จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 638

มู่เซียวเซียวรอมาสองปี และตอนนี้นางได้กลายเป็นนางสนมคนโปรดของฝ่าบาทแล้ว และได้ควบคุมจักรพรรดิแห่งแคว้นเทียนจิ่วไว้ อาจกล่าวได้ว่าอำนาจอยู่ในมือ และบวกกับที่มีความช่วยเหลือจากผิงหนานอ๋อง มู่เซียวเซียวสาบานในใจว่าคราวนี้จะให้จวินหย่วนโยวสามีภรรยานี้มีมาไม่มีกลับอย่างแน่นอน

“ข้ารอข่าวดีของเจ้า” ผิงหนานอ๋องกล่าวอย่างแผ่วเบา

"อืม!" มู่เซียวเซียวหันหลังและจากไป

ชายในชุดดำ ที่เอาผ้าดำปิดหน้าไว้ ปรากฏขึ้นมาอย่างกับปีศาจร้าย

"นายท่าน ท่านเชื่อจริงๆหรือว่านางสามารถฆ่าจวินหย่วนโยวได้？" เสียงที่แหลมของหมอตี๋ดังมา

มุมปากของผิงหนานอ๋องโค้งขึ้นด้วยความชั่วร้าย แตกต่างจากเขาที่เฉยเมยและมีไมตรีในปกติไปอย่างสิ้นเชิง"แน่นอนว่าข้าไม่เชื่อ แต่ก็อย่าได้ดูถูกความแค้นของผู้หญิงคนหนึ่ง

จวินหย่วนโยวกำจัดหอเทพเซียนทิ้ง กับมู่เซียวเซียวแล้วเป็นความแค้นในการล้างตระกูล แน่นอนว่ามู่เซียวเซียวก็ต้องทุ่มเทหมดตัวเพื่อแก้แค้น ไม่เช่นนั้นข้าจะร่วมมือกับนางได้อย่างไร

เจ้าสามารถควบคุมจวินหย่วนโยว ซึ่งเป็นอาวุธที่ได้เปรียบที่สุดของพวกข้า เจ้าจับตาดูอย่างลับๆ หากมู่เซียวเซียวทำพลาด เจ้าก็ช่วยนางหน่อย แต่อย่าถูกคนพบเห็น"

“ขอรับ!” หมอตี๋บินออกไป

ตาของผิงหนานอ๋องฉายแววโหดเหี้ยม จวินหย่วนโยวในเมื่อเจ้ามาส่งตายเอง เช่นนั้นก็อย่าโทษข้าละ

เช้าวันถัดไป องค์หญิงสามเริ่นเซวียนเอ๋อร์ กำลังคัดแยกสมุนไพรในลาน เมื่อจู่ๆ ก็มีจดหมายนกพิราบตัวหนึ่งปรากฏขึ้น เริ่นเซวียนเอ๋อร์นำจดหมายขึ้นมาทันที และเมื่อเห็นเนื้อหาบนจดหมายนั้น นางก็ตกตะลึงยิ่งนัก

หยุนถิงยังมีชีวิตอยู่ ดียิ่งนัก

เริ่นเซวียนเอ๋อร์ซาบซึ้งที่ตอนนั้นหยุนถิงช่วยชีวิจของอาจารย์ตัวเองไว้ ต่อมาได้ยินว่าหยุนถิงตกหน้าผา นางยังไปหาไปช่วงหนึ่ง

สองปีที่ผ่านมานี้ เมื่อใดก็ตามที่เริ่นเซวียนเอ๋อร์เดินไปเล่น ก็จะสอบถามที่อยู่ของหยุนถิง เพียงแต่ว่าหาไม่เจอสักที

ตอนนี้เห็นจดหมายของหยุนถิง เริ่นเซวียนเอ๋อร์ตื่นเต้นจนหลั่งน้ำตาเลย

นางถือว่าหยุนถิงเป็นคนสนิทในด้านทักษะทางการแพทย์ แถมหล่อนยังเคยช่วยชีวิตของอาจารย์ตัวเองไว้ด้วย ดังนั้นเริ่นเซวียนเอ๋อร์จึงถือว่าหยุนถิงเป็นผู้มีพระคุณของตัวเอง และนับถือหล่อนเป็นเพื่อน

