สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 795

เขารีบวิ่งมา แล้วก็เห็นโห้หลีเฉินนอนอยู่ที่พื้น

หน้าขาวซีดเหมือนกระดาษ เลือดท่วมไปหมดทั้งตัว ช่างน่าเวทนาเกินกว่าจะทนดูได้จริงๆ

“เห้อ ทำไมถึงน่าเวทนาอย่างงี้ล่ะ”

เย้นโม่หลินเตะไปที่ขาของเขาทีหนึ่ง “นายยังจะมามีอารมณ์อะไรอีก เร็วเข้า รีบช่วยเขาสิ นายไม่เห็นรึไงว่าเสี่ยวหว่านตกใจแทบแย่แล้ว”

พูดแล้ว เย้นโม่หลินก็รีบพูดกับเย้นหว่านว่า

“เสี่ยวหว่าน ไม่ต้องกลัวนะ ป่ายฉีล้อเล่นได้ขนาดนี้ โห้หลีเฉินจะไม่มีวันตายใจแน่นอน”

ป่ายฉีมุมปากกระตุก “......” เขาเลยรู้ว่าเขาล้อเล่น โห้หลีเฉินไม่ได้ตายแล้วหรอ ทำไมยังเตะขาเขาอีกล่ะ

ทำอย่างกับว่าเขาเจ็บไม่เป็นยังไงอย่างงั้น

เดี๋ยวเขาก็ไม่ช่วยซะเลย

แน่นอนว่าความคิดนี้นั้นกล้าแค่จะเตร็ดเตร่อยู่ในใจเท่านั้นแหละ แล้วก็สลายไปเหมือนควันทันที

ป่ายฉีนั่งลงไปข้างๆ โห้หลีเฉินและหลังจากตรวจสอบไปรอบหนึ่งอย่างรวดเร็วแล้ว เขาก็เปิดกล่องยาที่เขาถือและยัดของไปที่ปากของโห้หลีเฉิน

ยัดไปด้วยแล้วก็พูดไปด้วยว่า "แค่โดนลูกปืนเฉียดเยอะไปหน่อย และอาการบาดเจ็บก็หนักไปหน่อย หลังจากอาทิตย์หนึ่งแล้ว ก็สามารถไปสู้ได้อีกครั้งแล้วล่ะ เรื่องนี้น่ะมอบหมายให้ฉันเถอะ ฉันรับรองว่าจะรักษาเขาให้หายดี”

พอได้ยินแบบนี้ จิตวิญญาณที่แทบจะแตกสลายของเย้นหว่าน ในที่สุดก็โล่งใจแล้ว

น้ำตาที่คลอเบ้านั้นร่วงหล่นลงมา ไม่รู้ว่าจะเจ็บใจหรือเสียใจกันแน่

เธอเดินโซเซและคุกเข่าลงข้างๆ โห้หลีเฉินมือเล็กๆ ของเธอจับมือที่เต็มไปด้วยเลือดของโห้หลีเฉินอย่างสั่นๆ จับไว้แน่นๆ

เธอมองเขาทั้งน้ำตา รู้สึกปวดใจจนแทบจะทนไม่ไหว

เธอสะอึกสะอื้นแล้วพูดกับป่ายฉีว่า "เขามีกระสุนอยู่ที่หลังของเขาเยอะมาก ตรงนั้นน่าจะสาหัสที่สุดแล้ว"

ป่ายฉีที่กำลังจะปลดกระดุมเสื้อผ้าของโห้หลีเฉินนั้น ก็ยักคิ้วขึ้น แล้วหยุดการกระทำไปสักพัก

แผ่นหลังเหรอ

นอกจากตอนที่วิ่งหนีแล้ว โดยทั่วไปแล้วแผ่นหลังจะไม่มีทางถูกยิง แล้วก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะโดนยิงหลายนัดขนาดนี้

บนร่างของโห้หลีเฉินนั้นก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ อย่างเดียวที่เป็นไปได้ก็คือใช้ตัวเองเป็นเกราะป้องกันเพื่อปกป้อง เย้นหว่าน

ถ้าไม่ใช่แบบนั้น ตอนนี้แผ่นหลังของเขาคงไม่มีกระสุนเยอะขนาดนี้จนทรมานและทนดูไม่ได้แบบนี้หรอก

นึกถึงภาพนี้แล้ว ป่ายฉีมองเย้นหว่านอย่างสงสัยแล้วพูดว่า

“เสี่ยวหว่าน เมื่อกี้พวกเขาจับผู้หญิงได้คนหนึ่ง ดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะพวกเดียวกับองครักษ์พวกนั้น เหมือนจะเป็นคนส่งสาร เธอรู้จักรึเปล่า จะไปจัดการด้วยตัวเองรึเปล่า”

นิ่งไปสักพัก แล้วเขาก็บอกว่า “ถ้าเธอไม่ไป พวกเขาก็จะจัดการยิงเขาไปนัดหนึ่งแล้วนะ”

ตรงนั้นนอกจากเย้นหว่านแล้ว ก็มีแค่ซาอินติที่เป็นผู้หญิงอยู่คนเดียว

นึกถึงเรื่องที่เธอทำแล้ว เย้นหว่านก็เกลียดจนคันฟันไปหมด

นัดเดียวหรอ

แบบนั้นดูถูกเธอเกินไปแล้ว

“ฉันจะไปจัดการมันเอง” เย้นหว่านกัดฟันพูดด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเกลียด

เย้นโม่หลินมองดูท่าทางของเย้นหว่านแล้ว ก็ขมวดคิ้วแบบไม่รู้ตัว ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรกันแน่ ถึงได้บังคับให้เย้นหว่านที่อ่อนโยนเหมือนแกะตัวน้อยกลายเป็นแบบนี้ได้

สมควรตายจริงๆ

ป่ายฉีพูดขึ้นว่า “งั้นเธอไปเถอะ ไปจัดการผู้หญิงคนนั้นซะ ทางนี้ส่งมาให้ฉันก็พอ”

เย้นหว่านจับมือของโห้หลีเฉินแน่นๆ แล้วพยักหน้า

“เดี๋ยวค่อยไปจัดการเธอก็ได้ ฉันจะเฝ้าโห้หลีเฉิน นายรีบรักษาเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน ฉันไม่รบกวนนายหรอก”

ป่ายฉีถึงกับปวดหัว แล้วก็รีบเก็บมือกลับมา

พูดกับเย้นหว่านอย่างจริงจังว่า “เสี่ยวหว่านเวลาฉันผ่าตัดแล้วมีคนอยู่ข้างๆ แล้วฉันไม่ค่อยชินเท่าไหร่น่ะ ไม่งั้นจะอึดอัด แล้วก็อาจจะทำผิดขขั้นตอนแล้วก็เกิดการผิดพลาดเอาได้……”

“งั้นฉันไปตอนนี้เลย”

เย้นหว่านลุกขึ้นทันที ด้วยความตื่นตระหนก