สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 173
บทที่ 173 อยากจะปรึกษาคุณหน่อยค่ะ
เย้นซินมองหน้าเย้นหว่านอย่างตกตะลึง เธอไม่เคยเห็นท่าทางเยือกเย็นแบบนี้ของเย้นหว่านเลย
แต่กลับเห็นในสถานการณ์แบบนี้ซะได้
สีหน้าอ่อนโยนของเย้นซินเปลี่ยนไป กลายเป็นบึ้งตึงขึ้นเล็กน้อย
“พี่คะ พี่จะส่งฉันกลับไปแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันมาที่นี่ ก็ถือว่าเป็นแขกของพี่เขย หลายวันมานี้ก็เป็นฉันที่เตรียมน้ำชายามบ่ายให้พี่เขย ถ้าฉันจากไปกะทันหัน แล้วใครจะเป็นคนเตรียมน้ำชายามบ่ายให้พี่เขยล่ะ”
“ตอนที่เธอยังไม่มา เขาก็ไม่เคยขาดแคลนน้ำชายามบ่าย”
เย้นหว่านพูดปฏิเสธคำพูดของเย้นซินอย่างไร้เยื่อใย
อีกทั้งยังเริ่มนึกเสียใจ ถ้าไม่ใช่เธอยอมให้เย้นซินเป็นคนเตรียมน้ำชายามบ่ายให้โห้หลีเฉิน ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์เหมือนในวิดีโอขึ้นมาได้
ไม่รู้ว่าโห้หลีเฉินโมโหหรือเปล่า ถ้าเขาโมโหขึ้นมา แม้แต่ตระกูลเย้นก็คงจะลำบากไปด้วยแน่นอน
เย้นหว่านกังวลถึงความปลอดภัยของทุกคนในครอบครัว แต่เย้นซินกลับยิ่งฟังยิ่งไม่พอใจ และเคียดแค้นเย้นหว่านมากขึ้นเรื่อยๆ
เธอมองออกว่า เย้นหว่านคิดจะไล่เธอไป
“ยังไงฉันก็ไม่ออกไป ถ้าจะไปก็ต้องเป็นพี่เขยไล่ฉันไปเท่านั้น”
เห็นได้ชัดว่าเย้นซินเริ่มโมโหแล้ว เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปทันที
“เย้นซิน”
เย้นหว่านตะโกนเรียกเธอ แต่เธอไม่ตอบ และยังปิดประตูเสียงดังปัง
ดูท่าทาง เย้นซินคงไม่ฟังที่เธอพูดแน่นอนแล้ว
เย้นหว่านนวดขมับของตัวเอง เธอคิดว่า เธอคงต้องคุยกับโห้หลีเฉินสักหน่อยแล้ว
ถ้าโห้หลีเฉินเป็นคนสั่งให้คนส่งเย้นซินกลับไป เย้นซินคงพูดอะไรไม่ได้อีก แบบนี้จะได้รีบตัดขาดความคิดที่เย้นซินมีต่อโห้หลีเฉินไปซะ…
ในแต่ละวันโห้หลีเฉินจะแบ่งเวลามาจัดการงานของบริษัท และเพราะอย่างนี้ ในแต่ละวันเวลาที่เขาใช้ในการทำงานจึงเหมือนๆกัน
แต่วันนี้ตอนที่โห้หลีเฉินกลับเข้ามาในห้อง กลับช้ากว่าปกติมาก
เย้นหว่านมองมาที่เขา แล้วเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “วันนี้งานเยอะมากเหรอคะ”
แววตาของโห้หลีเฉินเคร่งขรึม ก่อนจะเดินเข้าไปหาเย้นหว่านที่เตียง
“งานมีปัญหานิดหน่อยเท่านั้นเองครับ”
น้ำเสียงของเขาสบายใจมาก เหมือนว่าเป็นปัญหาที่ง่ายมากสำหรับเขาที่จะแก้ไขให้เรียบร้อย
แต่เย้นหว่านกลับดูเหมือนจะเดาได้ว่าเป็นเรื่องอะไร
ถ้าเป็นเรื่องงาน นอกจากว่าจะเป็นเรื่องเร่งด่วน ที่ยากจะแก้ไขได้ ถึงจะทำให้โห้หลีเฉินเสียเวลาในการจัดการไปบ้าง แต่เรื่องแบบนี้ ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นได้ยาก
แต่เรื่องที่เย้นซินจงใจล้มลงบนอ้อมกอดของโห้หลีเฉินในวันนี้…
กลับทำให้โห้หลีเฉินที่เป็นพวกรักสะอาดอารมณ์เสียมาก ไม่แน่ว่าหลังจากที่ออกจากห้องหนังสือไป โห้หลีเฉินอาจจะตรงไปอาบน้ำทันทีเลยก็ว่าได้
ถึงได้ทำให้เสียเวลามากขนาดนี้
พอนึกถึงการกระทําของเย้นซิน ตอนที่เย้นหว่านสบตากับโห้หลีเฉินจึงรู้สึกผิดอยู่บ้าง
เธอลังเลใจอยู่สักพัก ก่อนจะพูดขึ้นมา “คุณโห้คะ ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณหน่อยค่ะ”
“เรื่องอะไรครับ”โห้หลีเฉินเงยหน้าขึ้นมองเย้นหว่าน
เย้นหว่านนิ่งคิด ก่อนจะพูดขึ้นมา “เย้นซินอยู่ที่นี่มานานพอสมควรแล้วค่ะ ควรจะกลับบ้านได้แล้ว ดังนั้น ฉันคิดว่า ควรจะส่งเธอกลับบ้านได้แล้ว”
โห้หลีเฉินย่นคิ้วเล็กน้อย แล้วมองหน้าเย้นหว่านอย่างครุ่นคิด “ทำไมคุณถึงคิดแบบนี้ขึ้นมากะทันหันครับ”
ช่วงนี้เย้นซินพักอยู่ที่นี่มาตลอด แต่เย้นหว่านกลับไม่เคยพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเลย
แล้วอีกอย่าง เย้นหว่านยังเคยรู้สึกว่าตัวเองอยู่ที่นี่กับเขาแค่สองคนเธอทำตัวไม่ถูก แทบจะอยากให้เย้นซินอยู่ที่นี้ตลอดไป หรือจนกว่าที่เธอจะสามารถออกไปจากที่นี่ได้
แต่ตอนนี้กลับพูดขึ้นมา หรือว่าเน้นหว่านจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนบ่ายแล้ว
สายตาที่แหลมคมของโห้หลีเฉินมองไปทางเย้นหว่านด้วยความรู้สึกผิด แต่ยังไงซะเย้นซินก็เป็นน้องสาวของเธอ เธอเองก็ไม่สามารถพูดความจริงต่อหน้าโห้หลีเฉิน ทำให้เย้นซินขายหน้า และทำให้โห้หลีเฉินทำตัวไม่ถูกได้
ดังนั้น เย้นหว่านจึงคิดเหตุผลขึ้นมาใหม่ “แม่ของฉันคิดถึงเธอแล้วค่ะ เพราะเย้นซินยังเรียนอยู่จึงแทบจะไม่มีเวลากลับไปหาพวกท่านเลย ตอนนี้อุตส่าห์ได้ปิดเทอมทั้งที แม่ของฉันก็เลยอยากให้กลับไปหาท่านบ้าง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน