เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 815

“วิญญาณมังกรแห่งต้าเซี่ยไม่ดับสูญ ธงมังกรไม่มีวันล้ม!”

“วิญญาณมังกรแห่งต้าเซี่ยไม่ดับสูญ ธงมังกรไม่มีวันล้ม!”

“วิญญาณมังกรแห่งต้าเซี่ยไม่ดับสูญ ธงมังกรไม่มีวันล้ม!”

“……..”

สิ้นเสียงหกพยางศ์สุดท้ายของเจียงไป๋เสว่ กองทัพปราณมังกรที่เงียบไปนานปะทุพลังอันน่าสะพรึงออกมา

พลังแข็งแกร่งมากมายพุ่งทะยานขึ้นฟ้า ทะลวงผ่านชั้นเมฆขึ้นไป

ท้องฟ้าไม่มืดมนอีกต่อไป แสงแห่งรุ่งสางทลายหมู่เมฆเผยดวงตะวัน สาดส่องพื้นดิน

ฟ้า…….

สว่างแล้ว!

ท่ามกลางคลื่นเสียงน่าตื้นตันมากมาย ธงผืนแดงผืนหนึ่งค่อยๆถูกชักขึ้น โบกสะพัดอยู่ในฟ้าดิน

เมื่อธงมังกรขึ้นถือจุดสูงสุด พลังของกองทัพปราณมังกรก็เพิ่มพูนถึงขีดสุด

มังกรมีเกล็ดต้องห้าม แตะปุ๊บตายปั๊บ!

ทันใดนั้น จิตสังหารดุดันราวกับอาชาเกราะทองเกรียงไกรถาโถมออกมา เอ่อล้นไปถึงสวรรค์ชั้นเก้า

ลมพัดมา ปัดเป่าปอยผมที่หน้าผากของทุกคนในกองทัพปราณมังกรขึ้น เผยให้เห็นสายตาพร้อมสละชีพคู่แล้วคู่เล่า

ภายใต้จิตสังหารหนาแน่นขนาดนี้ แม้แต่หุ่นยนต์มากมายของหว่างเหลียงยังถอยหลังหนึ่งก้าวอย่างอดไม่ได้

ต่อให้เป็นคนที่ถูกดัดแปลงจนกลายเป็นหุ่นยนต์แล้ว ก็เป็นคนเหมือนกัน ตราบใดที่เป็นคน ก็ต้องรู้จักกลัว

พวกเขาพลันตระหนักได้ว่า นี่คือกองทัพไร้เทียมทานของต้าเซี่ยที่ไร้เทียมทานที่สุด ทุกที่ที่ผ่านล้วนกลายเป็นอาณานิคม

กองทัพแกร่งกล้านี้เคยรบราจนสิบแปดประเทศต่างหวาดกลัวและศิโรราบในเวลาสั้นๆเพียงครึ่งเดือน

ตอนที่เจ้ามังกรยังมีชีวิตอยู่ ทั้งโลกหวาดหวั่นในตัวพวกเขา

ตอนนี้เจ้ามังกรไม่อยู่แล้ว ยังคงไม่มีใครกล้าดูถูกพวกเขา

เผ่าพันธุ์ที่ได้รับการสืบทอดมากว่าห้าพันปี เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีตัวแทนจิตวิญญาณแห่งเจตจำนง เมื่อใดก็ตามที่อยู่ในภาวะวิกฤต จะต้องมีอยู่สามสี่คนเสมอที่ช่วยพลิกสถานการณ์ เปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ด้วยตัวเองเพียงลำพัง

ตั้งแต่เผ่าผู้ใช้ไฟ ฌ้อปาอ๋องเซี่ยงอวี่ จนถึงเยว่เฟย และถังเฉาในปัจจุบัน พวกเขาอาจจะไม่มีใครเข้าใจ ถูก ผู้คนด่าทอ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าพวกเขาจะโลดแล่นอยู่ในประวัติศาสตร์ เป็นที่จดจำของผู้คนในยุคหลัง

คลื่นใหญ่พัดพาเอาทรายออกไป ปีแล้วปีเล่าผ่านพ้น วิญญาณมังกรไม่ดับสูญ มันก็จะไม่ตาย!

เจียงไป๋เสว่เดินตัวคนเดียวไปอยู่หน้าสุดของทั้งสองฝ่าย ด้วยสีหน้าเยือกเย็น

ถังเฉาไม่อยู่แล้ว เธอจะออกคำสั่งแทนถังเฉาเอง และนำพาต้าเซี่ยเดินออกจากบ่อโคลนแห่งนี้

"ผู้ใดลบหลู่กองทัพปราณมังกร ผู้นั้นจะต้องถูกกำจัดไม่ว่าอยู่ที่ไหน!"

เจียงไป๋เสว่คำรามลั่น เสียงของเธอสะท้อนก้องไปทั่วป่าเขา เนิ่นนานไม่สลายไป

"ฆ่า!!!"

ด้านหลังเธอ เสียงตะโกนกู่ร้องพร้อมฆ่าสะท้านฟ้า!

ทุกคนตาแดงก่ำ

แผ่นดินนี้มีครอบครัว คนรัก ลูกหลาน ของพวกเขา

เพื่อปกป้องพวกเขา เสียสละชีวิตแล้วจะเป็นอะไรไป?

"รักษาผืนดินของเรา ฆ่า!"

"ปกป้องครอบครัวของเรา ฆ่า!"

"ลุย ฆ่ามัน!"

......

