เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 795

การสร้างโลก หนีไม่พ้นความคิดสร้างสรรค์

แต่ผู้คนมักจะมองเห็นเพียงความสวยงามของความสร้างสรรค์ และมองข้างเบื้องหลังของความสร้างสรรค์ที่เป็นการทำลายอย่างโหดร้าย... โลกก็สร้างกันอย่างนี้แหละ

ดาวนิวตรอนดวงนี้ ผ่านการระเบิดครั้งใหญ่ กลายเป็นเนบิวลา สุดท้ายก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นโลกที่สวยงามในกาลเวลาที่ยาวนาน

สรรพสิ่งอื่น ๆ ก็เป็นเช่นเดียวกัน

ในเมื่อค้างคาวอยากจะกลับเข้ากองทัพแดนมังกรใหม่อีกครั้งหนึ่ง ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่สามารถดำเนินการได้ตามขั้นตอนปกติ ทำได้เพียงทำลายกองทัพปราณมังกรทิ้ง จากนั้นก็สร้างกองทัพปราณมังกรใหม่ขึ้นมา... ถังเฉาจนปัญญาจะจินตนาการได้ว่ากองทัพปราณมังกรที่เกิดขึ้นมาใหม่หลังจากที่ทำลายไปจะเป็นอย่างไร แต่มีจุดหนึ่งที่ยืนยันได้ว่านั่นจะต้องเปิดฉากการสังหารอย่างโหดร้าย ถึงขั้นที่อาจจะเกิดความวุ่นวายจากสงครามขนาดย่อม

นี่เป็นข่าวที่เฟิ่งหวงได้มาจากการแทรกซึมเข้าไปในฐานทัพของศัตรู ไม่มีทางผิดพลาดแน่

อีกทั้งการมาต้าเซี่ยในครั้งนี้ ค้างคาวเองก็มาด้วย เตรียมแผนการร้ายครั้งที่สอง

ถังเฉาจะยอมให้แผนชั่วของค้างคาวสำเร็จได้อย่างไร?

เมื่อเทียบกันแล้ว เรื่องของเย่จงซือเห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องวุ่นวายเล็ก ๆ น้อย ๆ ถังเฉาไม่เอามาใส่ใจโดยสิ้นเชิง

“ดังนั้นนายก็เลยคิดวิธีนี้ออกมาได้ ใช้ความตายของตัวเองมาล่อให้เยี่ยนซื่อเฉิงปรากฏตัวออกมาด้วยตนเอง?”

ท่านเจ้ามังกรเอ่ยถาม สายตาเปลี่ยนเป็นดุดันจ้องมองถังเฉาในทันที

“ใช่ครับ”

ถังเฉาเอ่ยว่า “คนที่เขากลัวมากที่สุดก็คือผม ถ้าหากเขาอยากกลับกองทัพปราณมังกรก็จำเป็นจะต้องผ่านด่านผมไปให้ได้ ถ้าหากผมตายไปแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรต้องพะว้าพะวังแล้ว นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุด”

ครั้งก่อนที่สนามกีฬาเมืองเจียงเฉิง เขาฟาดค้างคาวอย่างโหดเหี้ยมไปยกหนึ่ง ถ้าหากไม่ใช่ว่าไวโอเล็ตขวางเอาไว้ เป็นไปได้ว่าค้างคาวจะถูกเขาต่อยจนตายไปทั้งเป็น

“ก่อเรื่องจริง ๆ!”

ทว่าท่านเจ้ามังกรไม่เพียงแต่ไม่ได้ชมเชยถังเฉา กลับตวาดด้วยใบหน้าเข้มครึ้ม

ตวาดออกไปครั้งหนึ่งนี้ บรรยากาศเปลี่ยนเป็นเข้มงวดอบอวลไปด้วยรังสีสังหารในทันที แม้แต่เจียงไป๋เสว่ที่อยู่ข้าง ๆ ล้วนแต่เปลี่ยนสีหน้าไปเล็กน้อย

ถังเฉาเองก็มองท่านเจ้ามังกรด้วยสีหน้าทึ่มทื่อ ไม่เข้าใจว่าทำไมท่านเจ้ามังกรถึงได้ปล่อยโทสะมากมายเพียงนี้

“ตกลงมันมีเรื่องอะไรกันแน่ที่จำเป็นจะต้องให้นายใช้ชีวิตของนายมาเป็นเหยื่อล่อไปล่อให้ศัตรูออกมา?”

ท่านเจ้ามังกรเดือดดาลถึงขีดสุด เอ่ยถามเสียงดัง

“...”

พอคำนี้ลั่นออกมา พูดจนถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ล้วนจมอยู่ในความเงียบ

โดยเฉพาะถังเฉา กำปั้นกำแน่น ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

ท่านเจ้ามังกรยังไม่ตาย เรื่องที่อันตรายขนาดนี้ไหนเลยจะถึงตาเขาต้องไปทำ?

