กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 501

" ประธานจงรู้จักผู้หญิงในรูปนั่น หรือว่าสนใจเธอกันแน่ " หัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์โน้มตัวลงไปเก็บเอกสารที่โปรยอยู่บนพื้น และก็ยังมีบัตรเชิญใบนั้นอีกด้วย นี่คือบัตรที่เพื่อนเป็นคนมอบให้หล่อน เลยหนีบไว้ในเอกสารจนลืมเอาออก พอถึงเวลาประชุม ไม่ทันได้ระวังก็เลยทำเอกสารตก ทำให้จงจิ่งห้าวที่มาร่วมประชุมถึงกับชะงัก หล่อนจึงถามขึ้นมาด้วยความแปลกใจ

หล่อนถือเอกสารที่เพิ่งเก็บขึ้นมา ในมือหนีบบัตรเชิญเอาไว้ ดูอยู่อย่างนั้นสักพัก ก่อนจะยื่นให้จงจิ่งห้าว " อันที่จริงฉันแต่งงานแล้ว ชุดแต่งงานก็คงไม่ต้องใช้แล้วล่ะ ถ้าได้ไปเห็นชุดแต่งงานที่สวยกว่า ฉันไม่แน่ใจว่าตัวเองจะปวดใจจนเปลี่ยนสามีใหม่หรือเปล่า ถ้าไม่งั้นให้ประธานจงไปจะดีกว่าค่ะ "

ในฐานะที่เป็นหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ ค่อยจัดการปัญหาที่รับมือยากภายในบริษัท หล่อนจึงมีความสามารถในการสำรวจและทำความเข้าใจอารมณ์และสีหน้าได้อย่างละเอียด

ถึงแม้จงจิ่งห้าวจะไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาว่าอยากได้ แต่หล่อนก็พอจะดูออกอยู่บ้าง ว่าเขาสนใจคนในบัตรเชิญนั้น ไม่งั้นก็คงไม่ชะงักอย่างที่เห็น

จงจิ่งห้าวไม่เกรงใจ จึงยื่นมือไปรับมันเอาไว้ " ขอบคุณครับ "

ในฐานะหญิงวัยกลางคนอายุสี่สิบปีที่เป็นหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ หล่อนไว้ผมสั้นจัดทรงประณีตเรียบร้อยดูกระฉับกระเฉง ใส่ชุดทางการดูมืออาชีพ เดินตามเขาเข้าห้องทำงานไป แต่ก็โพล่งถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น " ประธานจงรู้จักผู้หญิงในนั้นเหรอคะ "

ยังไม่ทันไรเลยชอบคนใหม่ซะแล้วเหรอ ครั้งที่แล้วผู้หญิงคนนั้นที่เปิดตัวต่อหน้าพนักงานในบริษัท ก็ไม่ได้หน้าตาแบบนี้นี่

" ทำไมเรื่องส่วนตัวของผม ถึงได้รับความสนใจจากคนอื่นได้ขนาดนี้ล่ะครับ " จงจิ่งห้าวสีหน้าดูไร้อารมณ์ มองหล่อนเนิบๆ

หัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ยิ้มแหยๆ แล้วหัวเราะ " นิสัยอยากรู้อยากเห็นก็เป็นธรรมชาติของผู้หญิงนี่คะ ฉันก็เหมือนกัน ถึงแม้ประธานจงจะทำเหมือนฉันเป็นผู้ชายก็ตาม " พูดจบหล่อนก็นั่งลงบนที่นั่งของตัวเอง จงจิ่งห้าวเป็นคนที่ใช้งานใครไม่สนว่าเป็นชายหรือหญิง แค่มีความสามารถที่พร้อม เขาก็จะมอบหมายและภารกิจที่สำคัญที่เหมาะสมให้

ว่าแล้วเขาก็ก้มหน้าลงไปมองผู้หญิงที่ใส่ชุดกี่เพ้าสีแดงในบัตรเชิญ สายตาดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่

หลังจากที่ฉินยาได้ศัลยกรรมใบหน้าเสร็จแล้ว หมอก็ส่งรูปหลังผ่าตัดให้เขาดู ดังนั้นเขาก็เลยรู้ว่าหน้าตาของฉินยาในตอนนี้เป็นอย่างไร ถึงแม้จะต่างกับเมื่อก่อนลิบลับ แต่หากเคยดูรูปภาพการเปลี่ยนแปลงมาแล้ว ก็ยังพอจะดูออกอยู่บ้าง

