พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 3

ถ้าของที่นางกลั่นกรองล้วนยังอยู่ก็ดีเลย ถ้าของที่นางกลั่นกรองยังอยู่ พิษของเจ้าของร่างเดิม ก็ถอนไม่ยากเลย

ถอนพิษเสร็จ ใบหน้าก็จะกลับมาเป็นปกติ

ฉู่เนี่ยนซีจับใบหน้าของตัวเอง อยู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมาได้

"เสี่ยวเถา ให้คนเอาน้ำร้อนมาให้ข้าสิ ข้าจะอาบน้ำ ตักน้ำเสร็จค่อยเรียกข้า ในช่วงนี้อย่าให้คนมารบกวนข้า และไปหาหมอพันบาดแผลของเจ้าด้วย"

สั่งเสร็จเสี่ยวเถาก็จากไป แล้วฉู่เนี่ยนซีก็รีบปิดประตู

นางกำฝ่ามือ มีความตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อกี้นี้นางนึกถึงเข็มเงิน เข็มเงินก็ปรากฏขึ้นในมือของนาง ช่องว่าง(สิ่งที่ใช้เชื่อมต่อกับนางเอก)ก็มาถึงที่นี่พร้อมกับนางหรือเปล่า?

นางค่อยๆหลับตาลง อย่างที่คิดข้างหน้ามีพื้นที่ใหม่เกิดขึ้น

ฉู่เนี่ยนซีดีใจมาก เป็นเรื่องจริงด้วย ช่องว่างยังอยู่!

แต่ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด มองขึ้นไปแล้วมืดครึ้มมาก มีเพียงมุมเล็กๆมุมหนึ่งเป็นสีสดใสเท่านั้น และมีแค่ตอนนั้นที่มีของวางอยู่ รวมถึงเข็มเงินพิเศษ แอลกอฮอล์และยาฆ่าเชื้ออื่นๆ และยังมีผ้าพันแผล ยาชา มีดผ่าตัดและอื่นๆที่มักจะใช้ในการรักษาตัวผู้ป่วย แต่เสียดายที่ ยาพิษ ยาถอนพิษและอาวุธที่นางวิจัยเหล่านั้นล้วนไม่อยู่ในนั้น

เดิมทีนางนึกว่าช่องว่างอยู่ ขี้ผึ้งไป๋หลิงที่นางใช้เวลาห้าปีวิจัยนั้นจะอยู่ด้วย ขี้ผึ้งไป๋หลิงจะสามารถถอนพิษทุกอย่างบนโลกนี้ได้

แต่ยังไงก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย ถ้าไม่ได้จริงๆนางก็ค่อยๆรักษาใบหน้า ใช้วิธีอื่นบรรเทาก่อนเถอะ

"พระชายาเพคะ น้ำเตรียมเสร็จแล้วเพคะ"

ฉู่เนี่ยนซีได้ยินเสียงจากนอกประตู รีบเก็บสติลง และไปที่ห้องอาบน้ำ

"ทำไมแผลบนหน้าผากของเจ้าถึงไม่ได้พันล่ะ"นางมองไปที่เสี่ยวเถา แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

เสี่ยวเถาแตะหน้าผากทีหนึ่งอย่างเร่งรีบ แล้วรีบส่ายหน้า"แผลนิดเดียวเอง อีกสองวันก็จะหายเอง ไม่ต้องหาหมอหรอก พระชายาเพคะ ท่านลองดูก่อนว่าอุณหภูมิน้ำเป็นยังไงบ้าง"

ฉู่เนี่ยนซีเห็นนางเป็นเช่นนี้ ก็ปรากฏความจนปัญญาขึ้นในสายตา

สาวใช้คนนี้ติดตามนางตั้งแต่ในจวนเฉิงเซี่ยง จงรักภักดีต่อนางจริงๆ แต่นิสัยกลับเหมือนกับเจ้าของร่างเดิม เป็นคนที่อ่อนแอและขี้ขลาด

"เจ้านั่งรอข้าที่นี่สักครู่หนึ่ง"

พูดเสร็จ ฉู่เนี่ยนซีก็กลับไปในห้องนอนอีกครั้งหนึ่ง

สักครู่หนึ่งก็หยิบกล่องๆหนึ่งเดินมา"ถึงแม้บาดแผลของเจ้าไม่ใหญ่ แต่ถ้าไม่ระวังมันจะอักเสบและรุนแรงกว่าเดิม อาจจะเป็นแผลเป็นด้วย ถึงเวลานั้นก็จะขี้เหร่เหมือนกับข้า ถูกคนอื่นเยาะเย้ยตลอด"

"พระชายาไม่ขี้เหร่เลยเพคะ"

ฉู่เนี่ยนซีอึ้งสักพักหนึ่ง มองเสี่ยวเถาที่พูดอย่างตั้งใจ อยู่ๆก็ยิ้มขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

"จะปวดเล็กน้อย ทนหน่อยนะ"