Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 136

ฉันกำก้านมะยมมั่น มองเป้าหมายที่พยายามยกมือห้าม..และมีเหงื่อไหลตามขมับ

"เจแปน..วันนี้ก็ตบแล้ว ไม่ทำนะ..อย่าเชื่อแม่ฉันมาก ฉันแฟนเธอ พ่อของโซล ถ้าเธอตีฉัน..."

ฟรึบ!

"โอ้ย~ เจแปน!!" กัปตันจับก้นและจ้องฉันตกใจ ก่อนที่เขาจะลูบก้นเบาๆ และขยับไปเรื่อยๆ เรื่อยๆเพื่อหนีก้านมะยมฉัน

"ลูกชื่อโซล.." ฉันพูดเรียบๆ และเดินตามเขา

"ใช่ๆชื่อโซล โซลก็ได้"

"ถ้ากัปตันโกหกเจแปนอีก เจแปนมีสิทธิเลิกกับกัปตัน โดยไม่มีข้อต่อรองใดๆทั้งสิ้น.."

"ห๊ะ?! ไม่เลิกดิวะ...เรากำลังจะมีลูกนะ" คุณแม่จิ๊ปากใส่กัปตันทันทีจนเขาหันมองแวบนึง ก่อนเขาจะหยุดกลืนน้ำลายลงคอดังอึก... เมื่อคุณแม่ชี้มาที่มือฉัน

"ฟาดเลยเจแปน"

ฟรึบ!!

"โอ้ย! ทำไมมือหนักงี้วะ...โอเคๆจะไม่มีการโกหกอะไรอีก ถ้าฉันทำผิดเธอมีสิทธิทุกอย่างเลย =[]=!!" คุณแม่ที่ถือโทรศัพท์ถ่ายวีดีโอหัวเราะสะใจ ก่อนท่านจะไม่รีรอ..รีบพยักหน้าให้ฉันฟาดลูกชายตัวเองอีกครั้ง

ฟรึบ!~

"โอ้ย!! จะพอได้รึยัง? เจแปนที่รัก..มันแสบนะเว้ยT-T" กัปตันลูบแขนลูบตัวมองฉันตาละห้อย เขาพยายามเดินมาหา..เดินช้าๆพร้อมกับมองก้านมะยมในมือฉัน

"เดินมาทำไมคะ? ถ้าคิดจะแย่งก้านมะยม...กัปตันจะโดนตีเป็นสองเท่า!"

พอฉันขู่พี่ใบไม้ก็กอดอกหัวเราะทันที จนกัปตันเขาหันขวับ..ไปเอ็ดพี่สาวเสียงเข้ม

"เจ๊ใบ หยุดขำเลยนะ!-_-"

"ฮ่าๆ หยุดไม่ได้ เจอขู่กลับแกหงอยเหมือนหมาหิวกระดูกเลยอิไม้!" กัปตันหายใจฟึดฟัด ก่อนจะพยายามหันมายื่นมือขอก้านมะยมจากฉันแทน

"ที่รัก..เอามานี่ จะเอาไปทิ้งให้"

"ไม่ต้องทิ้ง ฉันจะเอากลับไปให้พ่อแกดูเป็นที่ระลึก ว่าครั้งนึงฉันได้ฟาดลูกชายที่ไม่เอาไหนแบบแก-_-" กัปตันอ้าปากค้างมองหน้าคุณแม่ ที่พูดจบก็เบะปากใส่เขาไม่หยุด

"นี่ลูกนะแม่! ลูกนะครับ..TT"

"ลูกฉันพูดรู้เรื่องกว่านี้ " พอเถียงไม่ได้..กัปตันต้นไม้ก็เงียบกริบ จนกัปตันไคล์เขารีบกอดพี่ใบไม้..และซุกหน้าหล่อๆที่ไหล่หัวเราะ

"เจแปน...ไม่ทำแบบนี้ ของในมือมันเป็นสิ่งไม่ดี มันบั่นทอนความรักของเรา ทิ้งมันไปอย่าเชื่อแม่ฉัน" ฉันกอดอกมองคนที่พยายามขยับเข้ามา ก่อนจะตัดสินใจถอยหลังไปยืนข้างๆคุณแม่

"คุณแม่คะ..คลิปที่ถ่ายกี่นาทีแล้วคะ^^?"

"สองนาที เอาอีกไหม? เจแปนระวังต้นไม้แย่งก้านมะยมนะลูก ตาคนนี้ร้ายนัก!=_=" คุณแม่รีบดึงมือฉันหลบ เมื่อคนตัวโตที่ถูกฟาด..เขาหาโอกาสเดินเข้ามาชิดตัว

"กัปตัน! ถ้าวันนี้ไม่หลาบจำ เจแปนจะตีให้ก้านมะยมเละเลย"

"เธอทำไม่ลงหรอก เธอรักฉัน"

ฟรึบ!!

"โอ้ย!!! ยัยเมีย!" กัปตันสะดุ้ง..เมื่อฉันฟาดก้านมะยมใส่แขนเขาเต็มแรง แต่พอฉันมองเห็นรอยลิ้วๆที่แขนขาวๆเขา...ใจฉันก็อ่อนยวบลงมา รีบคืนก้านมะยมให้คุณแม่ และเดินกอดอกไปหาเขา

เรามองหน้ากันนิ่งๆ...จนกัปตันเขาชี้ไปที่แขน

"มันเป็นรอย..ตรงนี้ ตีแล้วก็อย่าลืมกลับไปทายาให้ที่ห้องนะT-T" ทุกคนเบะปากหมั่นไส้เขา แผนชวนกลับห้องเนี่ย..ฉันไม่หลงกลเขาหรอก