หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 98

บทที่98 หนูรักเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

ตลอดทางที่หนานฉิงขับรถ

“แกร๊ก” ประตูถูกเธอผลักเปิดออก

เมื่อผู้รับใช้เห็นหนานฉิงท่าทางอย่างกับสุนัขกำลังคลั่งก็พากันหวาดกลัว เธอร้อนรนเข้ามาถาม “คุณผู้หญิง เป็นอะไรรึเปล่าคะ ร่างกายมีแต่รอยฟกช้ำ ดิฉันจะไปเอาผ้าขนหนูมาให้นะคะ”

“ไม่ต้อง พ่อกับแม่ล่ะ” หนานฉิงบอกปัดแม่บ้านอย่างหยาบคาย

คนรับใช้เห็นว่าหนานฉิงกำลังอารมณ์ฉุนเฉียวเธอจึงไม่กล้าเข้าใกล้หล่อนอีก เธอได้แต่ตอบอย่างเกรงๆว่า “คุณท่านอยู่ในห้องหนังสือชั้นสองค่ะ”

หนานฉิงหรี่ตา และรีบสาวเท้าไปที่ชั้นสอง

ยังไม่ทันเดินถึงห้องหนังสือเธอก็ได้ยินเสียงอันแผ่วเบาแว่วมา

“เทียนหยาง เสี่ยวซืออยู่ที่เมืองนอกลำบากมามากแล้ว ตอนนี้ถ้าหากว่าลูกชอบฉูเจ๋อหยางคุณก็อย่าไปขัดขวางเลย”

ชายคนนั้นถอนหายใจเล็กน้อยและพูดว่า “ฉูเจ๋อหยางตอนนี้ดีกว่าเมื่อตอนนั้น ไม่คิดเลยว่าอยู่อย่างสงบสุขไม่ได้ตรวจสอบเขาเป็นเวลาหลายปี ตอนนี้ฉูเจ๋อหยางสามารถอยู่กับเสี่ยวซือได้ ฉันมีความสุขจริงๆ กลัวก็แต่ว่าฉูเจ๋อหยางจะไม่ได้คิดเช่นนั้น”

“จะเป็นไปได้อย่างไร ฉูเจ๋อหยางก็สนใจหนานฉิงของเราไม่ใช่รึ ก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายนี่”

“ผู้หญิงก็คือผู้หญิง มองแค่ฉาบฉวย คุณคิดว่าเรื่องต่างๆมันง่ายๆแค่อย่างนั้นหรอ”

“เทียนหยาง ถ้าอย่างนั้นเสี่ยวซือของเราจะทำอย่างไรล่ะ… ถ้าหากว่าตอนนั้นเราไม่ได้…”

พอหนานฉิงได้ยินก็ตกตะลึง เธอผลักประตูเข้าไปด้านในและถามเสียงดัง “พ่อแม่คะ ตอนนั้นพ่อกับแม่แอบทำอะไรลับหลังหนูคะ”

“เสี่ยวซือกลับมาได้ยังไง เกิดอะไรขึ้นกับเสื้อผ้าของลูก ใครรังแกลูกรึเปล่า” เหาเสว่ฉินเห็นเสื้อผ้าหนานฉิงเต็มไปด้วยชานม เขารีบเดินเข้าไปหาด้วยความร้อนใจ

“อย่าแตะต้องตัวหนู หนูแค่อยากให้พ่อกับแม่พูดความจริงออกมา” หนานฉิงกรีดร้องโวยวาย

ดวงตาเหาเสว่ฉินเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มือที่ต้องการยื่นออกไปสัมผัสเธอต้องหยุดค้างอยู่กลางอากาศ

ที่จริงเขาเป็นห่วงว่าหนานเทียนหยางจะสั่งสอนเธออย่างสาหัส “เสี่ยวซือนี่มันเรื่องอะไรกัน รีบขอโทษแม่เร็วเข้า”

“เทียนหยางช่างเถอะ เสี่ยวซือคงถูกยั่วยุเรื่องอะไรมา ฉันจะไม่ดุว่าเธอหรอก” ยังไงก็เป็นลูกที่เธอตั้งท้องมาเป็นสิบเดือน เหาเสว่ฉินก็ไม่ต้องการเห็นหนานฉิงถูกดุด่าเช่นกัน

แต่ว่าหนานฉิงดูเหมือนว่าจะไม่ได้ซาบซึ้ง เธอยังคงคำรามเสียงใส่ “พ่อ มาถึงตอนนี้แล้ว ยังต้องการปิดหนูไปอีกถึงเมื่อไหร่ อยากให้ลูกสาวตายไปเลยใช่รึเปล่า พ่อกับแม่ถึงจะยอมพูดออกมา”

“เสี่ยวซืออย่าพูดจาไร้สาระ จะเอาเรื่องเป็นเรื่องตายมาพูดล้อเล่นไม่ได้ ลูกจะให้แม่เขาตรอมใจตายหรือยังไง”

เหาเสว่ฉินเห็นหนานฉิงร้องไห้น้ำตานองหน้า เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง ตามมาด้วยเสียงสะอื้น เธอจึงหันไปหาสามีคู่ทุกข์คู่ยาก และพูดด้วยสงบนิ่ง “เทียนหยาง ถึงเวลาแล้ว เรายังจะปกปิดต่อไปอีกรึ”

“ฉันมีลูกสาวเพียงคนเดียว หากว่าเธอเป็นอะไรไป ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว”

“แม่…” หนานฉิงร้องไห้เสียใจกอดเหาเสว่ฉินเอาไว้