สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 767

เวนเดลล์จ้องมองภรรยาของตนเอง หัวคิ้วขมวดเข้าหากันจนแน่น พร้อมทั้งเริ่มสบถด่าด้วยความโมโห “ขนาดฆ่าคนหล่อนยังทำได้ น่าสมเพชสิ้นดี แถมยังจะกลัวจะถูกคนดูหมิ่นอีกเหรอ? ที่หล่อนไปเรียกเพื่อนบ้านคนอื่นมาทั้งหมด แล้วทำไมตอนที่ไปสร้างเรื่องโดยการใช้ศักดิ์ศรีอำนาจบาตรใหญ่เพื่อต้องการดูหมิ่นเย้นหว่าน ทำไมถึงไม่มีสมองคิดว่าตนเองจะตกอยู่ในสภาพไหนบ้าง?”

เมื่อได้ยินคำสบถด่าของเวนเดลล์แล้ว คุณป้าตะลึงไปทันที จนหน้าถอดสี พร้อมทั้งกระวนกระวายใจมาก

เขารู้แล้วเหรอ?

ไม่ ไม่ถูกต้อง ต้องเป็นเพราะว่าเย้นหว่านไปฟ้องมั่วๆ แน่

แม้ว่าจะทั้งหมดจะเป็นความจริงก็ตาม แต่พวกเขาไม่มีหลักฐาน องค์หญิงก็พูดแล้ว ว่าร่องรอยทั้งหมดถูกปัดกวาดจนสะอาดเอี่ยมอ่องไปแล้ว

ขอแค่เธอหัวเด็ดตีนขาดไม่ยอมรับก็พอแล้ว

คุณป้ารีบพูดตะเบ็งเสียงอธิบายกลับทันที “นายท่าน นายท่านคงถูกเย้นหว่านหลอกให้แล้ว ข้าถูกใส่ร้าย ข้าเป็นผู้บริสุทธิ์ ข้าไม่ได้ทำเรื่องพวกนั้น เย้นหว่านไม่ถูกชะตากับข้า ถึงได้พูดมั่วๆ ออกไปว่าในอาหารมีพิษ เพื่อจะใส่ร้ายข้า”

“ถึงตอนนี้จะตายอยู่แล้วหล่อนยังไม่สำนึกผิดอีก แถมยังแถจนสีข้างถลอกไปเรื่อย?!”

สีหน้าของเวนเดลล์ยิ่งดูไม่ได้ขึ้นกว่าเดิม ความโกรธที่อบอวลไปทั้งตัวจนใกล้จะควบคุมไม่ไหวอยู่แล้ว

ภรรยาของเขา ทำไมถึงได้โง่เขลาถึงเพียงนี้

คุณป้านอนพาดกองอยู่กับพื้น พร้อมทั้งเสียงร้องไห้ระงมอย่างหนัก

“ข้าเปล่านะ นายท่าน ท่านต้องเชื่อข้า อีนังเด็กเย้นหว่านนั่นมันใส่ร้ายข้าจริงๆ นางพูดว่าข้าวางยาเพื่อทำร้ายนางแต่ว่าหลักฐานก็ไม่มี และก็ไม่ถูกพิษด้วยซ้ำ มีสิทธิ์อะไรที่ออกมาพูดปากเปล่าใส่ร้ายข้ากันดื้อๆ แบบนี้”

“ข้าทำงานหนักทุกอย่างเพื่อครอบครัวของเรามายี่สิบกว่าปี เพราะว่าเป็นนายหญิงของครอบครัวนี้ แต่ดันมาถูกเย้นหว่านวางแผนเล่นงานดูหมิ่นกัน ข้าก็ทุกข์ใจ พวกเพื่อนบ้านพวกนั้นก็ได้ยินข่าวนี้ จนทุกคนทนดูต่อไปไม่ได้ ถึงได้มาที่บ้าน เพื่อต้องการจะพูดต่อว่าเย้นหว่าน ต่อไปนางจะได้ไม่ใส่ร้ายป้ายสีเรื่องแบบนี้อีก”

“ข้าไม่เคยทำร้ายเย้นหว่านใดๆ เลยมาตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้จริงๆ และข้าก็ไม่ต้องการที่จะเอาชีวิตนางเลย”

