องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 165

หยุนหลิงเปิดประตูห้อง มองดูเขาอย่างมึนงง พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าจะโกรธเจ้าเรื่องอะไร?”

“เรื่องเมื่อช่วงบ่าย เจ้าไม่ได้โกรธ?”

หยุนหลิงกะพริบตาถี่ๆ พร้อมพูดขึ้นว่า “ตอนนั้นข้าร้อนใจไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้โกรธเจ้า”

เซียวปี้เฉิงอดไม่ได้ที่จะเบิกตาโต พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งว่า “งั้นทำไมเจ้าไม่สนใจข้าเลยทั้งวัน?”

“ช่วงบ่ายข้ายุ่งอยู่กับการฝังเข็มให้กับหรงจ้าน มีเวลาว่างเสียที่ไหน หลังจากทานอาหารค่ำ ข้าให้ตงชิงไปตามเจ้าที่เรือนซู่สือ แต่ลู่ชีบอกว่าเจ้ากำลังตั้งใจอ่านทบทวนตำราการศึก จึงไม่รบกวนเจ้า”

จนถึงตอนนี้นางก็ให้ตงชิงไปถามอีกรอบ เพื่อมั่นใจว่าคืนนี้เซียวปี้เฉิงจะไม่ฝึกพลังวิญญาณ แล้วก็เตรียมตัวนอนลง

เซียวปี้เฉิงได้ยินแบบนี้ สีหน้าเขียวม่วงขึ้นมา น่ามองเหมือนอย่างกับจานสี

สุดท้ายเรื่องทั้งหมดเป็นความเข้าใจผิด?

มันน่านัก ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องเย็บปิดปากลู่ชีให้สนิท

“อย่ายืนตากลมอยู่ข้างนอกแล้ว เข้ามาสิ”

แม้ว่าจะเป็นฤดูร้อน แต่ยิ่งดึกน้ำค้างหนา อุณหภูมิตอนนี้ค่อนข้างเย็น เซียวปี้เฉิงเดินตามนางเข้ามาให้ห้อง นานสักพักกว่าจะสงบอารมณ์ที่ถูกลู่ชีทำให้แทบระเบิดออกมา

“วันนี้เจ้าพูดอะไรกับอู่อานกง? ข้าเห็นเขาตื่นเต้นดีใจจนควบคุมตนเองไม่อยู่”

“ก็ไม่มีอะไร ก็แค่เกี่ยวกับการเพาะปลูกยาสมุนไพร”

หยุนหลิงเล่าเรื่องพลังวิญญาณของตนที่สามารถเร่งการเจริญเติบโตของพืชให้เซียวปี้เฉิงฟัง พร้อมถึงบอกว่าจะปลูกดอกบัวเจ็ดกลีบเพื่อช่วยรักษาหรงจ้านให้หายขาด