ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 570

บทที่ 570

เขารู้สึกว่าตาแก่คนนี้จะต้องแก่จนเลอะเลือนแล้วแน่ๆ หรือไม่ก็สมองถูกคนทุบหัวมา ไม่งั้นละก็ จะโขกหัวคำนับให้กับเย่เฉินได้ยังไง?！

คุณท่านซ่งไม่ว่าจะเป็นเรื่องอำนาจ ในงานนี้ก็มีอำนาจมากที่สุด แม้ว่าตระกูลอู๋จะแข็งแกร่งกว่าตระกูลซ่งก็ตาม แต่ทรัพย์สินที่พ่อตัวเองสามารถควบคุมอยู่ ถึงยังไงก็น้อยกว่าคุณท่านซ่งยังเป็นอาวุโสอีก

มาดูแขกคนอื่นๆ แม้ว่าพวกเขาหลายคนจะเป็นครอบครัวชั้นสองธรรมดา แต่อย่างน้อยทรัพย์สินของครอบครัวก็มีมูลค่ามากกว่า 100 ล้านหยวน

ทั่วทั้งงาน มีเพียงไอ้คนจนๆเพียงคนเดียว คนจนนั้นก็คือเย่เฉิน！

แต่ว่า คุณท่านซ่งยังจะคุกเข่าให้กับไอ้คนจน ยังจะโขกหัวให้อีก

มีสิทธิ์อะไร?

เย่เฉินเป็นตัวอะไรกัน?

คุณท่านซ่งทำไมถึงได้ลืมหน้าลืมหลังโขกหัวให้กับเย่เฉิน?

เปลี่ยนคำพูดเป็น โขกหัวก็ทำแล้ว งั้นนี่ไม่ได้หมายความว่า หลานสาวก็สามารถมอบให้ได้เหรอ?！

คิดมาถึงตรงนี้ อู๋ซินหดหู่ใจลึกๆในใจ !

หากบารมีของเย่เฉินไม่ดับลง ไม่แน่ว่าคุณท่านซ่งจะยินยิมยัดเยียดซ่งหวั่นถิงให้เป็นเมียน้อยเขา！

ดังนั้น เขากัดฟันแน่น พูดว่า： “คุณปู่ซ่ง！ คุณเชื่อไอ้คนจนๆนี้ได้ยังไง? ยาบำรุงนี้ของเขาแค่ดูก็รู้ว่าซื้อมาจากหมอข้างทาง กล่องห้าหยวน ยาเสริมพลังอาจจะแค่สิบกว่าหยวนเท่านั้นเอง คุณอย่าได้โดนเขาหลอกเชียวนะ！ มิฉะนั้นถูกหลอกแล้วก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ากินแล้วร่างกายทรุดโทรมจะต้องเป็นเรื่องแน่！”

คุณท่านซ่งโมโหมองไปทางอู๋ซิน พูดอย่างเย็นชาว่า： “คุณชายอู๋ แม้ว่าคุณจะเป็นแขกของตระกูลซ่ง แต่อาจารย์เย่เป็นผู้มีพระคุณของฉัน มีบุญคุณที่ช่วยชีวิตและให้ชีวิตใหม่กับฉัน หากคุณยังกล้าที่จะพูดจาโอหังกับอาจารย์เย่อีก อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจล่ะ！”

อู๋ซินกระวนกระวาย พูดว่า： คุณปู่ซ่ง คุณแก่จนเลอะเลือนแล้ว? หลอกลวงแบบนี้คุณก็เชื่อเหรอ！”

เวลานี้ซ่งหวั่นถิงได้ยืนขึ้นมา พูดด้วยความโมโหว่า： “อู๋ซิน！คุณกรุณาพูดจาให้มีมารยาทด้วย！อย่าได้โอหังนักเลย！”

อู๋ซินขมวดคิ้วถามซ่งหวั่นถิง： “คุณท่านซ่งเลอะเลือนแล้ว หรือว่าคุณก็เลอะเลือนด้วย? ยาเสริมพลังขยะแบบนี้ ยกเว้นหลอกผู้สูงอายุสมองเสื่อม ยังมีประโยชน์อะไร? คุณก็เป็นถึงนักเรียนดีเด่นในมหาวิทยาลัยชั้นนำในอเมริกา หรือว่าคุณก็เชื่อคำหลอกลวงของเย่เฉิน?！”