กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 507

พอได้ยินคำพูดนั้นก็ทำให้ซูจ้านถึงกับสะอึก เสิ่นเผยซวนทนดูไม่ได้จริงๆ เพราะไอ้บ้าซูจ้านเรื่องพูดอะไรโง่ๆ ออกมา ก็ทำให้ฉินยาเริ่มโมโห ทั้งชีวิตมันก็อย่าหวังจะได้ผู้หญิงคนนี้กลับมาเลย เขาจึงลากซูจ้านออกมา " มึงไปรอกูทางโน้นไป เดี๋ยวตอนนี้กูจัดการเอง "

ซูจ้านรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะตัวเขานั้นมักจะคิดแทนหลินซินเหยียนเสมอ กลัวว่าใครจะแย่งจงจิ่งห้าวไป พอถูกด่าเข้าไป ในใจก็เริ่มอยู่ไม่สุข

" เผยซวนผู้หญิงสมัยนี้ทำไมถึงปากคอเราะร้ายแบบนี้นะ..... "

" ซูจ้าน มึงหยุดก่อนได้ไหม " เสิ่นเผยซวนกุมขมับ เขาจะโดนไอ้โง่นี่ทำให้โมโหจนตายเลยหรือยังไง

ซูจ้านถอนหายใจ " มึงจัดการแล้วกัน " พูดจบเขาก็เดินไปบ่นไป ในใจยังคิดว่าก็ไม่ได้อยากจะยุ่งสักเท่าไหร่หรอก

เสิ่นเผยซวนเห็นว่าซูจ้านเดินออกไปไกลแล้วก็หันมาทางฉินยา " เธอคือฉินยาใช่ไหม " เขาพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ไม่รอให้ฉินยาปฏิเสธ เขาก็พูดขึ้นมาอีกว่า " เพราะซูจ้านมันไม่รู้น่ะ ก็อย่างว่านะคนที่อยู่นอกสถานการณ์ก็มักจะมองได้ทะลุปรุโปร่งกว่าอยู่แล้วล่ะ "

ฉินยารู้ว่าเสิ่นเผยซวนเป็นคนที่สุขุมพอควร ถ้าเปิดปากพูดแล้วละก็ แสดงว่าต้องสังเกตถึงอะไรบางอย่าง เธอเม้มปากและยิ้มแบบขอไปที " ฉันรู้แล้วล่ะ "

" แล้วทำไมเสียงถึงเปลี่ยนล่ะ ตั้งใจดัดเหรอ " เสิ่นเผยซวนถามอย่างเป็นห่วงเป็นใหญ่

ฉินยาส่ายหน้า " กล่องเสียงเสียหายได้เหมือนกันน่ะ "

เสิ่นเผยซวนถอนหายใจอย่างโล่งอก " ไม่เป็นไรนะ ยังไงเสียงตอนนี้ก็ไม่ได้แปลกอะไรหรอก " เขายื่นมือไปขอโทรศัพท์ของฉินยา " เธอรู้ข่าวของพี่สะใภ้บ้างไหม "

ฉินยายื่นโทรศัพท์ให้เขา เธอรู้ดีว่าไม่ควรพูดจาอ้อมค้อม " อืม ฉันออกจากโรงพยาบาลก็ไปตามหาเธอ แล้วก็อยู่กันด้วยกันมาโดยตลอด "

เสิ่นเผยซวนกดเบอร์โทรศัพท์ของจงจิ่งห้าวให้เธอแล้วส่งคืน แล้วอธิบายแทนซูจ้านไปว่า " นิสัยหัวร้อนของมันเธอก็คงรู้ดี อาจจะแปรปรวนไปบ้าง แต่อยากให้รู้ไว้ว่าเป็นห่วงไม่เคยคิดร้าย เมื่อกี้มันจำเธอไม่ได้ มันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่จะมาให้ท่าจิ่งห้าวน่ะ เป็นเพราะพี่สะใภ้ไม่อยู่ด้วยแหละ มันเลย..... " ประโยคที่เหลือเขายังไม่ทันพูดจบ แต่ก็เชื่อว่าฉินยาคงเข้าใจ

ฉินยาแสดงท่าทีว่าเข้าใจ " ฉันหวังว่าคุณจะปกปิดความลับให้ฉันได้ อย่าบอกเขาว่าฉันเป็นใคร ไม่ใช่เพราะว่าฉันปล่อยวางอดีตที่ผ่านมาไม่ได้ แต่แค่ไม่อยากให้เขามาวุ่นวาย ฉันต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบ "

เสิ่นเผยซวนมองไปที่เธอสักพัก ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า " ฉันไม่บอกมันหรอก ต้องให้มันลิ้มรสชาติของความลำบากเสียบ้าง ไม่งั้นก็คงทำผิดอีก ฉันเห็นด้วยกับวิธีที่เธอทำนะ "

" เปล่าหรอก " ฉินยารีบอธิบาย " ฉันไม่ได้กำลังลงโทษเขา ฉันแค่ไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีก ความรักของเรามันเหนื่อยกันไป ฉันไม่อยากยุ่งแล้วเรื่องพวกนี้สักพัก อย่างตอนนี้ฉันก็ยุ่งมาก คุณก็เห็น ว่าวันนี้คนเยอะแค่ไหน นิทรรศการวันนี้ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากหลังจากนี้ก็ยังมีงานอีกมากมายที่ต้องทำ "

เสิ่นเผยซวนถอนหายใจ " โอเค ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ " ก่อนเขาจะหันตัวเดินจากไป เหมือนว่าจะคิดอะไรได้บางอย่างจึงหันกลับมาพูดกับฉินยา " ช่วงนี้ผ่านมานี้มันใช้ชีวิตได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ตัวมันเองก็ทรมานมากไม่ต่างกัน ใช้ชีวิตอย่างหมดอาลัยตายอยากในแต่ละวัน ไม่ใช่ว่าพักนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายเลยยุ่งตลอด แม้แต่ตอนนี้สภาพของมันก็ยังไม่ค่อยดีเช่นกัน "

ฉินยาฟังแต่ไม่ได้พูดตอบอะไร

เสิ่นเผยซวนแค่อยากบอกให้เธอรู้ ไม่ได้อยากเห็นถึงท่าทีของเธอที่แสดงออก เพราะจุดนี้เขารู้ดีว่าซูจ้านคงไม่มีวันที่จะได้รับการให้อภัย