ทว่า เหตุใดนางต้องให้ตัวเองไปจวนผิงหนานอ๋อง หรือว่าตอนนั้นที่หยุนถิงตกหน้าผานั้นเกี่ยวข้องกับเสด็จอา เป็นไปไม่ได้นี่นา เสด็จอาอยู่ในแคว้นเทียนจิ่วไม่เคยจากไปเลย

เริ่นเซวียนเอ๋อร์ไม่เข้าใจ และไม่อยากไปคิด ในเมื่อเป็นคำสั่งของหยุนถิง นางช่วยหล่อนจับตาดูอย่างสุดกำลังก็ได้แล้ว

ดังนั้นเริ่นเซวียนเอ๋อร์จึงเลือกสมุนไพรสองสามอย่าง และตรงไปที่จวนผิงหนานอ๋อง

สองปีที่ผ่านมา ร่างกายของเซียจิ่วเซียวได้รับการรักษาโดยเริ่นเซวียนเอ๋อร์มาโดยตลอด ตอนนั้นเริ่นเซวียนเอ๋อร์จงใจโกหกองค์หญิงใหญ่ว่านางสามารถช่วยเซียจิ่วเซียวรักษาได้ ต่อมาองค์หญิงใหญ่ถูกคุมตัวไว้ในแคว้นต้าเยียน ผิงหนานอ๋องและจักรพรรดิร่วมมือกำจัดอำนาจขององค์หญิงใหญ่ทิ้ง แต่เริ่นเซวียนเอ๋อร์ก็ไม่มีทางเลือกอื่นจริง จึงได้เขียนจดหมายขอความช่วยเหลือจากหยุนถิง และเป็นหยุนถิงที่ให้คนส่งยามา

ในความเป็นจริงหยุนถิงไม่ได้รักษาเซียจิ่วเซียว เพียงแต่ว่าเขายังไม่ถึงเวลาตาย อยากเหลือทางหนีทีไล่เอาไว้

ตอนนี้ โอกาสก็มาแล้วไม่ใช่หรือ

เมื่อคนของจวนผิงหนานอ๋องเห็นว่าองค์หญิงสามมา ก็เคารพเป็นอย่างมาก

เซียจิ่วเซียวที่อยู่ในลานกำลังเล่นจิ้งหรีด เมื่อเห็นเริ่นเซวียนเอ๋อร์มา ก็ทำหน้ารังเกียจ"น้องสามเจ้ามาอีกแล้วหรือ ตอนนี้ข้าเห็นเจ้าแล้วก็ปวดหัวยิ่งนัก"

สองปีนี้ เซียจิ่วเซียวกินยาที่เริ่นเซวียนเอ๋อร์นำมาไปไม่น้อยเลย เปรี้ยว หวาน ขมต่างก็ลิ้มรสมาหมดแล้ว ทำเอาเขาทรมานยิ่งนัก แต่ก็ไม่กินไม่ได้ เพื่อฟื้นฟูร่างกาย เขาก็ทำได้เพียงอดทน

ดังนั้นตอนนี้เห็นเริ่นเซวียนเอ๋อร์ เซียจิ่วเซียวจึงมีปมในใจ

“เจ้าไม่อยากกินก็ได้ งั้นข้าเอาไปแล้ว!” เริ่นเซวียนเอ๋อร์หันหลังและจากไป

“อย่าสิ ข้าก็แค่พูดไปงั้นๆ ข้ารู้ว่าเจ้าทำเพื่อข้า ก็เป็นเพราะกินยาเยอะเกินไป จนหวัดกลัวไปหมดเลย!” เซียจิ่วเซียวบ่น

"ของคราวนี้อร่อย เหมือนซุปหวานเลย ตอนนี้ร่างกายของเจ้าฟื้นฟูพอสมควรแล้ว เพียงแค่ต้องพักฟื้นเท่านั้น แต่ก็ต้องระวัง" เริ่นเซวียนเอ๋อร์กำชับ