Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน นิยาย บท 50

ศึกวันแดงเดือดได้ผ่านไปแล้ว คืนแรกของฉันในฐานะผู้อาศัย เป็นคนสำเร็จความใคร่เจ้าของบ้านด้วยปาก

เช้ามาฉันเลยรู้สึกปวดกรามนิดๆ แต่ก็ต้องรีบตื่นไปเตรียมอาหารเช้าง่ายๆให้กัปตันต้นไม้ เพราะจำสุภาษิตนี้ได้ อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดายปั้นวัวปั้นควายให้กัปตันต้นไม้เล่น เอ่อ..อันหลังไม่ใช่แล้ว-.,-

วันนี้ฉันทำไข่ข้นออมเลท อยากจะทำอะไรง่ายๆ แต่มันเพลิน ฉันเผลอย่างเบคอน ย่างไส้กรอกแถมไปด้วย ก่อนจะจัดจานและใช้ซอสมะเขือเทศ..บีบเป็นรูปเครื่องบินตกแต่ง

"เธอเป็นแม่บ้านแม่เรือนดีนะ.." ฉันเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง ก่อนจะยิ้มให้กัปตันที่เดินยีผมยุ่งๆเข้ามาในครัว จากนั้นเขาก็เดินมาสวมกอดฉันจากด้านหลัง และเอาคางเกยไหล่ก้มดูจาน

"ที่วาดเครื่องบินอะไร Airbus หรือ Boeing ?" ฉันเอียงหน้าไปหาเขาแล้วอมยิ้ม

"กวนนะคะ ยังจะถามยี่ห้อเครื่องบินอีก ว่าแต่..จะรับกาแฟหรือชาคะกัปตัน?^^" เขาหอมแก้มฉันฟอดนึง แล้วเดินไปเลื่อนเก้าอี้นั่ง โดยที่ตายังมองมือฉันที่กำลังบีบซอสอยู่

"กาแฟ.." ฉันพยักหน้ารับพร้อมกับส่งจานให้ ก่อนจะหันไปทำกาแฟแล้วกลับมาเห็นกัปตันต้นไม้ เขากำลังถ่ายรูปจานพอดี

"เจแปนวาดสวยล่ะสิ..ถึงถ่ายไว้^^"

"สวยดี เออฉันมีอะไรจะถาม กล้องที่เราเจอในห้อง..เธอคิดว่าฝีมือใคร-_-?" ฉันที่กำลังรินกาแฟใส่แก้วถึงกลับหยุดชะงัก ก่อนจะนั่งลงแล้วเอามือท้าวคาง

"เชนแน่นอน ต้องเป็นมันแน่ๆ..เกลียดมันจัง" กัปตันเงยหน้าขึ้นมองฉันทันที

"เหรอ? ถ้าน้องเธอคบต่อล่ะ จะทำไง..บ้าแบบนี้คงไม่ถ่ายคลิปน้องเธอไว้แล้วนะ"

!! พอกัปตันต้นไม้พูดแบบนั้น ฉันก็รีบก้มหน้าก้มตากินข้าวเลย ตายๆ ทำไงดี..เขาพูดถูกทุกอย่าง ไอ้เชนมันถ่ายไว้ หรือว่าฉันควรปรึกษาเขาอ้อมๆ

"ไม่แน่ใจค่ะ แต่กัปตันคะ..ถ้าเชนถ่ายไว้เราจะทำอะได้บ้าง? แบบ..ถ้าเขาเอาไปลงในเน็ตอะไรทำนองนี้ " กัปตันทำหน้านึกคิดและขมวดคิ้วชนกัน ก่อนเขาจะส่ายหน้าเบาๆแล้วก้มกินข้าวต่อ

"ไม่รู้ว่ะ ต้องดูก่อน..ว่ามันเอาไปลงไว้ไหน ถ้าไม่ใช่เว็บกะโหลกกะลา เราก็ทำได้แค่กดรีพอร์ต" กดรีพอร์ต?! บ้าเถอะ ต้องกดกี่คนล่ะ..

"คิดๆแล้ว..อดห่วงน้องไม่ได้ ทำไมต้องไปหลงรักผู้ชายแบบนั้นนะ"

"แล้วเธอล่ะ...ทำไมไปหลงรักมัน-_-" ฉันวางช้อนแล้วพิงพนักเก้าอี้เอามือกอดอก

"ไม่ได้หลงรักเลยค่ะ คบไปงั้นๆแหละ กัปตันไม่ต้องถามเจแปนเลยเพราะมันจบไปแล้ว โฟกัสเรื่องไทเปไม่ดีกว่าเหรอคะ?" เขาหัวเราะหึหึ แล้วเอื้อมมือมายีผมฉันเล่น

"อย่าไว้ใจใครมาก เธอมันคนหัวอ่อน"

"ถ้าเจแปนหัวอ่อน กัปตันก็อย่าหลอกเจแปนอีกคนละกัน"

กัปตันต้นไม้ยิ้มกริ่ม..ก่อนจะลงมือกินต่อ จนฉันเก็บถ้วยไปล้างและอาบน้ำแต่งตัว เพราะวันนี้เราจะไปเดินช้อปซื้อของเข้าห้องกัน กัปตันเขาเห็นว่าฉันชอบทำกับข้าว! เขาก็เลยจะยัดเยียดให้ฉันทำทุกวัน

