สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 702

เย้นหว่านหดหู่ใจ แต่เธอเข้าใจดี สถานภาพของเธอช่างกืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอยิ่งไม่มีสิทธิ์พูดอะไรได้

คุณป้ากล่าวด้วยความไม่พอใจว่า "รีบทานข้าวสิ ไม่ต้องคิดหรอกว่าถ้าหากได้ทานเข้าบนโต๊ะนั้นแล้ว จะมีสถานะพายเท่าเทียมกับผู้ชายได้" น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความเหน็บแนม

มุมปากเย้นหว่านกระตุกขึ้นแย่ๆ คุณป้าคนนี้ช่างมีมุมมองความคิดที่ยิ่งรากลึก เธอไม่นับว่าตัวเองเป็นมนุษย์ คงสายเกินแก้แล้วสินะ

ช่างหน้าสงสารลูกสาวสองคนของเธอจริง

เย้นหว่านไม่สนใจเธอ เธอนั่งลงที่มุมโต๊ะ แล้วเรี่มรับประทานอาหาร

แม้ว่าพวกเธอจะอิจฉาขนาดไหน แต่การทำให้ท้องอิ่มมันคือเรื่องใหญ่กว่า

เย้นหว่านกำลังลิ้มรสอาหารรสเด็ดอยู่ ในขณะนั้นเอง ผ้าม่านประตูด้านหนึ่งมีคนเปิดออกจากด้านนอก

แต่เธอคิดไม่ถึงว่า คนที่เดินเข้ามาจะเป็นคนที่เธอไม่อยากพบที่สุดในตอนนี้

เย้นหว่าน หยุดกินกะทันหัน ทำให้มีเนื้อก้อนหนึ่งค้างอยู่ที่คอหอย ตื่นก็ไม่เข้าคายก็ไม่ออก

คนที่เดินเข้ามา คือไอ้คนลามกที่พบหน้าประตูทางออก

เขากวาดสายตาไปทั่วห้องอาหาร สายตามาหยุดที่เย้นหว่าน สายตาลามปามแบบไม่ปิดบัง

ทำให้เย้นหว่านรู้สึกแผ่นหลังเย็นวาบ รู้สึกหนาวขึ้นมาทันที

ไอ้คนหน้าไม่อาย ทำไมถึงตามมาถึงที่นี่ได้?

เธอใจตื่นขึ้นมาทันที มีความกังวลเล็กน้อย เธออยากจะไล่เขาออกไปซะเดี๋ยวนี้

ในตอนนั้นเอง หญิงสามคนที่อยู่ด้านข้าง รวมทั้งเด็กชายสองคน พวกเขาลุกขึ้นยืนอย่างรีบร้อน

คุณป้าก้มตัวทำความเคารพเป็นมุม 90 องศา พร้อมกับพูดด้วยความสุภาพและจริงใจว่า

"ถวายบังคมนายท่านดยุก"

ท่านดยุก？

เย้นหว่านตกใจถ่างตาโต เธอรู้สึกว่าอาหารติดคออึดอัดยิ่งกว่าเดิม

ถึงเธอจะไม่รู้แน่ฉันว่าระดับชนชั้นของประเทศนี้เป็นยังไง แต่ระดับชนชั้นที่เกี่ยวข้องกับดยุกและผู้ดีอะไร ต้องเป็นระดับชนชั้นที่สูงมากๆ

นี่เธอพบกับปัญหาแก้ยากชะแล้วเหรอ

เย้นหว่านกังวลขึ้นมาเล็กน้อย

คุณป้าปฏิบัติกับชายหนุ่มด้วยความสุภาพ เธอพูดด้วยความเคารพว่า "นายท่านดยุกให้เกียรติมาเยี่ยมบ้านแร้นแค้นของพวกเรา หรือว่านายท่านมีธุระอะไรที่ต้องจัดการหรือเปล่า?"

ตอนนี้เวนเดลล์ไม่อยู่บ้าน เธอจึงต้องเป็นคนทำหน้าที่ต้อนรับท่านดยุก

ชายหนุ่มหันกลับมาให้ความสนใจกับคุณป้าเมื่อตอนนี้เอง

มุมปากของเขาขยับขึ้นคล้ายเป็นรอยยิ้ม ความเย่อหยิ่งของเขาดั่งการพระราชทานบุญคุณ

"ผมมาเสนอขอแต่งงาน"

"ขอแต่งงาน?"

คุณป้าตกใจมาก ปฏิกิริยาต่อมาของเธอก็คืออย่างกับมีลาภลอยมาตกทับหัวอย่างจัง ใบหน้าของเธอกดเป็นรอยยิ้มกว้าง

ถึงว่าตำแหน่งของเวนเดลล์จะสูงส่ง แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับตำแหน่งท่านดยุก

เดิมทีแล้วผู้หญิงมีฐานะที่ต่ำต้อย พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่า ลูกสาวของตัวเองจะสามารถไต่เต้าถึงท่านดยุกได้

แม้แต่ฉู่ฉู่ พอได้ยินแบบนั้น ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างเก็บไม่ได้

เธอมองท่านดยุกด้วยตาเป็นประกาย หน้าแดง เมื่อหญิงสาวตื่นเต้นและดีใจแล้วเก็บอาการยังไงก็เก็บไม่มิด

ท่านดยุกมีฐานะที่สูงส่งอยู่ไหน และอีกอย่างเขาหน้าตาหล่อเหลา!.

หน้าตาแบบนี้เป็นใบหน้าที่เป็นที่ยอมรับในประเทศเบียนหนานว่าเป็นใบหน้าที่หล่อเหลาอันดับที่ 1 เดินไปที่ไหนๆทำให้ผู้หญิงบาดตาตายมานับไม่ถ้วน ที่ผ่านมาก็เป็นหนึ่งในแฟนคลับของท่านดยุก

คิดไม่ถึงว่า แฟนคลับตัวเล็กๆอย่างเธอ มีวันหนึ่งจะได้รับการชื่นชมและจะได้เป็นเจ้าสาวของเขา

ถึงตอนนั้นใช่หรือไม่ว่าจะได้ชื่นชมหล่อเหลาของเขาเธอก็อิ่มอิ่มแล้ว?

ช่างมีความสุขอะไรอย่างนี้!

ฉู่ฉู่ตื่นเต้นมากเธออยากไปกับเขาซะเดี๋ยวนี้ ยังดีที่เธอยังมีสติอยู่นิดหน่อย เธอเพียงอายพร้อมกับเบาๆคุณป้าที่ละเมออยู่

พร้อมกับพูดเบาๆ "แม่ ท่านดยุกรอคำตอบจากแม่อยู่"

คุณป้าดึงสติกลับมา "ดูสิ ดิฉันรู้สึกดีใจมากเกินไปจนเสียมารยาทไปซะแล้ว ท่านดยุกมีความรักสนใจลูกสาวบ้านเรา ถือว่าเป็นเกียรติมาก การขอแต่งงานครั้งนี้ แน่นอนว่าดิฉันตกลงอยู่แล้ว"

ขณะพูด คุณป้าดึงเอาฉู่ฉู่ออกมาด้านหน้า "วันนี้ท่านดยุกพาฉู่ฉู่กลับไปด้วยได้เลย ต่อไปนี้พวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว"