พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 125

“นี่มันจะโหดร้ายมากเกินไปแล้ว” ปาจรีย์โกรธจนร่างสั่นเทา “ไม่ได้ วารุณี ไม่สั่งสอนเธอบ้าง ฉันคงทนต่อไปไม่ได้แน่ ไป เราไปหาเธอตอนนี้กัน”

“ปาจรีย์ อย่าเพิ่งวู่วาม ”วารุณีดึงแขนเสื้อเธอเอาไว้ “ตอนนี้อยู่ในช่วงประมูล หากเราไปหาเธอตอนนี้ เราอาจจะถูกผู้จัดขึ้นบัญชีดำได้ มันจะได้ไม่คุ้มเสียเอารอการประมูลเสร็จแล้วเราค่อยมาว่ากันนะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ปาจรีย์ก็เย็นลง เก็บเท้าที่ก้าวออกไปเมื่อครู่กลับเข้าที่ “ที่เธอพูดมันก็ถูก งั้นเรากลับไปที่ห้องโถงกัน ”

“อืม”วารุณีพยักหน้า

ทั้งสองคนช่วยกันพยุงกันกลับไปยังห้องโถง

พิชญาจับจ้องไปที่ทางเข้าของประตูห้องโถงอยู่ตลอด เมื่อเห็นว่าวารุณีถูกพยุงร่างกลับเข้ามา ในใจก็พึงพอใจ จากนั้นก็ขุ่นเคืองขึ้นมาอีกครั้ง

ที่พึงพอใจเพราะวารุณีเสียท่าให้ และที่ขุ่นเคืองก็เพราะวารุณีเป็นถึงขนาดนี้แล้ว ก็ยังไม่ถอดใจ ยังอยู่ร่วมงานประมูลต่อ

และคนที่เห็นวารุณีได้รับบาดเจ็บ ก็คือนัทธีที่อยู่ในห้องรับรองบริเวณชั้นสอง

นัทธีที่จ้องมองไปที่เท้าของเธออยู่ครู่หนึ่ง จึงได้ตามตัวมารุตมา“ นายไปหาคนที่รับผิดชอบงานนี้ ให้เขาไปถามทีว่าเท้าของวารุณีเป็นอะไร ”

มารุตก็มองไปที่วารุณีด้วยเช่นกัน พยักหน้ารับ “ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ ”

เมื่อพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วเดินออกจากห้องรับรองไป

แต่ผ่านไปไม่นาน เขาก็กลับมา “ สอบถามมาแล้วครับ คุณวารุณีลื่นล้มหน้าประตูห้องน้ำครับ”

นัทธีขมวดคิ้ว

ผู้หญิงคนนี้ ตอนเดินกำลังทำอะไรอยู่กัน ?

“นายไปซื้อรองเท้าส้นเตี้ยมาคู่หนึ่ง แล้วหาคนเอาไปให้เธอ จากนั้นก็ตามหมอมาดูอาการให้เธอด้วย” นัทธีขมวดคิ้วแน่น สั่งงานออกไปเสียงเข้ม

มารุตตอบรับคำอีกครั้ง “ครับ”

ไม่นาน เจ้าหน้าที่งานประมูลก็นำกล่องรองเท้ากล่องหนึ่งมาให้กับวารุณี “คุณผู้หญิง ทางเราได้แก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้กับคุณ เราได้ซื้อรองเท้าส้นเตี้ยมาให้คุณโดยเฉพาะ โปรดรับเอาไว้ด้วยครับ”

“โอ้แม่เจ้า นี่งานบริการของพวกคุณดีขนาดนี้เลยเหรอ？” ปาจรีย์ประหลาดใจจนอ้าปากค้าง

วารุณีก็ประหลาดใจเช่นกัน แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไร ยื่นมือไปรับกล่องรองเท้านั้นมา “ต้องขอบคุณมากค่ะ”

“คุณเกรงใจไปแล้ว คุณเป็นแขก นี่เป็นสิ่งที่เราพึงกระทำ อีกอย่าง ทางเรายังมีห้องพยาบาลด้วย คุณผู้หญิงสามารถไปตรวจอาการบาดเจ็บได้ฟรีครับ ”

“มีหมอด้วย เยี่ยมไปเลย วารุณี ” ดวงตาของปาจรีย์เป็นประกายแล้วตีไปที่วารุณีเบาๆ

วารุณีรู้ว่าเธอจะพูดอะไร ในใจก็รู้สึกอบอุ่น แล้วส่ายหัว “ไม่รีบค่ะ รองานประมูลจบก่อนแล้วฉันค่อยไป”

“ไม่มีปัญหาครับ หมออยู่ตลอด คุณผู้หญิงไปได้ตลอดเวลาครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

หลังจากที่พูดจบ พนักงานก็ยิ้มให้เธอ แล้วจากไป

ปาจรีย์แย่งกล่องมาแล้วเปิดออกดู ข้างในเป็นรองเท้าพื้นนุ่มสีขาว แบบเรียบง่าย แต่ดูแล้วก็สวยอยู่ไม่น้อย และเข้ากับเสื้อผ้าที่วารุณีสวมใส่มาก

ปาจรีย์มองดูรองเท้าแล้วพูดขึ้นว่า “ผู้จัดงานนี้ก็ช่างดีจริงๆนะ ใจกว้างด้วย ไม่เพียงซื้อแบรนด์หรูมาให้ ยังคำนึงไปถึงชุดที่เธอสวมใส่อีกด้วย หนำซ้ำก็ยังมีหน่วยรักษาพยาบาลอีก จิ๊ๆ บริการแบบนี้ ช่างเยี่ยมจริงๆ ”

“พอแล้ว งานประมูลจะเริ่มขึ้นแล้ว เอารองเท้ามาให้ฉันเร็วๆ”วารุณีใช้แขนดันไปที่เธอ

ปาจรีย์วางกล่องรองเท้าไปบนตักของวารุณี “อะนี่”

วารุณียกยิ้ม และโน้มตัวลงเปลี่ยนรองเท้าส้นสูงออก

ในตอนนี้เอง การประมูลก็ได้เข้าสู่จุดเดือด บริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งหลายกับสตูดิโอต่างก็แข่งขันกันอย่างดุเดือด

ปาจรีย์ก็ร่วมประมูลอยู่หลายครั้ง แต่เพราะศักยภาพของสตูดิโอที่มีไม่เพียงพอ อีกทั้งยังเป็นสตูดิโอที่เพิ่งเปิดใหม่ ไม่นานการประมูลก็ถูกตัดหน้าไป สูญเสียโอกาสในการประมูลไปอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าผลที่ออกมา ปาจรีย์จะรู้สึกผิดหวังมาก แต่เธอก็ยอมรับได้ เพราะคิดว่าผลที่ออกมาก็เป็นตามที่คาดไว้แต่แรกแล้ว

พิชญาไม่รู้ว่าวารุณีไม่เคยคิดว่าตัวเองจะชนะการประมูลได้ เมื่อเห็นNewbornสตูดิโอถูกคัดชื่อออก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าดีใจมากแค่ไหน ยังหันหลังกลับไปมอง อยากเห็นสีหน้าที่ผิดหวังของวารุณี

แต่ก็ต้องผิดหวังที่ไม่ได้เห็น แต่พิชญากลับเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของวารุณี ทันใดนั้นในใจก็อยู่ไม่สุขทันที

มันเกิดอะไรขึ้น ประมูลงานก็ไม่ได้ ทำไมเธอถึงยังหัวเราะออกมาได้ ?

พิชญาไม่เข้าใจ