หลังจากที่เธอออกจากโรงพยาบาลแล้วก็หายสาบสูญไปเลย เท่าที่เขาเดาน่าจะอยู่ด้วยกันกับหลินซินเหยียน ถึงในบัตรเชิญจะไม่มีแม้แต่เงาของหลินซินเหยียน แต่เขารู้สึกได้ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวโยงกับหลินซินเหยียนอย่างแน่นอน

จากนั้นเขาก็ให้กวนจิ้งเอาบัตรเชิญไปวางไว้ที่ห้องทำงานของเขา จากนั้นก็ลากเก้าอี้ห้องประชุมตรงกลางออกแล้วนั่งลง แล้วเริ่มประชุมของวันนี้

ภายในนั้นพนักงานระดับสูงเป็นร้อยกว่าคน นั่งตัวตรงแด่ว สำหรับพวกเขาแล้ว ทุกครั้งที่มีการประชุมเหมือนกับสมรภูมิที่โหดร้ายและทารุณ พวกเขากลัวที่จะพูดผิด กลัวที่งานของพวกเขาจะทำให้หัวหน้าไม่พอใจ และกลัวว่าทุกครั้งที่เริ่มประชุมมันจะไม่จบไม่สิ้น ถ้าได้นั่งแล้วก็ยิงยาวไปหลายชั่วโมง นั่งนานจนริดสีดวงแทบจะออกมาอยู่แล้ว จะให้พวกเขามีชีวิตต่อได้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย

ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงกลางคนนั้น มักจะใจแคบกับพวกเขาเสมอ แม้กระทั่งรอยยิ้มก็ไม่เคยจะมีให้ ชอบทำให้พวกคนข้างล่างนี้รู้สึกเหมือนตัวเองทำอะไรบางอย่างผิดมา จนทำให้เขามีใบหน้าและอารมณ์ที่กลายเป็นภูเขาน้ำแข็งเช่นนี้

แต่อันที่จริงแล้ว ถึงงานของพวกเขาจะทำออกมาอย่างเพอร์เฟค ก็ไม่มีทางที่จะได้รับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แต่ก็ช่างมันเถอะ อย่างน้อยก็ได้รับคำชม ยังดีกว่าแต่ก่อนตั้งเยอะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนทำงานเสร็จเรียบร้อยก็ไม่โดนว่า แต่ถ้าทำงานที่เขามอบหมายให้ไม่เรียบร้อย หรือคุณภาพงานที่ทำออกมาไม่ตรงตามที่เขาต้องการแล้วละก็ ก็จะโดนด่าต่อหน้าทุกคนเป็นชุด และไม่มีการไว้หน้าใดๆ ทั้งนั้น

ถึงว่าตอนนี้ก็ดีขึ้นมาแล้วมากโข

แค่นี้พวกเขาก็พอใจแล้ว แต่แค่แอบภาวนาในใจเงียบๆ ให้ช่วงเวลาตอนนี้จบสิ้นเสียที ให้พวกเขามีความรู้สึกที่ว่า เทวดากำลังทะเลาะกัน จึงทำให้นักโทษที่ตกเป็นเบี้ยล่างนั้นเป็นอิสรภาพอะไรประมาณนั้น

การประชุมครั้งนี้ก็ไม่ได้ยืดยาวอะไรมาก ภายในสองชั่วโมงทุกอย่างก็เสร็จสิ้น

จงจิ่งห้าวเดินออกจากห้องประชุมไปก่อน กวนจิ้งจึงเดินตามหลังเขาออกไป ก่อนจะรายงานตารางงานในวันนี้ " ตอนกลางวันมีนัดเจอกับผู้ว่าการธนาคารถังที่ร้านอาหารเจียงเยว่ ตอนบ่ายสามมีนัดคุยเรื่องการรับซื้อกับประธานแห่งจงเหลียง และกลางคืนประมาณสองทุ่มมีงานดื่มฉลองการกุศล ให้ผมหาคนมาคู่กับคุณเพื่อออกงานไหมครับ "

เบอร์ปกติแล้วงานแบบนี้จะต้องไปเป็นคู่ มีทั้งพาเลขาไป หรืออาจจะพาภรรยาไป ตามชื่อก็เพื่อที่จะไปสนับสนุนการกุศล แต่ในความเป็นจริงแล้วก็เพื่อคบค้าสมาคม คนที่จะถูกเชิญไปส่วนมากก็จะเป็นคนที่ค่อนข้างมีฐานะ ใช้โอกาสที่ได้พบเจอกันนี้ คุยเรื่องงานและธุรกิจ