เมื่อฉันส่งผู้โดยสารลงจากเครื่องหมด ก็รีบหาเสื้อคลุมกันหนาวมาใส่ ลอนดอนหนาวมาก..ฉันไม่อยากป่วยออดๆแอดๆทั้งที่ตัวเองมีไอ้ตัวเล็กอยู่ในท้อง
จนตอนนี้ความหนาว..ทำให้ฉันต้องรีบเดินออกจากงวงช้าง โดยที่มีกัปตันต้นไม้เขาอาสาลากกระเป๋าให้ รองเท้าส้นสูงก็ไม่ได้ใส่..มีโอกาสฉันก็เปลี่ยนรองเท้าหาอะไรสบายๆใส่ทันที
เหนื่อยชะมัดบินไกลๆแบบนี้ เหนื่อยจนฉันคิดว่ากลับไปฉันจะพักงานแล้ว เพราะฉันเริ่มเมื่อยจริงๆ เวลาก้มยกถาดอาหาร เวลาเดินบนรองเท้าส้นสูงฉันกลัวตัวเองจะเกร็ง..จนไปกระทบลูกเข้า
"เจ๊ปลายฟ้าไปไหน? ไปกับแฟนแล้วใช่ไหม?-_-" เมื่อถึงตัวอาคาร..กัปตันก็หยุดเดิน และชะเง้อมองหาพี่สาว
"ค่ะ..บอกกับเจแปนบนเครื่อง ว่ามีเพื่อนมารับ ^^" เขาพยักหน้าเบาๆแล้วเดินเข้าช่องตม. ก่อนเราจะผ่านศุลกากรผ่านทุกๆอย่าง ออกมาขึ้นรถบัสไปโรงแรม
สองสามวันที่ฉันอยู่ลอนดอน มีอะไรให้ฉันทำเยอะมาก นอกจากเที่ยว..ฉันได้ช่วยพี่หมอนาวาเขาจัดเซอร์ไพรส์ขอพี่ปลายฟ้าแต่งงาน ไหนจะช่วยเลือกแหวน เลือกชุด เลือกดอกไม้ คือ..ทำทุกหน้าที่ทำทุกอย่าง ไปจนถึงช่างภาพถ่ายพรีเวดดิ้ง!
คุ้มค่าจริงๆนะไฟลท์สุดท้ายก่อนพักงาน และโชคดีที่มีกัปตันไคล์มาด้วย ถ้าฉันอยู่กับกัปตันต้นไม้สองคน มีหวังเราได้ทะเลาะกันแน่ เพราะเขาเอาแต่ห่วงเรื่องปากเรื่องท้องฉัน กลัวฉันหิว..กลัวฉันอดอยาก เดินไปไหนก็เดินตาม เขาบอกกลัวฉันลื่นหิมะ
แต่เขาไม่ได้บอกพี่ปลายฟ้านะ...ว่าฉันท้อง เขากลัวหลุดไปถึงคุณย่า เพราะกัปตันเขากะจะเซอร์ไพรส์คุณย่าทีเดียววันแต่งงาน เขาบอกอยากเห็นคุณย่าช็อค !
ให้ตาย หลานดีๆที่ไหนคิดแบบนี้?!
"พี่ปลายฟ้าแต่งเมื่อไหร่คะ?...อิจฉาจัง หว๊านหวาน^^" พี่ปลายฟ้าถอดเวลส์คืนฉัน ก่อนจะหันมายิ้มให้จนตาหยี ง่ะ น่ารักชะมัด..คนอะไรเหมือนตุ๊กตาบลายธ์เดินได้
"ให้ผู้ใหญ่เขาดูฤกษ์ให้อยู่จ้ะ ขอบคุณนะ..สำหรับทริปลอนดอน ตั้งแต่บนเครื่องยันพรีเวดดิ้ง เจแปนถ่ายรูปสวยมาก จบอะไรมา?^^"
"ยินดีมากๆเลยค่ะ ..พอดีเจแปนจบนิเทศมาค่ะ ได้เรียนถ่ายภาพมาบ้าง พี่ปลายฟ้าไปหาแฟนที่ไหนมาคะ..หล่อมาก^^"
พี่ปลายฟ้าหัวเราะเขินๆ ขนาดหัวเราะยังน่ารัก ทำไมคนรอบข้างกัปตัน..ถึงได้น่ารักน่าหยิกแบบนี้นะ แล้วเขาล่ะ...ไปหลุดมาจากไหน?!
