ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 454

บทที่ 454 เปลี่ยนแปลงความจริงตบตาผู้คน

แต่หลังจากคิดแล้ว เนื่องจากเจียงนวลนวลบอกว่าเธอสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรมาก

เปลี่ยนใส่ชุดนอนแล้วเซิ่งจือเสี้ยเข้าไปในห้องน้ำ

เมื่อเห็นรูปร่างที่สวยงามของเธอที่อยู่หน้ากระจก เซิ่งจือเสี้ยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ คนที่สุดยอดเช่นนี้ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนเห็นก็จะอดทนไม่ได้เนอะ

เธอไม่เชื่อว่าจิ้นเฟิงเฉินเป็นผู้ที่มีจิตใจมั่งคงแน่วแน่

เซิ่งจือเสี้ย ก็มีแผนของตัวเองเช่นกัน เอาแค่เธอมีโอกาสเข้าไปในตระกูลจิน เธอก็จะขายเจียงนวลนวลออกไปโดยตรง

ผู้หญิงเช่นนี้อันตรายเกินไป เธอไม่ยอมให้ความสุขของเธอถูกคนอื่นควบคุมไว้

อ่างอาบน้ำเต็มไปด้วยน้ำอย่างช้าๆ ไอน้ำก็เต็มกระจก

รูปร่างในกระจกก็เบลอด้วย

ในอีกด้านหนึ่ง จิ้นเฟิงเฉินได้ผมของเซิ่งจือเสี้ยมา และถูกส่งไปโรงพยาบาลเพื่อทำการตรวจทันที

แม้ว่าในใจก็รู้ว่าโอกาสที่เธอและเสี่ยวเป่าจะเป็นแม่และลูกน้อยมาก แต่คำพูดของเซิ่งจือเสี้ยทำให้จิ้นเฟิงเฉินค่อนข้างสงสัย

เพราะว่า ในโลกนี้มีหลายเรื่อง ก็ได้เปลี่ยนจากเป็นไปไม่ได้เป็นเป็นไปได้

ในวันนี้เจียงสื้อสื้อไม่ได้ไปทำงาน แต่อยู่บ้านกับเสี่ยวเป่า มันเป็นวันสุดสุดสัปดาห์พอดี เจียงสื้อสื้อก็เลยวางแผนที่จะเล่นกับเขาอย่างให้พอ

ตั้งแต่รู้จากเซิ่งจือเสี้ยแล้ว เจียงสื้อสื้อก็ใส่ใจกับเสี่ยวเป่ามากขึ้น

ตั้งแต่การแต่งตัวไปจนถึงการรับประทานอาหาร เจียงสื้อสื้อทำทุกอย่างด้วยตัวเอง

เสี่ยวเป่าจับหัวะของเจียงสื้อสื้อเบาๆด้วยความสงสัย และถามว่า “หม่ามี๊ ทำไมวันนี้หม่ามี๊ไม่เหมือนปกติจัง?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงสื้อสื้อก็จูบที่หน้าผากเสี่ยวเป่า และพูดว่า “ทีหลังหม่ามี๊จะอยู่กับหนูตลอดอย่างวันนี้”

แม้ว่าเสี่ยวเป่าไม่รู้ว่าทำไมเจียงสื้อสื้อถึงเป็นแบบนี้ แต่ก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขามาก

ในตอนเย็น จิ้นเฟิงเฉินกลับบ้านจากบริษัท และไปที่หนังสือโดยตรง อารมณ์ของเขาไม่ค่อยดีมาก

เจียงสื้อสื้อสังเกตได้การเปลี่ยนแปลงของจิ้นเฟิงเฉิน จึงหยิบนมร้อนหนึ่งถ้วยแล้วเดินเข้าไป

“ทำไมวันนี้กลับดึกจัง”

เมื่อได้ยิน จิ้งเฟิงเฉินก็กอดเจียงสื้อสื้อไว้ในอ้อมแขนของเขา“ไม่มีอะไร แค่ล่าช้าในระหว่างเดินทาง”

เมื่อเห็นเช่นนี้ เจียงสื้อสื้อก็ไม่ได้ถามอะไรอีก และทั้งสองก็กอดกันอย่างเงียบ ๆ

หลังจากนั้นไม่นาน มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น และเสียงของเสี่ยวเป่าก็ดังมา

“หม่ามี๊ ถึงเวลาเล่าเรื่องให้ผมฟังแล้ว”

“ได้ หม่ามี๊มาแล้ว”

เมื่อพูดจบ เจียงสื้อสื้อก็จูบที่มุมริมฝีปากของจิ้นเฟิงเฉินแล้วจากไป

เมื่อเห็นการจากไปของเจียงสื้อสื้อ ดวงตาของจิ้นเฟิงเฉินก็มืดลึก

ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นแม่จริงๆของเสี่ยวเป่าหรือไม่ เขาก็ไม่ทิ้งเจียงสื้อสื้อ

ในเวลานี้ ในอาคารอพาร์ตเมนต์หลังหนึ่ง เจียงนวลนวลกำลังทำสปา และโทรหาจี้เฉิน

“เรื่องอะไร?”เสียงเย็นชาของจี้เฉินดังเข้ามาทางโทรศัพท์ และเจียงนวลนวลก็อดไม่ได้ที่จะสั่น

หลังจากโบกมือส่งสัญญาณให้คนรอบข้างออกไป เจียงนวลนวลถึงพูด

“ประธานจี้ ฝ่ายจิ้นเฟิงเฉินได้เอาผมของเซิ่งจือเสี้ยไปตรวจแล้ว ถ้าเราไม่ทำอะไร ก็ควรจะถูกเปิดโปงทันที ไม่รู้ว่าประธานจี้มีวิธีเปลี่ยนผลการตรวจDNAได้หรือไม่”

อีกฝ่ายคิดแล้วก็พูดว่า “นี่ง่ายมาก เนื่องจากที่เขาส่งผมเข้ามา คุณควรหาโอกาสที่จะเปลี่ยนมันเปลี่ยนผมของเจียงสื้อสื้อก็เสร็จแล้ว ฉันเชื่อว่าคุณเจียงจะมีวิธีได้ผมของเจียงสื้อสื้ออย่างแน่นอน”

“แน่นอน ฉันจะไม่ทำให้ประธานจี้ผิดหวังอย่างแน่นอน” เจียงนวลนวลกล่าวอย่างมั่นใจ

“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ควรแค่รอข่าวดีของคุณเจียงแล้ว ถ้างานนี้สำเร็จ ฉันจะไม่เพียงแต่ให้เงินแก่คุณที่มากพอ แต่ยังช่วยให้คุณอยู่ในหลานซื่ออย่างมั่งคง”

จี้เฉินกล่าวอย่างโน้มน้าวใจ

ต้องยอมว่า จี้เฉินสามารถจับความคิดของเจียงนวลนวลได้เป็นอย่างดี