ผู้แข็งแกร่งกองทัพปราณมังกรนับไม่ถ้วนไม่อาจยับยั้งความโกรธเกรี้ยวและแรงอาฆาตในใจได้อีก กลายเป็นเงามากมายและเป็นฝ่ายรุกโจมตี

เจียงไป๋เสว่นำทัพออกไปคนแรก มือถือกระบี่ยาว ตัดหัวหุ่นยนต์คนหนึ่งลงมาเพื่อบูชายัญฟ้า

พรืด!

หัวนั้นพุ่งขึ้นฟ้า เลือดอุ่นๆสาดออกมา และมีชิ้นส่วนเครื่องจักรเปื้อนเลือดนับไม่ถ้วนร่วงออกมาด้วย

ไวโอเล็ตคิดไม่ถึงเลยว่ากองทัพปราณมังกรจะกล้าบุกโจมตีก่อน สายตาเธอดุดันขึ้น ก่อนที่จิตสังหารจะพลุ่งพล่าน "ไม่ต้องกลัว พวกเขาเป็นเพียงจุดสิ้นสุดของความแข็งแกร่ง อวดดีได้แค่ชั่วขณะเท่านั้น"

"ฆ่าพวกเขา แล้วสร้างกองทัพปราณมังกรขึ้นมาใหม่!"

เยี่ยนซื่อเฉิงคำรามลั่นอย่างเกรี้ยวกราด

"หักธงมังกรของพวกเขาก่อน!"

ด้านหว่างเหลียงก็มียอดฝีมือออกโรงเช่นกัน หุ่นยนต์มากมายออกมาไม่หยุดหย่อน

สงครามเปิดฉากแล้ว!

เยี่ยนซื่อเฉิงก็ไปหาเจียงไป๋เสว่ ไม่นานนักทั้งสองก็สู้อยู่ด้วยกัน ความสามารถไม่ต่างชั้นกันนัก

......

บนเนินเขา ไวโอเล็ตสังเกตสถานการณ์ด้านล่าง ไม่กังวลเลยสักนิด

เธอทำการโทรออกและเอ่ยยิ้มๆ "ท่านเจ้านาย ทุกอย่างเป็นไปตามที่ท่านคาดไว้ พวกเขาสู้กันแล้วค่ะ"

"เจ้ามังกร ตายแล้วจริงๆ"

"ตอนนี้คนที่เป็นผู้นำของพวกเขาเป็นครูผู้ฝึกของกองทัพปราณมังกร เจียงไป๋เสว่----ใช่ค่ะ ‘เหยื่อหมายเลขสาม’ ที่เราลงรายการไว้เมื่อสามปีก่อน บางทีนี่อาจจะเป็นโอกาสดีที่จะจับตัวเธอมา"

"แต่ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าการเชื่อฟังพวกเรา ให้เยี่ยนซื่อเฉิงกลับไปอยู่ในกองทัพปราณมังกรอีกครั้ง แบบนี้ก็จะไม่มีใครตาย หากเลือกในสิ่งที่ต่างออกไป เลือดก็จะไหลเป็นลำธาร ชีวิตมากมายต้องสูญสิ้น"

"ต้าเซี่ยก็อาจจะกระทบหนัก ทางเลือกง่ายๆเช่นนี้ ทำไมพวกเขาถึงยังเลือกที่จะเอาชีวิตเข้าสู้ล่ะคะ?"

"เพราะความศรัทธา"

เสียงชายจักรกลเสียงหนึ่งดังออกมาจากเครื่องมือสื่อสาร

เสียงนั้นผ่านการดัดแปลงพิเศษมา ไม่เจือความรู้สึกเลยสักนิด เย็นชาถึงปานนั้น

“ไม่ว่าจะเป็นความศรัทธาแบบไหน ต่างต้องรดน้ำด้วยชีวิตและสายเลือด หรือให้พูดอีกอย่างก็คือ ล้างสมอง”

เจ้านายเอ่ยเรียบๆ “ต่อสู้เพื่อต้าเซี่ย ตายเพื่อต้าเซี่ย เพื่อเพียงศีลธรรมวีรบุรุษจอมปลอมอะไรนั่น----สุดท้ายแล้วกลับก่อให้เกิดความตายเป็นวงกว้าง”

“ฉันไม่เข้าใจเลยค่ะ ในสายตาของฉัน นี่เป็นเรื่องที่อันตรายมาก ขัดขวางเป้าหมายของหว่างเหลียง ฉะนั้น ต้าเซี่ยจะต้องล่มสลายอย่างแน่นอน……”

ไวโอเล็ตผู้เกิดที่ตะวันตกยิ่งไม่อาจเข้าใจ แต่ในสายตาของเธอ เรื่องนี้ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

“ฉันสนใจในตัวเจียงไป๋เสว่นั่นมากกว่าว่าจะดึงดันได้ถึงเมื่อไหร่กัน แต่เธอไม่ใช่คู่มือของค้างคาวอยู่แล้วค่ะ”

ไวโอเล็ตหยิบกล้องส่องทางไกลออกมา คอยสังเกตการณ์ต่อสู้ของเจียงไป๋เสว่และเยี่ยนซื่อเฉิง

“อย่าฆ่าพวกเขานะ จับเป็น เอาที่ยังมีชีวิตอยู่!”

ไวโอเล็ตตะโกนใส่เครื่องมือสื่อสาร

คนพวกนี้เป็นตัวทดลองชั้นเยี่ยม บางทีอาวุธสงครามสมบูรณ์แบบอาจจะปรากฏในหมู่พวกเขาก็ได้…..

“เจียงไป๋เสว่ก็เอาที่ยังมีชีวิตนะ! เธอจะกลายเป็นผู้บริหารสูงสุดที่ดีเหมือนกับหลี่เห้า!”