ระหว่างเลือกซื้อของอยู่นั้น ฉันก็รู้สึกเป็นห่วงน้องขึ้นมา เพราะตอนเราอยู่ด้วยกัน..ฉันซื้อของใช้แต่ละอย่าง ฉันก็จะซื้อสองชิ้นไปเผื่อไทเป ซึ่งตอนนี้ไม่รู้สภาพจิตใจไทเปเป็นยังไงบ้าง ฉันว่างฉันก็พยายามโทรหาน้อง โทรจนกัปตันต้นไม้ที่ขับรถอยู่ถึงกลับมองและถอนหายใจใส่

"เฮ้ออออ พอๆดูเธอจะห่วงน้อง คิดถึงน้องอยู่ฝ่ายเดียวนะ ลองเงียบๆไปสักวันดิ๊ น้องเธอจะโทรมามั้ย?-_-"

"ก็ไทเปเพิ่งเจอเรื่องแย่ๆมา แถมตอนนี้อยู่คนเดียวอีก กัปตันคะ..กัปตันคิดว่าไทเปจะผ่านมันไปได้ไหม?" คราวนี้เขาถอนหายใจใส่ฉันยาวกว่าเดิมอีก

"อยู่เป็นกิ๊กแฟนเธอมาเจ็ดปี ผ่านไม่ได้ก็แปลก อีกอย่างน้องเธอดูโชกโชนกว่าเธอด้วยซ้ำ เธอควรห่วงตัวเองก่อนนะ-_-"

เขาตอบเหมือนรำคาญและเซ็งมาก ฉันจึงเอนตัวไปพิงไหล่กว้างๆพลางเงยหน้ามองกัปตัน ที่กำลังขับรถอยู่

"รู้ค่ะรู้ จะพยายามไม่คิดมากค่ะ แต่เรื่องนี้ต้องขอบคุณกัปตันนะคะ..ถ้าไม่ได้กัปตัน เจแปนคงโดนแอบถ่ายไปแล้ว"

"เรื่องแค่นี้เอง เธอหายแดงเดือดเมื่อไหร่ให้รางวัลฉันแล้วกัน" มือใหญ่ที่จับพวงมาลัยเปลี่ยนมาจับต้นขาฉัน คือฉันเองก็ภาวนาเช้าค่ำ ฉันอยากเมนส์หายเหมือนกัน เพราะมันอึดอัดและน่ารำคาญสุดๆเวลาขึ้นบิน

กลับถึงคอนโดอาบน้ำเสร็จ ฉันก็เริ่มจัดกระเป๋าเพราะไฟล์ทนี้ฉันบินสิบโมงเช้า ระหว่างที่อยู่ในห้องแต่งตัว ฉันก็หยิบของใช้ขนาดพกพาใส่กระเป๋า พอจะเปิดลิ้นชักหยิบบรากับแพนตี้เท่านั้นแหละ ฉันก็นึกขึ้นได้...ว่าในลิ้นชักกัปตันต้นไม้ มีถุงยางอนามัยอยู่

ฉันจึงย่องไปแอบดูกัปตันที่ห้องนั่งเล่น ก็เห็นเขากำลังนอนดูหนังอยู่ และฉันก็เกาะประตูชะโงกดู พอเห็นว่าเขาตาปรือเหมือนจะหลับ ฉันก็รีบหมุนตัวกลับทันที ก่อนที่จะค่อยๆนั่งลง..และดึงลิ้นชักออกมา

ถุงยางทั้งหมดมีเก้ากล่อง ยังไม่ได้เกะสักกล่อง ถ้าฉันกลับมามันหายไปหรือถูกเกะล่ะก็...หึ ฉันจะไม่มีอะไรกับเขาอีก และลาขาดจากกันไปเลย เพราะเขาผิดคำพูด

พอสำรวจเรียบร้อย ฉันก็ค่อยๆดันลิ้นชักปิดและหันไปรูดซิปกระเป๋าเดินทาง ก่อนจะเดินไปสะกิดกัปตัน ให้เขาเข้าไปนอนในห้อง

คืนนี้ฉันเล่นกับน้องชายเขาเหมือนเดิม ฉันรูดมันด้วยมือและปาก เพราะเดี๋ยวเราต้องห่างกันสองวัน ฉันแอบหวั่นๆกลัวเขาไปมีอะไรกับคนอื่น

"อื้ม~~ติดใจแล้วสิ" ฉันเหลือบตามองเขาและตวัดลิ้นนุ่มวนรอบๆปลายสีชมพู มืออีกข้างก็จับมันรูดตามจังหวะริมฝีปาก จนมือใหญ่เริ่มกดหัวฉันตามช้าๆ และครางกระเส่าออกมาจากลำคอ

เขาจับผมฉันทัดหูและมองลงมา มองตามริมฝีปาก มองตามปลายลิ้น ที่ตวัดปัดป่ายเชยชิมตามแท่งยาวๆซ้ายขวา พร้อมกับซีดส์ปากและร่อนเอวเร่าๆดันแก่นกายเขาขึ้นมา จนฉันต้องเร่งจังหวะเร็วขึ้นๆ

"อ่าส์...อ่าส์ เจแปน" พอได้ยินเสียงครางกระเส่า ฉันก็หลับตาก้มลงดูด...ลึกๆ ก่อนจะเม้มปากอีกครั้ง และรูดตั้งแต่โคนจรดปลาย จนแล้วจนเล่าที่ฉันพยายามรีดมันออกมา รีดจนแก่นกายที่พร้อมผงาด ปล่อยน้ำอุ่นๆเข้าปาก กระตุก ตุบๆ ใส่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน