กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 437

“เมื่อวานซืนท่านไปพูดอะไรกับณิชา?”เวธัสไม่ตอบแต่กลับถามกลับ น้ำเสียงดุดันก้าวร้าว

ประเสริฐดื่มชาไปหนึ่งคำอย่างไม่รีบไม่ร้อน

ไม่มีความสงสัยเลยสักนิดว่าเวธัสหาเบาะแสเจอแล้วมาถามกับเขาได้ยังไง

ถ้าเกิดเขาไม่มีความสามารถในส่วนตรงนี้ล่ะก็ ก็ไม่ยอมปล่อยให้เขามาบริหารจัดการสนธิไชยกรุ๊ปอย่างแน่นอน

“ฉันจะไปพูดอะไรกับเธอได้ นอกจากว่าทำให้เธอได้รู้ตัวเองสักหน่อย ว่าตอนนี้ตระกูลรุ่งโรจน์พาหลานสาวกลับมาได้แล้ว ถ้าเกิดเธอรักแกก็ให้รีบจากแกไปซะตั้งแต่แรก ให้แกได้แต่งงานกับลูกสาวของตระกูลรุ่งโรจน์ ดูจากท่าทางที่โมโหเกรี้ยวกราดของแกในตอนนี้แล้ว เธอน่าจะตัดสินใจอย่างชาญฉลาดที่สุดแล้วสินะ ก็ดี ถือว่าเธอรู้งานอยู่เหมือนกัน”

“ผมไม่ใช่หมากในมือของท่าน ไม่ได้โง่ขนาดนั้น”คิ้วที่เยือกเย็นของเวธัสเต็มไปด้วยความโกรธ

บอดี้การ์ดบอกกับเขา ว่าระหว่างที่ณิชาไปโรงพยาบาล เธอถูกรับตัวมาพบกับท่านประเสริฐ

ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันตามลำพังเกือบครึ่งชั่วโมง ตอนที่กลับออกมาอีกครั้ง ท่าทีของณิชาก็ดูผิดแปลกไปแล้ว

ปู่จะต้องทำอะไรเธอแน่ๆ……

“ไม่ว่าท่านจะใช้วิธีการไหนบีบบังคับให้ณิชาจากผมไป แต่ผมก็จะขอบอกกับท่านเลยว่า ผมไม่คิดที่จะหย่ากับณิชาเด็ดขาด อีกอย่าง……”เวธัสนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดเสริมขึ้นมาต่อ“ผมกับเธอเคยเซ็นสัญญาก่อนสมรสไว้แล้ว ถ้าเกิดหย่ากัน ทรัพย์สินทั้งหมดของผมก็จะตกไปอยู่ภายใต้ชื่อของเธอ”

“……”บรรยากาศราวกับถูกฉีกขาด ประเสริฐสำลักชาที่ไหลเข้าไปในลำคอ ใบหน้าแก่ชราก็แดงตามขึ้นมา

เขามองเวธัสด้วยความเหลือเชื่อ สงสัยว่าตัวเองฟังผิดไป

“ตะกี้แกว่าไงนะ?”

“สัญญามีสามฉบับ นอกจากอยู่ที่ผมแล้วหนึ่งฉบับ ที่เหลือก็เก็บเอาไว้ที่สำนักงานทีปกร ท่านสนใจจะตรวจดูสักหน่อยไหม?”

ประเสริฐไอกระแอมออกมาหลายที ก่อนจะดึงสติกลับมา เขาถือไม้เท้าแทบอยากจะฟาดเข้าไปที่หน้าของเวธัส

“ไอ้ไร้ยางอาย！ของที่ตระกูลสนธิไชยให้กับแก แกกลับมอบให้กับผู้หญิงคนนั้นเนี่ยนะ? เธอมีค่าอะไร ถึงได้คู่ควรกับทรัพย์สินเหล่านี้? ฉันไม่สน แกต้องคิดหาวิธีโอนทรัพย์สินหรือไม่ก็ยกเลิกสัญญาไปซะ ห้ามให้เธอแม้แต่ฉบับเดียว！”