พ่อแม่บนโลกนี้ล้วนแต่รักลูก ถึงแม้ว่าถังเฉากับท่านเจ้ามังกรไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ ต่อกัน ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด แต่ว่าในสายตาของท่านเจ้ามังกร ถังเฉาก็คือลูกของเขา

ต่อให้เขาแก่แล้ว โค้งเอวไม่ได้แล้ว แต่ก็ยังเป็นคนที่นำทางให้แก่ถังเฉา

อุปสรรคมากมายเพียงใดก็ล้วนแต่ไม่ถึงตาถังเฉาจะต้องแบกรับเอาไว้

หลงไป่ชวนถลึงตาเพราะโกรธจนเกินไป บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธอย่างรุนแรง

เงียบอยู่นาน เจียงไป๋เสว่เองก็มองถังเฉา เอ่ยว่า “ครั้งนี้คุณทำซี้ซั้วเกินไปจริง ๆ”

“คุณเป็นเจ้ามังกรก็จริง แบกรับภาระภารกิจสำคัญของอาณาประชาราษฎร์ในใต้หล้า แต่การที่คุณมีชีวิตอยู่นั้นแข็งแกร่งเกินกว่าใด ๆ ทั้งหมด”

“ผมยังไม่ได้ตายสักหน่อย”

หลงไป่ชวนเองก็มองถังเฉาพลางเอ่ยขึ้น

ประโยคที่พูดว่าผมยังไม่ได้ตายสักหน่อย ชั่วพริบตาก็ทำให้ในใจของถังเฉาสั่นไหวขึ้นมาทันที

เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง โค้งกายต่ำ ๆ ครั้งหนึ่ง เอ่ยว่า “ขอโทษครับ อาจารย์!”

ท่านเจ้ามังกรไม่ได้พูดอะไร ผ่านไปนานสีหน้าของเขาถึงได้อ่อนโยนลงมานิดหน่อย เอ่ยว่า “อย่าทำอีกนะ”

เห็นท่านเจ้ามังกรอภัยให้กับตนเอง ในใจของถังเฉาจึงได้ผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง

เจียงไป๋เสว่เอ่ยถามว่า “แล้วต่อไปคุณตัดสินใจจะทำอย่างไรคะ จะปิดบังไปตลอดหรือ? แม้แต่คุณหลิน... ก็ปิดบังหรือ?”

ถังเฉาเงียบอยู่พักหนึ่ง ถึงอย่างไรก็แข็งใจให้หลินชิงเสว่เสียอกเสียใจเช่นนี้ไม่ได้ เอ่ยว่า “ผมจะบอกความจริงกับเธอ”

ครั้งก่อนที่สนามกีฬาเมืองเจียงเฉิงเธอได้จัดงานศพให้กับเขาไปแล้วหนึ่งครั้ง การล้อเล่นเช่นนี้ไม่อาจทำได้อีกแล้ว

หัวคิ้วของเจียงไป๋เสว่จึงได้คลายลง เอ่ยกับถังเฉาว่า “ช่วงหลายวันนี้ฉันจะบัญชาการกองทัพปราณมังกร รอจับเหยื่อ ทางด้านตระกูลเจียงนั้นฉันให้เจียงสือเหนียนดูแลแล้ว”

ถังเฉาพยักหน้า ไม่ได้อยู่กับที่นานเกินไป จากไปจากฐานฝึกด้วยกันกับท่านเจ้ามังกร

แต่เขาก็ไม่ได้ไปไกลเกินไป อยู่ดูเจียงไป๋เสว่บังคับบัญชาต่อไปด้วยตาตัวเองอีกหลายวัน ทุกคนภายในกองทัพปราณมังกรล้วนเข้าสู่การเตรียมป้องกันสถานการณ์คับขันแล้วถึงได้จากไป

‘ความตาย’ ของถังเฉาเป็นเพียงสัญญาณหนึ่งเพื่อดูว่าตกลงแล้วค้างคาวจะออกมาหรือไม่

......

หลินชิงเสว่เพิ่งจะถึงบ้านตอนตีสาม

ตลอดทางเธอจำเป็นจะต้องให้หูอีซานคุ้มกันไปส่ง ถึงจะกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย

เธอไม่ได้ส่งเสียงดังจนปลุกครอบครัวของหลินฉ่ายเวยที่กำลังหลับสนิท แล้วก็ไม่ได้เข้าไปในห้องของถังเสี่ยวลี้ แต่กลับไปถึงห้องรับแขกเพียงลำพัง นั่งอยู่บนโซฟา

ในห้องรับแขกไม่ได้เปิดไฟ หลินชิงเสว่นั่งอยู่ในความมืดเพียงคนเดียวเช่นนี้ ในเวลานี้การหลบอยู่ในความมืดถึงจะทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย... บางครั้งแสงสว่างก็ลวกให้คนบาดเจ็บได้

ดูเหมือนหัวใจของเธอจะหายไปเสี้ยวหนึ่ง อยากร้องไห้ แต่กลับร้องไม่ออก

จิตใจทั้งหมดพังสลายไปทั้งหมดในช่วงเวลานี้

เมื่อห้าปีก่อนถูกถังเฉาทำให้ด่างพร้อยอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ตั้งครรภ์เลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ก็ยังไม่เคยพังทลายขนาดนี้มาก่อน

เธอเปิดโทรศัพท์อย่างสั่น ๆ อาศัยแสงสว่างจากโทรศัพท์ส่องดูแหวนสีโลหิตที่แวววาวสะดุดตาที่ปลายนิ้ววงนั้น

Tears of Venus

นี่คือแหวนแต่งงานที่ถังเฉาสวมให้เธอกับมือชดเชยงานแต่งงานของเธอ

ขอเพียงเมื่อมองเห็น Tears of Venus ความรู้สึกก็จะพรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

ฉากต่าง ๆ ในอดีตตัดผ่านเข้ามาปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอทีละฉาก ๆ

ความสุขที่เคยสัมผัสได้ ในตอนนี้กลับไปไกลจากตน

“อา...”