กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 643

เมื่อโดนัลด์เห็นว่าฌอนเริ่มลงมือแล้ว เขาพยักหน้าอย่างพึงพอใจและเชยชมเขาว่า “ทำได้ดีมาก ฌอน! ลูกได้เรียนรู้ที่จะสังเกตรายละเอียดดี ๆ แล้ว ดังนั้นลูกจะได้ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เพื่อก้าวไปข้างหน้าต่อ!”

ฌอนยิ้มก่อนจะพูดว่า “พ่อครับ ผมติดตามพ่อมาตลอด ดังนั้น ผมจึงได้เรียนรู้และได้ทักษะบางอย่างของพ่อ อย่างไรก็ตาม ผมยังต้องเรียนรู้จากพ่ออีกมาก เพราะผมก็ยังตามหลังพ่อไม่ทัน”

“ไม่เลย” โดนัลด์พูดอย่างจริงจัง “ดีแล้วที่ลูกสังเกตเห็นว่าสร้อยข้อมือของจัสมินค่อนข้างเก่าและไร้ค่า นั่นเป็นการปรับปรุงที่ยิ่งใหญ่มากแล้ว มากไปกว่านั้น ลูกยังใช้ความคิดริเริ่มเพื่อซื้อสร้อยข้อมือเส้นที่สวยกว่าและแพงกว่าให้เธอ นั่นพิสูจน์ให้เห็นว่าลูกกำลังเรียนรู้ที่จะดำเนินการอยู่แล้วเพราะตอนนี้ลูกเป็นผู้ใหญ่และมั่นคงขึ้นมาก! ไม่เลวเลย ลูกทำได้ดีมาก!”

ฌอนดีใจมากเมื่อพ่อชื่นชมเขา แต่เมื่อเขาเห็นเคนมองมาที่เขาด้วยสีหน้าสิ้นหวัง เขาจึงยิ้มก่อนจะพูดอย่างพอใจ “เคน สร้อยข้อมือนี้สวยงามมากจริง ๆ ครั้งนี้ นายทำได้ดีมาก หากนายยังคงทำเรื่องดี ๆ ให้ฉันต่อไปอีกในอนาคต ฉันจะไม่ปฏิบัติต่อนายแย่ ๆ เลย”

เคนตอบด้วยความเคารพว่า “ได้ครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุด เพื่อคุณครับ!”

หลังจากนั้น เคนก็รีบส่งเงินอีก 2 ล้านดอลลาร์ที่เหลือให้กับฌอน และพูดว่า “นี่คือสองล้านดอลลาร์ที่เหลือหลังจากซื้อสร้อยข้อมือครับ”

เมื่อฌอนเห็นว่าเคนจริงใจมากเพียงใด เขาพอใจมากและพูดว่า “นายสามารถเก็บเงิน 2 ล้านคอลลาร์ไว้สำหรับตัวนายได้”

แม้ว่าเคนจะไม่สนใจเงินจำนวนสองล้านดอลลาร์เลย แต่เขารู้ว่านี่เป็นรางวัลและแรงจูงใจที่ฌอนมอบให้เขา ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าด้วยความตื่นเต้นก่อนจะกล่าวอย่างซึ้งใจ “ขอบคุณครับ!”

ในเวลานี้ โดนัลด์ก็มองเคนด้วยสีหน้าพึงพอใจอย่างมาก

เขาไม่ได้คาดคิดว่าเคนจะไม่ได้มีแค่เพียงแต่มีทัศนคติที่ใจบุญเท่านั้น แต่ยังทำงานของเขาได้อย่างเรียบร้อยและสมบูรณ์แบบอีกด้วย

นอกจากนี้ เคนยังเป็นคนแรกที่ให้คำมั่นว่าจะจงรักภักดีและตกลงที่จะเป็นสุนัขรับใช้ของตระกูลเว็บบ์ หลังจากที่พวกเขามาที่โอลรัส ฮิลล์

ดังนั้นโดนัลด์จึงรู้สึกว่าเขาควรให้รางวัลแก่เคน สำหรับความภักดีของเขา

ในเวลานี้ จู่ ๆ โดนัลด์ก็ถามขึ้นว่า “เคน นายท่านมัวร์ได้เชิญนายไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของเขาในวันนี้หรือเปล่า?”

เคนยิ้มแบบขมขื่นก่อนจะพูดว่า “คุณเว็บบ์ครับ ขอบอกความจริงแก่คุณว่า คนในสถานะและตัวตนแบบผมจะได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของนายท่านมัวร์ได้อย่างไร?”