ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 139
พวกที่มุงดูตกใจจนอ้าปากค้าง
คิดไม่ถึงเลย ว่าชู้รักของหนานหว่านเยียนจะใจกล้าเช่นนี้!
ถึงขั้นกล้าพูดกับกู้โม่หานเช่นนี้ ไม่กลัวตายเสียจริง!
แต่เสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวยั่วโทสะของฉางชิงหยางท่ามกลางสายฝน ทำให้ดูเหมือนว่าหนานหว่านเยียนกับเขาถึงจะเรียกว่ารักแท้
กู้โม่หานกลายเป็นคนใจร้ายที่กักขังหนานหว่านเยียนไว้ในกรง!
หนานหว่านเยียนเลิกคิ้วขึ้น ต้องยอมรับว่า คำพูดบางคำพูดได้ดีมาก
ได้โปรดด่ากู้โม่หานให้มากกว่านี้ นางไม่พอใจเขามานานแล้ว
เซียงอวี้ท่าทางที่ไม่สนใจอะไรของหนานหว่านเยียน และไม่ได้พูดแก้ตัว เหมือนตนเองเป็นคนนอกที่กำลังมองเรื่องสนุกอยู่ นางก็แทบจะเป็นลม
กษัตริย์ไม่รีบร้อน ขันทีรีบร้อน นางกังวลใจมาก!
กู้โม่หานโกรธมากจนเส้นเลือดปูดขึ้น เขามองไปที่หนานหว่านเยียนอย่างเย็นชา “หนานหว่านเยียน! อธิบายเรื่องนี้มา!”
น้ำเสียงของหนานหว่านเยียนเย็นชา นิ้วมือยังเคาะบนโต๊ะอย่างเชื่องช้า
“อ๋อ คนขับรถม้าใช่ไหม แต่ถ้าข้ามีความสัมพันธ์กับเขาจริงๆ ข้าจะไม่มีความทรงจำได้อย่างไร”
นางไม่ถอย นางมองตรงไปที่กู้โม่หาน ทั้งสองสบตากัน ระหว่างพวกเขาเหมือนมีกระแสไฟฟ้าสถิต จนมีกระแสไฟในสายตา
ถึงแม้นางจะไม่มีความทรงจำแรกพบ แต่เจ้าของร่างเดิมก็ไม่มีทางที่จะสนใจผู้ชายที่ธรรมดาแบบนี้...
อีกทั้งเจ้าของร่างเดิมก็ไม่มีความทรงจำเรื่องคนขับรถม้าคนนี้ ดังนั้นความสัมพันธ์จึงไม่ดีแน่นอน
นอกจากนี้ นี่มันนักแสดงที่หยุนอี่ว์โหรวจัดส่งมาไม่ใช่หรือ เหตุใดถึงไม่เลือกคนที่ดีกว่านี้หน่อย
หยุนอี่ว์โหรวยกยิัมมุมปาก พริบตาเดียว นางก็ข่มกลั้นไว้ได้
นางจะคอยดู ว่าถึงขั้นนี้ หนานหว่านเยียนจะแก้ตัวอย่างไร
กู้โม่หานกำลังเตรียมจะพูด แต่ฉางชิงหยางที่อยู่ข้างนอกกลับคุกเข่าลง แล้วมองเข้ามาด้านในอย่างเจ็บปวดสิ้นหวัง เขากัดริมฝีปากล่างจนซีดเผือด ท่าทางเศร้าเสียใจยิ่งนัก
“หว่านเยียน! เจ้าเปลี่ยนใจแล้วจริงหรือ หรือเป็นเพราะว่ากู้โม่หานอยู่ที่นี่ด้วย เจ้ากลัวว่ากู้โม่หานจะทำร้ายเจ้า ดังนั้นเจ้าถึงไม่กล้าพูดความจริง!”
หนานหว่านเยียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้ามีหลักฐานอะไร? ถึงกล้ามาที่จวนอ๋องอี้ แล้วพูดจาเลอะเทอะเช่นนนี้”
ในใจกู้โม่หานรู้สึกอึดอัดและโมโหจนยากจะพรรณนา พอคิดว่าหนานหว่านเยียนรักชายคนนี้มากถึงเพียงนี้และเพื่อเขาแล้ว ยังไม่ยอมให้เด็กทั้งสองคนยอมรับตนเองเป็นบิดา หัวใจของเขาก็บีบคั้นจนเจ็บ
เขาเป็นถึงเทพสงคราม หรือว่าจะเทียบคนขับรถม้าไม่ได้เลยหรือ?
สิ่งที่หยุนอี่ว์โหรวกำลังรอคอย ก็คือคำพูดนี้ของหนานหว่านเยียน
“ใช่แล้ว เจ้าเอาแต่พูดว่าเจ้ามีความสัมพันธ์กับพระชายา แต่ไม่มีหลักฐานอะไรยืนยัน แล้วใครจะเชื่อเจ้า”
ฉางชิงหยางเหมือนจะถูกกระตุ้นเส้นประสาท เขาเบิกตาโต แล้วมองไปที่หนานหว่านเยียนด้วยสีหน้ายิ้มแย้มก่อนจะพูดว่า “หลักฐาน เหตุใดข้าจะไม่มี! เมื่อห้าปีที่แล้ว เจ้าสารภาพความรู้สึกต่อกู้โม่หาน แต่ถูกเขา ปฏิเสธ คืนนั้นเจ้าเสียใจมาก จึงดื่มเหล้าเพื่อลืมความเสียใจ เจ้าลืมไปแล้วหรือ!”
เขาพูดเสียงดังฟังชัด
“วันนั้นเจ้าขอให้ข้าไปเป็นเพื่อน เจ้าบอกว่าว่าไระหว่างเราไม่ใช่การล่วงเกิน เจ้าสารภาพความในใจกับข้า คืนนั้นเราใช้เวลาทั้งคืนอยู่ในห้องนอนของเจ้า! นั่นเป็นครั้งแรกของเจ้า ข้ายังจำได้ชัดเจน ตรงไหล่ซ้ายของเจ้ามีปานยาวอยู่”
“เจ้ากอดข้าไว้ แล้วบอกว่ากู้โม่หานเป็นคนใจร้าย อ๋องอี้ผู้ยิ่งใหญ่อะไรกัน ยังสู้ข้าที่เป็นแค่คนขับรถม้าไม่ได้เลย เจ้าบอกให้ข้าอย่าหักหลังเจ้า ให้ข้าเก็บเงินแล้วพาเจ้าหนีไปจากที่นี่! หรือว่าทั้งหมดนี้ข้าจะคิดไปเอง?!”
ฟังแล้วน่าอับอายยิ่งนัก!
บรรดาคุณหนูตระกูลดังไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้ พอฟังคำพูดเหล่านี้ของฉางชิงหยาง พวกนางก็รู้สึกว่าหนานหว่านเยียนช่างไร้ยางอายและยิ่งดูถูกหนานหว่านเยียนมากยิ่งขึ้น
หนานหว่านเยียนอ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้