พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 770

หลังจากแยกกัน เหล่าผู้เข้าแข่งขันก็ออกไปจากตรงนั้นเป็นกระจุก

ตอนที่ไป ก็ยังมีคนถกเถียงเรื่องระหว่างจุ๊บแจงกับวารุณี

วารุณีได้ยิน ก็ไม่สนใจ เก็บกระเป๋าของตัวเองอย่างไม่แยแส

ลีน่ายืนขึ้นมาถาม：“วารุณี ต่อไปจะเอาไงดี？”

“ไปให้การที่โรงพัก จากนั้นจุ๊บแจงก็จะถูกส่งกลับประเทศ และรับโทษในประเทศ”วารุณีพูด

ยังไงในฐานะคนแจ้งตำรวจ และยังเป็นคู่กรณีที่ถูกจุ๊บแจงใส่ร้าย เธอต้องไปที่โรงพักอยู่แล้ว

ลีน่าพยักหน้า“ฉันไปกับเธอละกัน”

“ได้สิ”วารุณีตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ไม่ปฏิเสธ

จากนั้น ทั้งสองก็ออกไปจากสถานที่แข่งขัน ขับรถไปที่โรงพัก

รถนั้นลีน่าขับ วารุณีนั่งข้างคนขับ กำลังโทรหานัทธี พูดเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้กับนัทธี

นัทธีฟังจบ ก็ขมวดคิ้วเป็นเส้น“ผู้หญิงคนนั้นลงมือกับคุณเหรอ？”

“ใช่ ฉันก็คิดไม่ถึงเลย”วารุณีถอนหายใจ

ที่จริงพูดถึงแล้ว ในใจเธอก็ยังเสียใจเล็กน้อย

ถ้าตอนนั้นไม่มีพวกบิ๊กอยู่ ไม่แน่เธออาจจะถูกเขวี้ยงโดนไปแล้ว

ยังไงตอนที่จุ๊บแจงเขวี้ยงมา เธอก็อยู่ในสภาวะตกตะลึง หลบไม่ทันเลย

ดังนั้นถ้าไม่มีบิ๊ก ตอนนี้ เธออาจเข้าโรงพยาบาลแล้ว

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”นัทธียืนขึ้นมา ถามด้วยเสียงร้อนรน

ในห้องประชุม คนอื่นๆเห็นเขาตอบสนองอย่างรุนแรงแบบนี้ ก็ตกตะลึง

“ประธานเป็นอะไรไป？”มีคนถามเสียงเบา

“ไม่รู้สิ”มีคนส่ายหน้า

นัทธีกำฝ่ามือไว้ สีหน้าหม่นจนแย่ไป เยือกเย็นไปทั้งตัว เหมือนว่าจะทำให้ทุกอย่างแข็งไปหมด

จุ๊บแจง กล้าลงมือกับวารุณี

ในเมื่อกล้าทำแบบนี้ งั้นก็ต้องทำใจที่จะโดนเขาแก้แค้นให้ดี！

“ฉันไม่เป็นไร”วารุณีฟังความเป็นห่วงและประหม่าของชายหนุ่มออก ในใจก็รู้สึกอบอุ่น ส่ายหน้าตอบไปว่า：“วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นไร พวกบิ๊กช่วยฉันไว้ทัน”

“งั้นก็ดี”ได้ยินว่าเธอไม่เป็นไร นัทธีจึงโล่งใจอย่างมาก

“ตอนนี้คุณอยู่บนรถเหรอ？”เขาได้ยินเสียงรถจากฝั่งเธอ

วารุณีตอบอือ“ใช่ ฉันกับนาน่าจะไปให้การที่โรงพัก ครั้งนี้ ฉันจะให้จุ๊บแจงออกมาไม่ได้เลย ถ้าติดคุกไม่มากพอ”

“ดีมาก งั้นคุณไปเถอะ เดี๋ยวผมจะไปติดต่อทางโรงพัก”นัทธีพยักหน้าพูด

เขาไม่ให้จุ๊บแจงเข้าคุกไปอย่างสบายๆแน่

เขาจะให้การเข้าคุกนี้ของจุ๊บแจง ลืมไม่ลงไปตลอดชีวิต

กล้าลงมือกับคนรักของเขา งั้นก็เตรียมตัวจ่ายคืนมาให้สาสม

คนรักของเขา เขายังทำใจที่จะลงมือไม่ได้เลย คนอื่นๆ มีสิทธิ์อะไร！

“คืนนี้ ผมจะพาลูกทั้งสองคนไปดูคุณ”นัทธีพูด

ดวงตาวารุณีเป็นประกาย“โอเค ถึงตอนนั้นฉันจะไปรอพวกคุณที่สนามบิน”

ได้ยินว่าเขากับลูกทั้งสองคนจะมา เธอก็ดีใจมาก

ถึงแม้พวกเขาเพิ่งแยกกันไม่กี่วัน แต่เธอก็คิดถึงพวกเขามากแล้ว

และยังมีสุขใจ

สุขใจยังออกจากโรงพยาบาลไม่ได้ มาที่นี่ไม่ได้

แต่ไม่เป็นไร ต่อไป พวกเขาห้าคนพ่อแม่ลูก ก็จะไม่แยกจากกันแล้ว

แล้วก็พูดกับนัทธีอีกไม่กี่คำ วารุณีจึงวางสาย

ลีน่าหัวเราะอย่างเยาะเย้ย“โหย ดูท่าแล้วทำใจไม่ได้นะ”

วารุณีกลอกตาใส่เธอ“แน่นอนว่าทำใจไม่ได้ ยังไงนั่นก็สามีฉัน ถ้าเธอมีสามี ก็เหมือนกับฉันแหละ”