ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5510

หงฉางชิงชื่นชมนานาโกะแบบนี้ แต่นานาโกะกลับถ่อมตัวอย่างมาก หลังจากโค้งให้ ก็พูดอย่างไม่ใส่ใจไปว่า：“ขอบคุณอาจารย์หงที่ชมค่ะ เมื่อเทียบกับอาจารย์แล้ว ฉันก็แค่นักเรียนตัวเล็ก ๆ ที่เพิ่งเป็นนักบู๊ ไม่กล้าเรียกว่าวิถีบู๊ผู้มีความสามารถอะไรหรอก ตอนนี้เพิ่งจะค้นพบการมองภายใน ต้องขยันมากขึ้น ”

หงฉางชิงพูดชมไปว่า：“นอกจากพรสวรรค์แล้ว วิถีบู๊ที่ดี เป็นองค์ประกอบที่สองของการฝึกฝนวิถีบู๊ด้วย และไม่เย่อหยิ่งหุนหันพลันแล่น ก็เป็นองค์ประกอบที่สามของการฝึกฝนวิถีบู๊ คุณอิโตะคนเดียวมีทั้งหมดสามอย่าง อนาคตจะต้องไร้ขีดจำกัดแน่！”

อิโตะ นานาโกะคำนับอีกครั้ง：“ต้องขอบคุณอาจารย์อยู่แล้ว นักเรียนต้องทำให้ดีที่สุด！”

หงฉางชิงพยักหน้า พูดด้วยรอยยิ้ม：“พักเที่ยงแป๊บเดียว รีบไปทานข้าวเถอะ ตอนบ่ายยังมีต่อ”

นานาโกะส่ายหน้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า：“นักเรียนไม่ไปแล้ว จะรีบทำให้มีเสถียรภาพต่อ！”

ฉินเอ้าเสวี่ยนที่อยู่ด้านข้างเห็นเธอตั้งใจ จึงรีบพูดว่า：“งั้นฉันก็ไม่ไปด้วย！ฉันจะลองวิธีที่นานาโกะบอก！”

หงฉางชิงไม่รู้ว่าเมื่อครู่ทั้งสองคุยเรื่องอะไร คิดว่านานาโกะได้สอนบางอย่างให้กับฉินเอ้าเสวี่ยน ดังนั้นจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า：“โอเค ๆ ๆ ถ้าคุณสองคนคอยให้กำลังใจ และช่วยเหลือกันแบบนี้ จะต้องได้ผลตอบแทนทวีคูณแน่！”

พูดจบ เขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า：“งั้นผมไม่รบกวนคุณสองคนแล้ว”

ทั้งสองรีบก้มตัวบอกลา หลังจากเห็นหงฉางชิงไปแล้ว ก็รีบกลับมานั่งบนเบาะอีกครั้ง

ฉินเอ้าเสวี่ยนรอไม่ไหว รีบนั่งขัดสมาธิ และพูดอย่างตื่นเต้นว่า：“นานาโกะ ฉันจะลองทำตามที่คุณพูดดู！”

นานาโกะพยักหน้า และกำชับไปว่า：“ต้องโฟกัสไปกับมัน เมื่อเริ่มล้างสมองตัวเอง ก็บอกตัวเองจากจิตใต้สำนึกว่าคุณเอาวิญญาณออกจากร่างกายแล้ว และอย่าถูกรบกวนจากสิ่งเคลื่อนไหวรอบ ๆ ตัว ไปจุดสูงสุดที่จิตใจตามหา ถ้าพบแล้วก็กระโดด แล้วคุณจะได้รับบางอย่างไปแน่นอน！”