ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5511

เย่เฉินพูดว่า：“โอสถทำได้เพียงเสริมสร้างสมรรถภาพร่างกายของคุณ ช่วยให้คุณผ่านเส้นลมปราณได้ แต่ถ้าตัวคุณไม่อาจเข้าใจการใช้เส้นลมปราณได้ ถึงแม้ว่าผมเปิดเส้นลมปราณของคุณทั้งหมด แต่คุณไม่เข้าใจสิ่งสำคัญของมองภายใน ก็ไม่อาจทำงานชี่แท้ได้ สิ่งนี้มันเป็นพรสวรรค์จริง ๆ พรสวรรค์ของคุณนั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ อย่างไม่ต้องสงสัยเลย”

เวลานี้นานาโกะมีสีหน้าเขินอาย เม้มริมฝีปากจ้องโทรศัพท์เป็นเวลานาน จากนั้นจึงรวบรวมความกล้าถามเขาว่า：“เย่เฉินซัง ค่ำวันนี้คุณว่างไหม？ฉันอยากเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ ถือเป็นการขอบคุณคุณ！”

เย่เฉินถามเธอว่า：“ทำไมต้องขอบคุณผม？”

นานาโกะพูดว่า：“คุณช่วยฉันตั้งเยอะแบบนี้ และยังให้ฉันมาเรียนวิถีบู๊ที่นี่อีก ในที่สุดตอนนี้ฉันก็เรียนรู้เบื้องต้นได้แล้ว ควรจะเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อไม่ใช่เหรอ？ถือว่าเป็นการเลี้ยงขอบคุณ ไม่รู้ว่าเย่เฉินซังจะตกลงไหม？”

เย่เฉินครุ่นคิด แล้วตอบอย่างรวดเร็วว่า：“ไม่มีปัญหา บอกเวลาผมมา ผมจะไปตรงเวลา”

นานาโกะพูดว่า：“การบรรยายทุกวันของอาจารย์หงจะถึงหกโมงครึ่ง งั้นพวกเราก็เจอกันดึกนิดหนึ่งละกัน สองทุ่มเป็นไง？”

“ไม่มีปัญหา”เย่เฉินพูด：“งั้นคุณก็ตั้งใจฝึก เจอกันตอนค่ำ”

นานาโกะดีใจอย่างมาก รีบตอบไปว่า：“เจอกันตอนค่ำ！”

เย่เฉินรู้ว่าเธอกระตือรือร้นที่จะฝึก ดังนั้นจึงไม่ตั้งใจไปรบกวนเธอ ตอบไปตรง ๆ ว่า：“งั้นคุณก็ตั้งใจฝึกเถอะ ตอนค่ำเจอกันค่อยว่ากันอีกที”

“ค่ะ！”นานาโกะตอบกลับ ปรับโทรศัพท์เป็นโหมดเครื่องบินอีกครั้ง วางไว้ใต้เบาะ แล้วกลับเข้าไปทำสมาธิใหม่ เริ่มทำงานชี่แท้

เย่เฉินก็ไม่ได้คุยกับหงฉางชิงอีก ในขณะที่ทุกคนกำลังไปที่ร้านอาหาร ไม่มีใครเห็นตัวเอง เขาก็หันกลับออกไปจากช็องเซลีเซียนสปา

ระหว่างทางกลับ เขายังคงคิดถึงฉากอันยอดเยี่ยมที่นานาโกะอธิบายให้ฉินเอ้าเสวี่ยนฟัง แม้ว่าตัวเองจะไม่ใช่นักบู๊ แต่ตัวเองก็ลองทำตามข้อคิดที่ได้จากประสบการณ์ของนานาโกะได้ ถ้าตัวเองหาสถานะนั้นได้จริง ๆ ก็น่าจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเองมาก

ในขณะที่คิดอยู่นั้น จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เป็นสายของหลี่เสี่ยวเฟิน