"อิอิ แฟนพี่..พี่กดสั่งในเน็ต^^"
"จริงเหรอคะ ฮ่าๆ น่ารักจังเลย^[]^"
ฉันหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เมื่อได้คุยกับพี่ปลายฟ้า ผู้หญิงสดใสๆร่าเริงแบบนี้ เหมาะที่จะเป็นแฟนหมอจริงๆนะ อีกอย่างแฟนพี่ปลายฟ้าออกไปทางเงียบ และขรึม ไม่เจ้าอารมณ์แถมยังดูมีเหตุผลมากๆ
แตกต่างจากแฟนฉัน..ที่บางทีหัวร้อนจนฉันตั้งตัวไม่ทัน เพราะหลังจากกลับจากถ่ายพรีเวดดิ้งให้พี่ปลายฟ้า กัปตันเขาก็เหวี่ยงใส่ฉัน..เหมือนคนฮอร์โมนผิดปกติ
"เธอเดินทั้งวันเลยนะเจแปน เดินอยู่นั่นแหละ..อยู่ไทยไม่เคยเดินรึไง?!-_-"
ฉันเก็บกล้องใส่กระเป๋า แล้วถอนหายใจใส่เขาเสียงดัง
"เฮ้อออ! อะไรอีกคะ?..ถ่ายรูปก็ต้องหาโลเคชั่นสิ ไม่ต้องห่วงน้องโซล..ลูกเจแปนแข็งแรงอยู่แล้ว-_-"
"อะไรนะ...โซล?-_-" ฉันกอดอกเดินไปหาเขา ที่กำลังขมวดคิ้วสงสัย..ว่าทำไมฉันพูดถึงเมืองหลวงประเทศเกาหลีใต้
ก็ชื่อของไอ้ตัวเล็กน่ะสิ!
"ลูกชื่อโซลค่ะ^^"
"นิวยอร์ก ฉันคิดไว้แล้ว-_-" ฉันลดมือที่กอดอกลงจ้องหน้าเขาทันที คิดแต่ไม่พูด..คิดทำหอยทากอะไร!
"โซลค่ะ!"
"นิวยอร์ก-_-" กัปตันทำเสียงเข้มขึ้น จนฉันต้องรีบกอดอกเชิดหน้าสู้กับเขา
"โซล โน นิวยอร์ก เป็นคำตอบสุดท้าย!!"
"ถ้าเธอจะเลือกชื่อโซล เธอต้องมีลูกคนที่สองให้ฉันหัวปีท้ายปี-_-!" ฉันเม้มปากแน่นกัดฟันกรอด ที่กัปตันพูดแบบนี้ เขากะจะไม่ให้ฉันบินอีกใช่ไหม?!
"กัปตัน แล้วงานเจแปนล่ะคะ?!" ฉันถามเสียงดังขึ้น แต่คนถูกถามไม่ได้รู้สึกรู้สาถึงพลังเสียงของฉันเลย เขานิ่ง...แถมยักยักคิ้วกวนตีนใส่ฉันอีก
"ก็ไม่ต้องทำ..ตัวเท่านี้ฉันเลี้ยงได้ ในท้องเธอฉันก็เลี้ยงได้ ออกมาอีก..ฉันก็เลี้ยงได้ -_-"
"งั้นรอบนี้..เจแปนขอบินจนกว่าจะพอใจ"
"เธอไม่ห่วงลูกรึไง?! ถ้ายังดื้อแบบนี้..ฉันไม่เป็นผัวเธอนะ" ให้ตายสิ! เขาคิดว่าฉันอยากได้เขาเป็นผัวมากรึไง?! โซลจ๋า..ออกมา หนูเรียกคนที่ด่าแม่ฉอดๆขู่แม่ฟอดๆคนนี้ว่าไอ้ต้นไม้นะ ไม่ต้องเรียกพ่อ!
ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินไปเก็บของ ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขา เพราะยังไงๆฉันก็แพ้..ยิ่งตอนนี้แต้มความดีมันใช้กับเขา! เขาได้เป็นพ่อของลูกฉันแล้ว และผู้ใหญ่ก็รู้เรื่องของเรา..จนถึงขั้นหาฤกษ์หายามให้แต่งงาน
ฉันเก็บของไปบ่นในใจไป เพราะฉันต้องบินกลับไทยพรุ่งนี้เช้า และได้ข่าวว่าพี่ปลายฟ้าจะกลับด้วย เฮ้อ..ดีจัง ฉันจะได้มีเพื่อนคุยระหว่างบิน
เช้ามาฉันก็รีบไปสนามบินแต่เช้า ไปผ่านตม.ขาออกและเข้าไปเตรียมตัวรอรับผู้โดยสารบนเครื่อง First Class วันนี้...มีพี่ปลายฟ้าและพี่ก้านแก้ว ซึ่ง!!บังเอิญจริงๆที่ฉันเจอพี่เขาด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน