นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 48

พะแพงจูงวินเซนต์เดินเข้าไปหาเบนจามินทร์ และเอ่ยขึ้นด้วยความอึดอัด

“ผู้ชายพวกนั้น...” หล่อนหันไปมองผู้ชายใส่สูทสีดำหลายต่อหลายคนที่ยืนอยู่ทุกจุดในบริเวณที่หล่อนกับลูกชายอยู่ ก่อนจะหันกลับมาจ้องหน้าคู่สนทนา “คนของนายน้อยใช่ไหมคะ”

หล่อนคิดว่าเบนจามินทร์จะปฏิเสธบ้าง แต่ชายหนุ่มกลับพยักหน้ารับอย่างไม่สะทกสะท้าน “ใช่ครับ นายน้อยสั่งให้ตามมาอารักขาคุณแพตตี้กับคุณชายน้อยครับ”

“แล้วในโรงหนังที่ไม่มีคนเลย นั่นก็เป็นเพราะคุณอีกหรือเปล่าเบนจามินทร์”

โรงหนังทั้งโรงที่หล่อนกับลูกชายเข้าไปดู ไม่มีผู้คนร่วมดูด้วยเลยจนน่าแปลกใจ

“ใช่ครับ นายน้อยบอกให้ผมเหมาโรงหนังให้คุณแพตตี้กับคุณชายน้อยครับ”

พะแพงถอนหายใจออกมาอย่างอึดอัดระคนเหลือเชื่อ ไม่คิดว่าเดมอนจะทำถึงขนาดนี้ หล่อนรู้หรอกน่าว่าเขารวย แต่ก็ไม่จำเป็นต้องแสดงอภินิหารขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ

“ฉันจะพาหมูวินไปกินไอศกรีม”

“ครับ”

“พวกคุณไม่ต้องตามไปหรอกนะ ฉันดูแลลูกชายของตัวเองได้”

“คงไม่ได้หรอกครับ เพราะเป็นคำสั่งของนายน้อย”

หล่อนเต็มไปด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ และก็ขยับเท้าจูงมือวินเซนต์เดินไปข้างหน้า

“ทางไปร้านไอศกรีมทางนี้ครับ”

“ฉันจะพาหมูวินไปห้องน้ำค่ะ จะตามไปด้วยไหมคะ” หล่อนประชดประชันเพราะรู้สึกอึดอัด

“พวกผมจะไปรออยู่หน้าห้องน้ำครับ”

พะแพงเป่าลมออกจากปากแรงๆ ยกมือขึ้นกุมศีรษะ ก่อนจะพาวินเซนต์เดินไปห้องน้ำ

“ไปพวกเรา ตามคุณนายกับคุณชายน้อยไป”

แล้วผู้ชายใส่สูทสวมแว่นตาจำนวนสิบกว่าคนก็เดินตามพะแพงกับวินเซนต์ตรงไปยังห้องน้ำทันที

หลังจากลูกชายจัดการไอศกรีมไปถึงสองถ้วย หล่อนก็พาวินเซนต์ที่ตอนนี้ตัวจะกลมเป็นลูกหมูอยู่แล้วออกมาจากร้านไอศกรีม

“หมูวินอยากไปไหนต่อไหมครับ” หล่อนย่อตัวลงเอ่ยถามลูกชาย เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองมารดาและฉีกยิ้มกว้าง

“ผมอยากไปสวนสนุกต่อคับแม่”

“สวนสนุกเหรอ”

“ใช่คับ ที่พ่อพาไปเมื่อวันก่อน” สีหน้าและแววตาของลูกชายเต็มไปด้วยความสุข จนหล่อนไม่กล้าที่จะขัดข้อง

“ได้สิจ๊ะ แต่แม่ขอโทรไปถามคุณพ่อก่อนนะครับ”

เด็กน้อยกำลังจะตอบ ก็ฉีกยิ้มกว้างและชี้นิ้วไปข้างหลังของหล่อนเสียก่อน

“นั่นไงคับพ่อ...”

หล่อนเลิกคิ้วสูงด้วยความประหลาดใจ เมื่อลูกชายกระโดดตื่นเต้นดีใจและเรียกหาเดมอน หล่อนจึงต้องเอี้ยวตัวกลับไปมอง ก่อนจะเผยอปากค้าง

“นาย...น้อย...”

เดมอนจริงๆ ด้วย แต่เขาไม่ได้มาคนเดียว แต่มากับวิคตอเรียผู้หญิงที่สวยราวกับนางฟ้า

น้ำตาของหล่อนไหลออกมาคลอเบ้า หัวใจเจ็บปวดราวกับถูกปักด้วยมีดแหลม ลำคอของหล่อนตีบตัน กระบอกตาร้อนผ่าวจนปวดร้าวทรมาน

“พ่อคับ”

วินเซนต์รีบวิ่งเข้าไปกอดเดมอนด้วยความดีใจ หล่อนจำต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดเดินตามเข้าไปหยุดใกล้ๆ

“สวัสดีค่ะคุณแพตตี้ ไม่คิดว่าเราจะใจตรงกันแบบนี้นะ” วิคตอเรียก็ยังคงยิ้มสดใสและทักทายหล่อนอย่างเป็นมิตรเหมือนเช่นทุกครั้ง

“สวัสดีค่ะคุณวิคกี้” หล่อนพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นเครือ แต่มันก็ยังคงสั่นเทาที่ท้ายประโยคอยู่ดี

“นี่วิคกี้กับเดมอนมาซื้อแหวนให้...”

เดมอนแย้งขึ้นก่อนด้วยน้ำเสียงกระด้างก่อนที่วิคตอเรียจะทันได้พูดจบอย่างที่ตั้งใจเอาไว้

“วิคกี้ ไหนคุณบอกว่าหิวยังไงล่ะ”

“เอ่อ นั่นสิคะ” วิคตอเรียลืมเรื่องที่จะพูดออกไปทันที “คุณแพตตี้กินข้าวหรือยังคะ ไปกินด้วยกันไหม”

“อย่าเลย ผมอยากได้ความเป็นส่วนตัว” เดมอนแย้งขึ้นโดยที่หล่อนยังไม่ทันได้ตอบเลยแม้แต่น้อย หล่อนน้ำตาซึม เม้มปากเป็นเส้นตรง ก่อนจะกัดฟันพูดขึ้น

“เชิญคุณวิคกี้กับนายน้อยตามสบายเถอะค่ะ เดี๋ยวแพงกับหมูวินจะกลับบ้านแล้วค่ะ”

“ผมอยากไปสวนสนุกคับแม่ ผมยังไม่อยากกลับ” วินเซนต์แย้งขึ้นอย่างขัดใจตามประสาเด็ก

“วันนี้เรากลับกันก่อนนะครับ เอาไว้พรุ่งนี้...” หล่อนยังพูดไม่ทันจบ เดมอนก็แทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ถือตัว

“เธอกลับไปเถอะ เดี๋ยวฉันพาจะพาหมูวินไปสวนสนุกเอง”

“วิคกี้ไปด้วยนะคะ”

วิคตอเรียรีบพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations