หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 3

ดิกสันวางสายของเธอ ด้วยความโกรธ

เธอเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า และก่อนที่เธอจะออกไป เธออยากเห็นคนที่เธออยากเจอน้อยที่สุด

นั่นคือ เกวน เวิร์ท

ผู้หญิงที่ดิกสันรักสุดใจ

เรายืนเผชิญหน้ากัน เธอยิ้มให้หล่อนเล็กน้อยและกำลังจะเดินผ่านหล่อนไป แล้วหล่อนก็พูดเบา ๆ ว่า “คุณคือคุณนายเกร็กใช่ไหม?”

หล่อนหยุดมองเธอด้วยหางตา “มีอะไรเหรอ?”

“คุณมีความสุขกับการเป็นคุณนายเกร็กไหม?”

เกวน เวิร์ท กำลังท้าทายเธอ เธอหันกลับไปเพื่อปรับพิจารณาตัวของหล่อน ภาพลักษณ์ของหล่อนนั้นช่างงดงาม แต่งหน้าแบบบางเบา แต่ริมฝีปากของหล่อนเป็นสีแดงสด เป็นฤดูหนาวที่หนาวเหน็บ แต่หล่อนกับสวมชุดบาง ๆ สีเทาอมชมพูและมีเสื้อคลุมสีขาวคลุมทับ

หล่อนสวยมากจริง ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ดิกสันจะชอบหล่อน

คู่แข่งที่แสนโรแมนติกของเธอ อยู่ตรงหน้าแล้ว เธอรู้สึกอิจฉา และอยากจะไม่สนใจ แต่เธอก็เยาะเย้ยโดยพูดว่า "คุณรู้สึกสบายในตำแหน่งที่คุณขโมยไปจากฉันได้ไหม? ดิกสันรักคุณหรือเปล่า? เขาได้กระซิบคำว่ารักใส่หูคุณไหม? เขาเคยทำอาหารให้คุณหรือเปล่า? เขาให้ของขวัญคุณในช่วงวันพิเศษไหม? ไม่เลย ดิกสันจะไม่ทำสิ่งเหล่านั้นให้คุณ แคโรไลน์ ชอว์ คุณถูกบังคับให้ครอบครองตำแหน่งคุณนายเกร็ก เพียงเพราะคุณเป็นผู้บริหารของบริษัทชอว์"

คำพูดของเกวนกระแทกเข้ามาในหัวใจ ทุกสิ่งที่หล่อนพูดคือสิ่งที่ดิกสันทำให้เธอ เธอคงจะโกหกถ้าบอกว่าไม่หึง แต่ตอนนี้ที่เธออิจฉามันคืออะไรกัน?

เธอไม่สามารถแม้แต่จะดำรงตำแหน่งคุณนายเกร็กได้ …

เธอยิ้มอย่างเฉยเมยและพูดอย่างนุ่มนวลแต่หนักแน่นว่า “แล้วคุณล่ะ? ฉันได้ให้โอกาสคุณแล้วเมื่อสามปีก่อน ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามฉัน แคโรไลน์ ชอว์ คือคุณนายเกร็กในตอนนี้ นอกจากนี้คุณพูดถูกที่ฉันเคยใช้ตำแหน่งของผู้บริหารของบริษัทชอว์เพื่อบังคับมือของดิกสันในขณะที่คุณ ... "

เธอไม่เคยรู้สึกดีกับการถูกรังแก

‘ฉันจะไม่เข้าไปรุกรานคนอื่นถ้าพวกเขาไม่ทำให้ฉันขัดใจ แต่ถ้าพวกเขาเข้ามารุกรานฉัน ฉันจะให้พวกเขาชดใช้อย่างแน่นอน’

‘อย่างไรก็ตามฉันยอมให้ ดิกสัน เกร็ก หักหน้าฉันเป็นเวลาสามปี’

เธอยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า ‘ฉันร่ำรวยและสามารถให้เงินแก่ครอบครัวเกร็กได้เพียงพอ แล้วเธอล่ะ? เธอไม่มีอะไรเลย เธอไม่มีอำนาจหรือความสามารถ แล้วเธอจะเป็นคุณนายเกร็กได้ไหม?"

เกวนหน้าซีดเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาและเธอดูน่าสงสารเอามาก ๆ ผู้ชายทุกคนคงจะรู้สึกเห็นใจเธอ

ฉันมองไปที่เธอและพูดอย่างเย็นชาว่า "อย่าแสร้งทำเป็นน่าสงสารต่อหน้าฉัน ดิสันอาจจะยอมเธอ แต่ฉันไม่ยอม!"

เกวนถูกผลักไปด้านหลังของใครบางคนหลังจากที่พูดแบบนั้น ดิกสันเข้ามารับตัวเธอให้ปลอดภัยโดยไหล่อันกว้างขวางของเขา เสื้อคลุมสีดำของเขาทำให้เขาดูเย็นชาและห่างเหินมากขึ้น

เขาจ้องมาที่ฉันอย่างเย็นชา

ดิกสันขมวดคิ้วและท่าทางของเขาก็ตั้งรับ ราวกับว่าเขากลัวว่าฉันจะทำร้ายเกวน

เขาต้องได้ยินสิ่งที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามดิกสันไม่ใช่คนที่โกรธเร็ว เขาหรี่ตาและพูดกับฉันอย่างเฉยเมย “คุณมาทำอะไรที่นี่?”

“ฉันก็แค่ไปเจอเพื่อนน่ะ” ฉันจ้องไปที่เกวนที่อยู่ข้างหลังเขาและล้อว่า "ดิกสัน คุณเจอถ่านไฟเก่าของคุณอยู่ด้านหลังของฉันไหม?”

เมื่อดิกสันได้ยินที่ฉันพูดถึงเกวนว่าเป็นถ่านไฟเก่าของเขา สีหน้าของเขาดูคลุมเครือ เขาสั่งฉันทันทีโดยพูดว่า "กลับไปที่คฤหาสน์แล้วรอฉัน คืนนี้ฉันจะกลับบ้าน"

คำพูดของเขาฟังดูแปลก ๆ ราวกับว่าเขาจะกลับบ้านเพื่อเป็นของขวัญชิ้นใหญ่สำหรับฉัน

ฉันน่าสงสารขนาดนั้นเลยเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น เราอยู่ต่อหน้าแฟนเก่าของเขา