อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 280

ในที่สุดเฉินฮวนฮวนก็เข้าใจแล้วว่า อะไรเรียกว่าทุนนิยม

เธอฝืนยิ้มออกมาแล้วพยักหน้า ก่อนจะกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ “ได้ คุณบอกจะจัดการยังไงก็จัดการอย่างนั้นเถอะ”

“จัดการตามที่คุณบอก ก็เหมือนกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันก่อน ไม่ทำให้คนได้บทเรียน กลับจะทำให้คนอื่นแย่ลงด้วย” เฟิงหานชวนกล่าวเตือน

เฉินฮวนฮวนรู้ดีว่า เขาหมายถึงเรื่องของหลี่เหมยและอันฉี

“อืม ฉันรู้แล้ว ทำตามที่คุณบอกแล้วกัน” เธอพยักหน้าอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าเฉินฮวนฮวนเห็นด้วยจริงๆ เฟิงหานชวนเอ่ยบอกเสียงเย็น “ซย่าฉิง ไปบอกซูเฉียงว่าจัดการตามนี้”

ซูเฉียง คือหัวหน้าแผนกทรัพยากรมนุษย์

“ค่ะ ประธานเฟิง” ซย่าฉิงรับคำสั่ง เธอเดินออกจากห้องทำงานไปอย่างเชื่อฟัง

เมื่อประตูห้องทำงานปิดลง เธอยืนอยู่ด้านนอกประตู เดิมทีเธอตั้งใจจะเดินไป ทว่าเธอกลับหยุดฝีเท้าลง

เดิมทีความคิดของเธอที่มีต่อประธานเฟิงนั้นเปลี่ยนไปน้อยมาก เมื่อวานหลังจากรู้ว่าเฟิงหานชวนแต่งงานแล้ว เธอเกือบจะปล่อยเฟิงหานชวนไปแล้ว

เพราะเธอคิดว่า บางทีชีวิตนี้ประธานเฟิงอาจจะไม่มองมาที่เธอแล้ว

เมื่อสักครู่เธอพบว่าประธานเฟิงเปลี่ยนไป หรือเธออาจจะพบอีกด้านหนึ่งของประธานเฟิง เดิมทีเขาไม่ใช่คนเย็นชาไร้ความรู้สึก เขาก็เอาใจใส่ผู้หญิงเป็นเหมือนกัน

แม้ว่าเขาจะยังดูเย็นชา ทว่าเธอมองออกว่าเขาเอาอกเอาใจคุณหนูเฟิงตัวปลอมคนนั้นมาก

ทว่า เมื่อคิดว่าคุณหนูเฟิงตัวปลอมคนนั้นเป็นผู้หญิงในความลับเพียงคนเดียวของประธานเฟิง และภรรยาตัวจริงของเขากลับอยู่เฝ้าบ้านตามลำพัง ทันใดนั้น ซย่าฉิงก็รู้สึกว่า แท้จริงแล้วผู้ชายก็เหมือนกันหมด

เดิมทีเธอคิดว่าประธานเฟิงจะไม่เป็นเช่นนั้น

ในใจซย่าฉิงรู้สึกแย่มาก และรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิม คนเจ้าชู้อย่างประธานเฟิงกลับไม่สนใจตัวเองเลย ตัวเองไม่มีเสน่ห์เลยเหรอ

หรือบางที เธอจะไม่ใช่สเปกของประธานเฟิงจริงๆ

……

ด้านนอกห้องทำงาน ซย่าฉิงรู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก

ด้านในห้องทำงาน เฉินฮวนฮวนกลับเลิกเสื้อของตัวเองขึ้นต่อหน้าเฟิงหานชวน

แน่นอนว่าเธอหันหลังให้เฟิงหานชวน ไม่ได้เผชิญหน้ากับเฟิงหานชวน

“คุณช่วยฉันติดกระดุมหน่อย!” เฉินฮวนฮวนสั่งชายหนุ่มด้านหลัง

จู่ๆ แผ่นหลังขาวเนียนสวยปรากฏตรงหน้าตัวเองเช่นนี้ เฟิงหานชวนเพียงลอบกลืนน้ำลายลงคอ

ผู้หญิงสมควรตาย ไม่รู้อะไรเรียกว่า “ยั่วแบบไม่รู้ตัว” เหรอ

“เอาเสื้อลง” เขาเก็บไว้ในใจไม่ได้เอ่ยออกไป ก่อนจะตะคอกเสียงดัง

เดิมทีความคิดที่แวบเข้ามาเมื่อสักครู่ เขาไม่ได้ตั้งใจจะหยอกเย้าเฉินฮวนฮวน อย่างไรห้องทำงานก็ไม่ใช่สถานที่ที่ดี เรื่องดีๆ ค่อยทำค่อยไปในห้องนอนตอนกลางคืนจะดีกว่า

ทว่าตอนนี้ นึกไม่ถึงว่าเฉินฮวนฮวนจะเลิกเสื้อขึ้นต่อหน้าตัวเอง เขาถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงอีกครั้ง

เสียงตะคอกของเขา ทำให้หญิงสาวที่อยู่ด้านนอกตกใจ

เฉินฮวนฮวนก็ตกใจเช่นเดียวกัน เธอรีบปล่อยเสื้อลงแล้วหันกลับมา ดวงตาทั้งสองข้างกระพริบปริบๆ เธอถามด้วยสีหน้าหมองหม่น “ทำไมคุณต้องดุขนาดนี้ด้วย”

เธอน้อยใจ!

“คุณไม่รู้เหรอ เมื่อกี้คุณกำลังปลุกไฟ” สายตาของเฟิงหานชวนมองลงไป เขาเพียงรู้สึกว่าเส้นเลือดบนหน้าผากกระตุกขึ้นมา

“ฉัน…” เฉินฮวนฮวนถึงกับพูดไม่ออกทันที ไม่รู้จะพูดอย่างไร “ฉันแค่จะให้คุณช่วยติดกระดุม ฉันไม่ได้ให้คุณมองด้านหน้าของฉัน จะเรียกว่าปลุก…ไฟ…ได้ยังไง”

เธอกลุ้มใจ!