เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 350

ตอนที่ 350 สวยซ่อนพิษ2

“ฉันรู้จักเฟยเอ๋อเป็นอย่างดี เฟยเอ๋อเฝ้ารักโม่มานานหลายปีขนาดนี้แล้ว ก็ต้องรักลูกๆของเขาด้วยอย่างแน่นอน เฟยเอ๋อจะต้องใช้ทุกวิถีทาง เพื่อทำให้ลูกชายทั้งสองของเธอยอมรับในตัวเฟยเอ๋อ! อีกอย่าง สภาพร่างกายของเฟยเอ๋อก็ไม่เอื้ออำนวยให้มีลูกได้แล้ว พอถึงตอนนั้น เธอคิดเหรอว่าเฟยเอ๋อจะยอมให้ลูกๆมาอยู่กับเธออยู่ไหม?”

สายตากู้ฮอนมีแววหม่นลงพร้อมจ้องมองซูยิ่งหวั่น “คุณบอกว่าเฟยเอ๋อมีลูกไม่ได้?”

“จะว่าแบบนั้นก็ได้! เพราะเธอได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อ12ปีก่อน! หลายปีมานี้ก็ยังคงรักษาด้วยการปลูกถ่ายผิวหนัง ศัลยกรรมและพักฟื้นมาโดยตลอด จนอยู่ในสภาพที่เห็นอย่างทุกวันนี้! ตอนนี้ เธอก็สมดังใจหวังแล้ว เพราะชายหนุ่มอันเป็นที่รักของเธอ ไม่รังเกียจในรูปร่างหน้าตาของเธอไม่พอ ยังจะแต่งงานกับเธออีก เธอคงจะตอบแทนความดีที่โม่มีให้ต่อเธอด้วยการ ดีกับลูกชายของเขาให้มากขึ้นอย่างแน่นอน! จนถึงขั้นแย่งลูกของแกมาเป็นลูกของตัวเองเลยก็เป็นได้!” ซูยิ่งหวั่นหรี่ตาลงอย่างได้ใจ พร้อมสาธยายถึงคนที่เธอคุ้นเคยอย่างเฟยเอ๋อ ราวกับว่าเฟยเอ๋อไม่ใช่เพื่อนรักของเธอ แต่เป็นศัตรูของเธอต่างหาก!

เธอเป็นผู้หญิงที่น่าเกลียดน่ากลัวแบบไหนกันนะ?

ซูยิ่งหวั่นนิ่งงันไป ก่อนจะพูดต่อว่า “แต่ฉันไม่เหมือนกัน! ถ้าอีกหน่อยฉันแต่งงานกับโม่แล้ว ฉันไม่เพียงแต่ฉันไม่เอาลูกชายของเธอ ฉันยังจะต้องรีบให้ลูกชายของเธอกลับไปอยู่กับเธอโดยเร็วที่สุด เพราะฉันมีลูกเองได้!”

กู้ฮอนมองใบหน้าอันสวยงามของซูยิ่งหวั่นผู้เย่อหยิ่ง ด้วยสายตาที่เย็นชา บนโลกนี้ มีผู้หญิงบางคนที่ยิ่งสวยจิตใจยิ่งชั่วร้าย

ซูยิ่งหวั่นก็คงจะเป็นผู้หญิงประเภทนี้ล่ะมั้ง!

กู้ฮอนหรี่ดวงตาแวววาวของเธอ มองดูซูยิ่งหวั่นอย่างพินิจพิจารณา

เธอเม้มปากตอบอย่างถากถาง

“ซูยิ่งหวั่นคะ ต้องขอบคุณมากๆนะคะ ที่บอกเรื่องนี้ให้ฉันได้รู้! แต่ ไม่ว่าเป่หมิงโม่จะแต่งงานกับใครก็ตาม ฉันก็เชื่อมั่นในตัวลูกชายของฉัน! พวกเขานับฉันเป็นแม่คนเดียวเท่านั้น!”

ซูยิ่งหวั่นตกตะลึง จ้องกู้ฮอนตาเขม็ง “ความหมายของเธอก็คือ จะไม่ยอมร่วมมือกับฉันเหรอ?”

กู้ฮอนยักไหล่และปรายตามองซูยิ่งหวั่น “ถึงฉันจะรู้สึกว่าเธอกับเป่หมิงโม่เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะช่วยเธอนะ!”

เขาสองคนคือคู่หญิงร้ายชายเลว! ไม่เหมาะสมกันเหรอ?

“กู้ฮอน! เธอไม่อยากแย่งลูกชายของเธอคืนมาจริงๆเหรอ? เธอช่วยฉันก็เหมือนได้ช่วยตัวเองนะ!” ซูยิ่งหวั่นโกรธจนหน้าเขียว “ฉันรับปากเธอว่า ขอแค่โม่กลับมาหาฉัน ฉันจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้เขาสละสิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูกชายของเธอให้ได้ เธอคิดว่าไง?”

สายตาของกู้ฮอนลุกวาว ยกมือเสยผมตรงขอบหน้าผากพร้อมยิ้มกริ่ม “ฟังดูเป็นการร่วมมือที่ไม่เลวเลย......”

ใบหน้าหมองหม่นของซูยิ่งหวั่น เริ่มเผยแววปีติ “แสดงว่า เธอยอมตกลงแล้ว?”

“หึ สมกับที่เป็นนักแสดงจริงๆ! เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วจริงๆ......” กู้ฮอนมองดูสีหน้าสวยงามของซูยิ่งหวั่น ที่เปลี่ยนไปราวกับฟ้าหลังฝนแล้วยิ้มอย่างระอา “แต่ว่า คุณสุคิดผิดไปเรื่องหนึ่งนะ! นั่นก็คือ ถึงคนอย่างกู้ฮอนจะแย่งลูกชายกลับมา ก็ต้องใช้วิธีที่ใส สะ อาดค่ะ!”

ความหมายก็คือ เธอไม่อยากไปคลุกคลีกับคนอย่างซูยิ่งหวั่น!

ยิ่งไปกว่านั้นคือ เธอไม่เชื่อว่าซูยิ่งหวั่นจะสามารถทำให้เป่หมิงโม่ ยอมปล่อยลูกชายมาให้เธอได้!

เพราะแม้แต่แม่บังเกิดเกล้าของลูกๆยังทำไม่ได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับซูยิ่งหวั่น!

ซูยิ่งหวั่นโกรธจนหน้าดำหน้าแดง!

“กู้ฮอน อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน!” เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันโกรธจนตัวสั่น

กู้ฮอนหัวเราะออกมาพร้อมโบกมือไปมา “ฉันจะเสียใจภายหลังถ้าฉันร่วมมือกับคุณมากกว่า! กลับดีๆ นะคะคุณสุ ไม่ส่งนะคะ!”