เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 68

เหลิงหยุนฉีไม่รู้ว่า แค่เจอกันตอนเช้า ซุนหยานกลับอาศัยข้อมูลแค่นี้ วิ่งไปเอาอกเอาใจ กลับเซียวหราน ยังทำสำเร็จด้วย

ในเวลานี้ เธอวางสายโทรศัพท์ กลับไปที่ห้องวีไอพีใหม่ พบว่าบรรยากาศทั่วทั้งห้องนั้นแปลกมาก

เหลียงลั่วหลินมองไปทางเธอราวกับจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ท่าทางของผู้จัดการเว่ยเหมือนจะมึนงงเล็กน้อย

ผู้กำกับเคอกลับจ้องมองเธออย่าลึกซึ้ง อ้าปาก สุดท้ายกลับไม่ได้พูดอะไร ตัวเองยกแก้วขึ้นมา จิบอย่างกลัดกลุ้มคำหนึ่ง

หลังจากที่เหลิงหยุนฉีนั่งลง มองโจวหยุนอย่างแปลกใจ“เกิดอะไรขึ้น?”

เธอเพียงแค่ออกไปรับโทรศัพท์ ทำไมจู่ๆบรรยากาศถึงได้กร่อยลงมาก??

โจวหยุนยักไหล่อย่างมั่นใจ: “ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่ช่วยเธอเปิดเผยสถานะ”

บอกเกี่ยวกับภูมิหลังฐานะทางสังคมคืออะไร

ตั้งแต่ต้นจบ ก็พูดแค่สองชื่อ คนหนึ่งคือคุณปู่ของเธอ อีกคนก็คุณตาของเธอ

เหลิงหยุนฉี: ……

เพื่อนคนนี้ได้เรื่องมากจริงๆ

เหลิงหยุนฉีอดไม่ได้ที่จะนึกขึ้นได้ว่า ก่อนที่จะออกจากห้องวีไอพี เหตุการณ์เป็นยังไง

อ๋อ ใช่แล้ว

ผู้กำกับเคอเชิญเธอเข้าร่วมแสดงภาพยนตร์

สถานการณ์ในตอนนี้ ก็รู้ว่ายากก็หลบพ้นไปแล้วมั้ง?

เดิมทีเป็นเรื่องที่ดี เธอจะได้ไม่ต้องหลบเลี่ยงต่อไป แต่เซียวหรานโทรมาเมื่อกี้นี้…….

ความหมายคือหลอกล่อให้เธอพูดออกทั้งเปิดเผยและลับหลัง แสดงให้ชัดเจนว่าไม่ต้องการให้เธอเข้าไปแทรกแซง เพื่อไม่ให้ทำลายความเป็นไปได้ของการขยายธุรกิจของเซียวซื่อไปสู่วงการบันเทิง?

นี่จะโทษเธอก็ไม่ได้ ใครให้เขาส่งมาถึงที่ด้วยตัวเอง?

เหลิงหยุนฉีกระตุกยิ้มเย็นชาเล็กน้อย

วินาทีต่อมา เธอหันหน้า มองสีหน้าหดหู่ของผู้กำกับเคอแวบหนึ่ง และอดไม่ได้ที่จะยิ้ม: “เมื่อกี้นี้ผู้กำกับเคอบอกว่า อยากให้ฉันเล่นบทของ‘รัวถง’…….”

ผู้กำกับเคอนิ่งอึ้ง คาดไม่ถึงว่าเหลิงหยุนฉีจะพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง ใบหน้าก็ตื่นเต้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงคำพูดที่ลูกสาวมหาเศรษฐีตระกูลโจวบอก ราวกับดับความหวังจนไม่เหลืออะไร แม้แต่คำพูดก็อ่อนแอลงเล็กน้อย: “ใช่ครับ……”

เหลิงหยุนฉีรินชาด้วยตัวเอง หลุบตาลงจิบอย่างสบายๆ

เว่ยหยูพูดคำไหนคำนั้น ในเมื่อบอกว่าตอนเที่ยงไม่มีการดื่มเหล้า ชาชั้นดีวางเต็มโต๊ะ

คนทั้งโต๊ะก็มองดูเธอก้มหน้าดื่มชา

ข้อมือเรียวยาวขาวเนียนก็อยู่ในแขนเสื้ออย่างไม่ค่อยเห็นได้ชัด ปลายนิ้วที่โปร่งใสราวกับไข่มุกวางลงบนถ้วยชาชาดแดง เหมือนกับภาพวาด เพียงแค่รัศมีนี้ ก็ทำให้คนเข้าใจความแตกต่างในทันที

ไม่ว่าคนธรรมดาจะเล่นเป็นคุณหนูมหาเศรษฐียังไง สุดท้ายแล้วก็อาศัยเสื้อผ้าการแต่งตัว แต่งออกมา“คล้ายคลึงกัน”