เวธัสไม่แม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้น“ยกเลิกไม่ได้ นอกซะจากว่าเธอจะตาย แต่ถ้าเธอตาย ผมก็จะให้ทั้งตระกูลสนธิไชยสูญสิ้นไปพร้อมกันกับเธอ ท่านจะลองดูก็ได้นะว่าผมกล้าทำให้ตระกูลสนธิไชยสูญสิ้นไปจนหมดไม่เหลืออะไรเลยจริงๆไหม”

“แก……”ตอนนี้ประเสริฐรู้สึกโกรธถึงขีดสุดแล้ว

“ที่ผมจะพูดก็มีเท่านี้ ในเมื่อท่านไม่ยอมบอกผมว่าใช้วิธีการอะไรในการข่มขู่เธอ ถ้าอย่างนั้นผมก็จะทำการหาด้วยตัวเองอย่างช้าๆ ขอตัวก่อน”พอเวธัสพูดจบไปอย่างเย้ยหยัน ก็หันตัวเดินจากไปทันที

ประเสริฐเดินค้ำไม้เท้าตามไปอย่างโซเซ หายใจถี่“เวธัส หรือว่าแกถูกผู้หญิงคนนี้คนเดียวทำลายไปแล้วเหรอ?”

“ผมไม่เคยต้องการที่จะแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ไมตรีเพื่อที่จะได้แลกเปลี่ยนกับอะไรมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว การแต่งงานของผมผมตัดสินใจเอง ปู่ อย่ามาทำเป็นพูดจาดูสวยหรูว่าเพื่อตระกูลสนธิไชยและอนาคตของผมเลย ท่านก็แค่ทำให้ตัวเองรู้สึกผิดน้อยลงก็เท่านั้น ตอนแรกทรยศหักหลังคุณย่าศิริจันทร์ ทำให้ท่านรู้สึกเสียใจมาตลอดทั้งชีวิต พูดง่ายๆก็คือ ท่านก็แค่อยากที่จะให้คุณย่าศิริจันทร์ให้อภัยท่านในช่วงบั้นปลายชีวิตที่เหลืออยู่ของท่านก็เท่านั้น”

เสียงในลำคอที่ทุ้มต่ำของเวธัสแฝงไปด้วยอันตรายและดูถูกดูแคลน

“บังอาจ！แกบังอาจ……”

เวธัสหันตัวเดินต่อไป

พูดออกมาแล้ว ท่าทีของเขาก็แสดงออกอย่างชัดเจนแล้ว

ก็ต้องรอดูว่าพวกเขาใครจะโหดเหี้ยมกว่ากัน

ตอนที่เวธัสเพิ่งจะเดินมาถึงประตูของห้องรับแขกหลัก จู่ๆข้างหลังก็มีร้องเสียงตะโกนอย่างสุดเสียงของลุงพรดังขึ้นมา“นายท่าน！นายท่าน?！เร็วเข้า รีบไปแจ้งหมอว่าเตรียมการช่วยเหลือเร็วเช้า นายท่านเป็นลมไปแล้ว……”

ฝีเท้าของเวธัสเบาลงเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็จากคฤหาสน์เก่าไปอย่างเด็ดเดี่ยว

……

ผลจากอาการเมาค้างทำให้หัวปวดสุดๆ！

ณิชาหลับจนพระอาทิตย์อยู่กลางหัวแล้ว ถึงได้คลานขึ้นมาจากเตียง รู้สึกหนักหัว ตาบวมเหมือนกับวอลนัท ยังดีที่ไม่ต้องไปบริษัท

เมื่อคืนเจนนี่กับชาลี“จัดหนักกันทั้งคืน” ก็ไม่ได้นอนหลับเต็มอิ่มเหมือนกัน

ตอนที่ตื่นขึ้นมาถังขยะภายในห้องก็มีถุงยางใช้แล้วทิ้งไว้เต็มไปหมด รู้สึกอับอายสุดๆ