คุณป้าร้องไห้พร้อมทั้งตะเบ็งเสียงไม่หยุด เพื่อทำให้อธิบายให้ตนเอง

เมื่อได้พูดไปหมดแล้ว ราวกับว่าเธอจะใสสะอาดขึ้นทันตา ไม่มีความผิดเลยสักนิด แต่กลับเป็นคนที่โดนใส่ร้ายอย่างน่าน้อยใจที่สุดแทน

แววตาของเย้นหว่านจ้องมองการแสดงของคุณป้าอย่างเย็นชา มุมปากเผยอเล็กน้อย การที่คุณป้าแสดงพฤติกรรมไม่ได้อาการหวาดกลัวสักนิด ก็เพราะว่าไม่มีหลักฐานงั้นเหรอ

ชามข้าวที่ใส่ยาพิษนั่น นางก็เททิ้งไปแล้ว ไม่มีหลักฐานอื่นใด เธอก็เลยไม่ยอมรับแถมยังกัดไม่เลิก

สุดท้ายแล้วทุกคนต่างมีเหตุผลเป็นของตนเอง แม้กระทั่งเรื่องไปถึงศาลฯ แล้ว เป็นข้อโต้แย้งที่มิอาจจะสรุปความได้

คุณป้าลยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกมีเหตุผลเป็นของตนเอง พลันหันศีรษะกลับมาจ้องเย้นหว่านตาเขม็ง แถมถามกลับอย่างเคร่งขรึม

“เย้นหว่าน ปากหล่อนก็พูดว่าฉันทำร้ายหล่อน หล่อนมีหลักฐานไหม? หล่อนเอาออกมาเลย!”

เย้นหว่านสบตาคุณป้า ด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก

เธอขยับริมฝีปาก พร้อมทั้งเก็บอาการของน้ำเสียงเล็กน้อย และแสดงท่าทางเย็นชาที่ไม่เหมือนกับเวลาปกติ

“ฉันไม่มีหลักฐาน”

คำพูดไม่กี่คำ ราวกับทำให้คุณป้าเหมือนได้ไพ่ทองละเว้นโทษ และยังกลายเป็นอาวุธชั้นยอดในการโจมตีกลับด้วย

นางตะเบ็งเสียงสูงใส่ “แกไม่มีหลักฐานจริงๆ เพราะว่าเรื่องนี้แกพูดใส่ร้ายป้ายสี! เย้นหว่าน แกนี่มันช่างร้ายกาจเสียจริง ถึงขั้นมาใส่ร้ายป้ายสีฉันได้ การที่แกทำเช่นนี้ แกคิดว่าจะทำอะไรฉันได้แล้วเหรอ?! แกฝันไปเถอะ!”

เรื่องระหว่างหญิงสาวด้วยกัน สามารถพูดถึงเรื่องที่ไม่เป็นธรรมได้

ถ้ามีเหตุผลพอ คุณป้าก็สามารถหลบผ่านเรื่องนี้ไปได้ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกลงโทษ

อย่างน้อยบัญชีความแค้นระหว่างเธอกับเย้นหว่าน ต่อไปก็คงคิดบัญชีความแค้นกันไปเรื่อยๆ ขอแค่เย้นหว่านยังอยู่ในบ้านหลังนี้ ยังไงซะไม่ช้าหรือเร็วนางก็จะฆ่าเธอให้ตายอยู่ดี

เย้นหว่านใช้สายตาเย็นชาจ้องมองคุณป้าด้วยท่าทางภาคภูมิใจ จากนั้นก็พูดเยาะเย้ยทันที

“ไม่มีหลักฐาน มันไม่สำคัญอะไร เพราะว่าฉันต้องการจะฆ่าคุณ ก็สามารถปลิดชีวิตคุณได้ทันที ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลใดๆ มาปิดบัง”

คำพูดนี้ ยิ่งทำให้คุณป้าตะลึงพรึงเพริดไปทันที ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า

นางตะคอกเสียงใส่ดังลั่น “มีสิทธิ์อะไร แกก็เป็นผู้หญิงเหมือนกับฉัน แล้วแกมีสิทธิ์อะไรที่จะให้ฉันตาย”

“ปึง——”

มีโลหะบางอย่างกระทบลงบนพื้นโต๊ะ พร้อมทั้งเสียงดังลั่น