เฉิงเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นและดุดัน

และแล้วนักกินตัวน้อยอย่างหยางหยาง พอได้ยินแบบนั้นก็เด้งตัวขึ้นมาและมุดออกมาจากผ้าห่ม ก่อนจะจ้องพี่น้องฝาแฝดอย่างเอาเรื่อง

“นายกล้าเหรอเป่หมิงซีเฉิง!”