ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 881

ใบเสร็จเป็นเพียงหลักฐานอย่างเดียวของการเบิกเงินคืน

เพราะว่าเป็นเช่นนี้ หลังจากที่ได้ยินว่าเย่เฉินเอาใบเสร็จไป เจี่ยงหมิงถึงโมโหอย่างมาก

ตัวเองก็รอใบเสร็จใบนี้เพื่อจะได้นำไปเบิกเงินที่บริษัท ถ้าหากเย่เฉินไม่ส่งใบเสร็จมาให้ งั้นอาหารมื้อนี้ของตัวเองไม่เพียงแค่หาเงินเข้ากระเป๋าไม่ได้ ยังขาดทุนไปกว่าหนึ่งแสน นี่จะไม่เป็นการเคราะห์ซ้ำกรรมซัดให้แก่ตัวเองเหรอ？

คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็โมโหอย่างมากก่อนที่จะกลับมายังโต๊ะอาหาร เมื่อเห็นเย่เฉินก็เอ่ยปากถามว่า : “เย่เฉิน นายแอบไปให้ที่หน้าเค้าท์เตอร์ออกใบเสร็จให้ใช่ไหม？รีบเอาใบเสร็จมาให้ฉันเลยนะ！”

เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบว่า ： “อาหารมื้อนี้เราสองคนเป็นคนจ่าย ฉันให้ออกใบเสร็จแล้วยังไงเหรอ？ถึงยังไงในนี้ก็มีส่วนของฉัน 1แสน นายคงไม่ลืมหรอกมั้ง？”

“นาย……” เจี่ยงหมิงถูกเขาทำให้สำลักจนพูดไม่ออกเลย ผ่านไปสักพักจึงพูดอย่างลนลานว่า: “นายไม่ได้ทำงานแถมไม่ได้เปิดบริษัท นายจะออกใบเสร็จทำไมกัน？”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “นายไม่รู้หรอกว่าตอนนี้มีร้านอาหารจำนวนมาก เขาจงใจที่จะไม่ออกใบเสร็จให้กับลูกค้า ถ้าหากเขาไม่ออกใบเสร็จ องค์กรภาษีแห่งชาติก็ไม่รู้เลยว่าพวกเขาได้รับเงินจำนวนเท่าไหร่กันแน่ แบบนี้เขาก็ไม่ต้องจ่ายภาษีแล้ว ”

พูดจบ เย่เฉินก็มองไปรอบๆ พูดกับทุกคนว่า : “แต่ว่า เราในฐานะที่เป็นประชาชนที่ปฏิบัติตามกฎหมายของประเทศ การจ่ายภาษีตามกฎหมายเป็นหน้าที่ของเรา กำกับดูแลให้ร้านอาหารจ่ายภาษีตามกฎหมายก็เป็นหน้าที่ของเราเช่นกัน ทุกคนว่าถูกต้องไหม！”

ผู้คนต่างก็พยักหน้ากัน

หลี่เสี่ยวเฟินพูดว่า : “ร้านอาหารในตอนนี้เจ้าเล่ห์ที่สุด ถ้าหากว่านายไม่ให้ออกใบเสร็จ พวกเขาก็ไม่ต้องจ่ายภาษีเลย จึงจำเป็นต้องให้พวกเขาออกใบเสร็จตามกฎหมาย พวกเขาถึงจะจ่ายภาษีให้แก่กระทรวงการคลัง”

จ้าวเห้าก็พูดอย่างเห็นด้วยว่า : “อุตสาหกรรมด้านอาหารและเครื่องดื่มทำรายได้จำนวนมาก ในเมื่อได้เงินมากขนาดนี้ ยังจะหลีกเลี่ยงภาษี งั้นก็พูดฟังไม่ขึ้นแล้วจริงๆ”

จ้าวโจ๋วเยว่ที่อยู่ข้างๆหัวเราะอย่างเย็นชาพร้อมพูดว่า : “นายก็พูดกับร้านอาหารได้นะ ไม่ออกใบเสร็จบอกพวกเขาให้ส่วนลดพิเศษแก่นายส่วนนึง หรือไม่ก็ให้เครื่องดื่มอะไรพวกนี้ฟรีหน่อย ปกติเวลาฉันไปทานข้าวที่ร้านอาหาร ถ้าหากพวกเขาไม่ออกใบเสร็จให้ฉัน ฉันก็จะขอน้ำโค๊กจากเขาหนึ่งขวด ถึงอย่างไรฉันจะเสียเปรียบไม่ได้”

เย่เฉินหัวเราะฮึออกมา : “จ้าวโจ๋วเยว่นะจ้าวโจ๋วเยว่ นายก็ยังคงฉลาดเช่นเคย！ฉันต้องหัดเรียนรู้จากนายแล้ว！”